1845 yýlýnýn Temmuz ayýnda büyük bir yangýnla þehrin büyük bir bölümü yýkýlýr. Domenikenlerin meskenleri de küle dönmüþ, arþiv belgeleri kaybolmuþtur. 12 yýl sonra, Rahip Clément Adami, o zamanlar "Punta" denilen ve þehrin dýþýnda kalan bir bölgeden, bir arazi satýn alýr. Buraya Aziz Petrus ve Paulus’a ithaf edilen küçük bir kilise inþa edilir. Bu teþebbüse iþtirak eden ve çoðunluðunu, Ýtalyanlarla Maltalýlarýn oluþturduðu "Punta" katoliklerinin sayýsý günden güne artar. Çok daha geniþ bir dini merkeze ihtiyaç vardýr. Yeni Baþ rahip Ilario Monti, bu tasarýnýn yorulmaz ve ayný anda da temkinli gerçekleþtiricisi olur. Bu arada "Punta" cemaatinin çeþitli baðýþ ve yardýmlarý sürmektedir.

Piskopos Mons. Timoni’nin ilk taþý koymasýndan yalnýz bir sene sonra, 4 Ekim 1903’te, mühendis Rossetti’nin  projesince inþa edilen kilise binasý, Allah’ýn huzurunda büyük bir merasimle kutsanmaya hazýrdý. O tarihlerde kilisenin cemaati bin kiþiden ibaretti.

1922 Eylülünde, þehri yeniden alevler sardýðýnda, kilise ve civarlarý, mucizevi bir þekilde kurtulur. "Allah’ýn Evi", kalabalýk bir nüfusa uzunca bir süre sýðýnak olur. Þehrin ilk Piskoposu Aziz Polikarp’ýn korumasý belirgindir. Ona ithaf edilen "Civitas Princeps" ilahisi, kalplerde alevlenir ve ümitle tekrar edilir: "Cito post ruinas, pulchra refulgies!" ("Ve sen, yýkýmdan sonra, daha güzel parlayacaksýn!").

15 Temmuz 1964’te, her sene onlarca çocuðu misafir eden, cemaatimizin Tatil Kampý devreye girer. 29 Ocak 1966’da ise, ilk kez Kutsal Ayin, Türkçe yapýlýr.

Zamanla yýpranan bina, henüz onarýlmýþken, yeni bir deneyime tanýk olur: darbe ve yýkým. Depremlerin sonuncusu ve en þiddetlisi 1 Þubat 1974’te olur. Kilise savaþtan çýkmýþ gididir. Fakat ümit, bu takdir edilmesi gereken cemaatin ruhunda hala diridir. Bu kez, tadilat masraflarýný karþýlayan, Ýzmir’in Domeniken Piskoposu Mons. Caloyera’nýn kendisidir.

Ayrýca bu rakamlarý da eklemek gerekir: 1904’ten 1994’e kadar bu kilisede: 2,969 Vaftiz, 939 Evlilik, 2,063 Cenaze merasimi yapýlmýþtýr. Cemaat üyeleri sayýsý ise þöyledir: 1904:1000, 1922:1779, 1923:3000, 1970:830, 1994:600...

30 Haziran 1985 tarihinde eski ekolün son Rahibi, Rahip Sebastiano Bossina da aramýzdan ayrýlýr. O zamandan beri Domeniken Cemaatimiz, herkesin tanýdýðý rahiplerden ibarettir: R. Giulio, R. Stefano, Fra Paolo ve Mlle Donata. Kilisemizi 2004 yýlýna, 100 yaþýný coþkuyla kutlamaya, götürme görevi onlara emanet edilmiþtir.

Tanrý onlarý korusun!
Kilisemizin ve cemaatimizin hikayesi, iþte böyle þanla sona erer...