Dialogo numero duo
©David Th. Stark 1999
Plure septimanas han pasite. Petro e Silvia se reunian de nove.
Petro: Bon vespere, Silvia.
Silvia: Qual suprisa! Como vas, Petro?
Petro: Multo ben. Gratias. E tu?
Silvia: Soi anque multo ben.
Petro: Silvia, permitte me demandar tibi una demanda, per favor.
Silvia: Certemente, Petro. Que desiras?
Petro: Silvia, Esque tu volereas vader con mihi a la cinema iste vespere, si il ves place?
Silva: Gratias Petro, ma io regretto multo, non poteo vader a la cinema con tibi iste vespere.
Petro: Io comprendo. Forsan a un altere tempo. Pardona me, ma debeo quitar. Ho un classe tosto.
Silvia: Deman.
Petro: A deman, senioretta. A rivider.
Silvia: Ne Petro, iste vespere non es bon. Deman vespere poter— vader con tibi a la cinema.
Petro: Ah, nunc io comprendo! Ne iste vespere. Hodie tu non potes vader con mihi, ma deman.
Silvia: Si, Petro. Deman vespere poter— vader con tibi.
Petro: Gratias. Ma, per favor, que es le adresse de tu casa?
Silvia: Mi adresse es novem dece-septe Avenue Occidental, proxime a la riviera. Cognosces le location?
Petro: Ah, si. Cognosco le region tre ben.
Silvia: A quel hora?
Petro: Que?
Silvia: A quel hora arrivar‡s a mi casa?
Petro: Spero arrivar a la septime hora, si il ves place.
Silvia: La septime hora ser‡ bon. Alora, usque deman, a rivider!
Petro: Usque deman vespere. A rivider!
__________________________ Return to Latino Moderne Main Content Page
Return to Dialogues Table of Contents