Dialogo numero septe
©David Th. Stark 1999
Petro essaya telephonar a Silvia.
Petro: Hic es le numero sua. (face le numero) Tres, cinque, octo, novem, duo, quarto, uno. ... Ah, bon, le numero sonate. ... Holla! Es Silvia a casa? ... Oh, perdona me. Prendevo le numero incorrecte. Perdona. Gratias. ... (a se mesme) Sen dubita facevo le numero incorrecte. ... Lo facer— de nove. ... (face le numero) Tres, cinque, octo, novem, duo, quarto, uno. ... Ah, de nove illo es sonante. ... Nunc, le numero es occupate. ... Essayo ancora un vice. ... (face le numero) Posibile le numeros eran emmiscite. Forsan lo era quarto, septe. (face le numero) Tres, cinque, octo, novem, duo, quarto, septe. ... Ah. bon. Illo sona. ... Hallo! Iste es Petro. Hallo. Sen dubita iste es la plus bella feminia in toto le mundo, ne? Oh, ... perdona, pensevo que vos sois vostre filia. Perdona me, Seniora Valentino. Perdona me. ... Si, gratias. VolerŽo parlar a Silvia. ... Oh, illa non es a casa? Gratias. Adieu. (Petro repone le receptor.)
(Alicuno colpa a la porta. Petro apeira lo e Silvia es a la porta.)
Silvia: Salute Petro! Como va?
Petro: Ah, Silvia! Quel dolca suprisa! Io essayavo telephonar te.
Silvia: Proque Petro? Esque non memoravas que dicevo tibi que nos duo vaderemus a comprar a le botecas hodie?
Petro: Si, Silvia, e pro iste causa ero te telephonate.
Silvia: E tu trovavas que io non ero a casa, si?
Petro: Si, ma io he un breve conversation multe interesante con tu matre.
Silvia: Oh? Debes parlar mihi toto concernente lo.
Petro: Penso que ... non. ... ma, nunc, que vamus a le botecas!
Silvia: Alora, que vamus, Petro!
_____________________
Return to Dialogues Contents page
Return to Latino Moderne Main Contents