Abdellah van Mechelen

Hier de bijdrage van Abdellah uit Mechelen en een aantal reacties daarop. Abdellah liet weten dat hij deze bijdrage aan de Naffer-sites heeft geschreven in de context van Marokkanen in België, ´maar de essentie kun je heel makkelijk doortrekken naar elk Europees land en zeker Hollanda.
Veel leesgenot, of juist niet. Denk erom wie zijn andere wang geeft, lijdt nog meer dan normaal. Uiteraard zijn alle reacties welkom.
Naffer Home

Literatie

In NafferStory de verhalen van en over Naffers. Ze zijn speciaal geschreven voor de naffer-sites van MokumTV.

© by Mohamed el-Fers

Om mij huilt mijn moeder

Ik ben Abdellah. Abd Allah. Dienaar van Allah. Pseudoniem of echte naam? Wat maakt het uit? In ieder geval, ik ben een produkt van België, Vlaanderen. Meer bepaald Mechelen. Ik ben in Mechelen geboren en getogen. Ik heb Marokkaanse ouders. Probleem is: Ik voel me geen Belg, Vlaming, Mechelaar. Meer zelfs, ik zal het zo subtiel mogelijk uitdrukken: Ik krijg het schijt van België, Vlaanderen en Mechelen.

Nee, ik ga niet terug naar Marokko! Ja, ik ben bruin, jong en werkloos, heb kroeshaar, haat en lak aan flikken (politie), ik rochel op racisten en ik heb niets te verliezen. Ja, ik ben de nachtmerrie van Blank België. Om mij steken de brave blanken de straat over om me toch maar niet te kruisen. Omc mij doen ze het in hun broek als ze me met mijn vrienden op een of andere straathoek zien staan. Om mij kopen die onschuldige burgers allerlei alarmsystemen en dubbele deursloten. Om mij vinden de rechtvaardige bestuurders des lands allerlei wetten en statuten uit om extra flikken aan te werven. Om mij verzinnen onze bewindslieden allerlei wetten om me kort (lees: onderdrukt) te houden. Om mij... huilt mijn moeder!

Hoevelen heb ik met deze korte tekst kwaad gemaakt? Hoe diep kan Abdellah hiermee in de problemen komen te zitten? Deze vragen zijn een waardemeter voor jezelf(de lezer) als racist, als verdediger van een blank racistisch onderdrukkingssysteem. Beeldt je bovenstaande tekst iets aangepast aan de woorden van een Vlaams anarchist in. Wordt je dan ook zo woedend? Komen die specifieke trekjes dan ook boven? Die specifieke trekjes die elke Belg ertoe drijven om zichzelf tot ´deskundige inzake migranten´ te verklaren.

België heeft mijn vader doen werken tot hij erbij neerviel. Hij heeft België mee opgebouwd. Het overschot aan werk was toen voor hem. Leren, dat hoefde niet, nee, werken daar was je voor gekomen.

Nu, decennia later, in deze zogenaamde economische crisis waar Renault een fabriek sluit, meer dan 3000 mensen zonder werk zet en op zes maanden tijd tien miljard winst maakt, is hij de overschot! Mijn vader en zijn kinderen. Op de 3000 ex-werknemers zijn Marokkanen op één hand te tellen en met de overige vingers van die hand kan de werkgever nog een pint pakken. Santi, zwette.

Hij kent geen Nederlands, is het excuus. Zijn kinderen, die perfect Nederlands kennen, vinden al evenmin een job. Doppen (uitkering) is de boodschap. Zo zijn we met twintig miljoen vreemdelingen (natuurlijk alleen Marokkanen en Turken) in België. Tien miljoen die het werk van al die verdraagzame Belgen afpakken en tien miljoen die de werkloosheidsvergoedingen, die rechtmatig aan de als overijverig en hardwerkend volk omschreven Belgen toebehoort, incasseert.

Mijn vader heeft hier meer dan twintig jaar gewerkt en bijna dertig jaar gewoond. Wat hij hier mee heeft opgebouwd aan België wordt nergens vernoemd, laat staan dat het land hem dankbaar zou zijn. Dat het graf van meer dan duizend Marokkaanse soldaten die in de tweede wereldoorlog met België hebben gevochten in Gembloux, Wallonik ligt, weet geen Vlaming.

Nee, de enige gevoelens die België hem laat zien in voelen is het feit dat het hem kwalijk wordt genomen dat hij werkloos is, dopt, geen Nederlands kent, kinderen heeft en kindergeld ontvangt,... en daarbij mag hij zien hoe zijn kinderen opgroeien tot speeltjes waar België totaal zijn zin mee doet. Hij ziet zijn kinderen kapot gemaakt door racisme, beroofd van elke vorm van eigenheid en zelfrespect. Zij worden afgesneden van zijn liefde en in opstand gebracht tegen zijn opvoeding, tegen islam, tegen hun zelfwaarde. Ze worden dolend gehouden door een samenleving die hen geen eerlijke kansen op onderwijs, ontspanning, diploma, vrije tijd, werk, kortom toekomst, biedt. Slechts weinigen vallen niet door de mazen van het net om toch maar het imago van democratisch België te behouden. Deze weinigen worden dan nog door Belgen als spreekbuis van Marokkanen opgevoerd. Pittig detail is dat deze Marokkanen enkel en alleen niet door het net zijn gevallen omdat ze zich als Belg voordoen of op z´n minst de Belgische ideeën hebben eigen gemaakt. Een duidelijk mechanisme van onderdrukking.

Mijn ouders hebben er alles voor gedaan om de schade zo klein mogelijk te houden, ze hebben niet de middelen van een middenklasse, ze hebben zelf hun leed. Zij houden van mij, maar België laat hen niet van mij houden. En mij, mij brengt ze zo ver dat ik zelfs niet meer van mijn vader en moeder kan houden, nee, ze laat me alleen haat voelen, haat jegens mijn leraars die me
steevast minder quoteren en zelfs racistische opmerkingen te over hebben,  haat jegens de flikken voor wie ik altijd schuldig ben en die geen kans onbenut laten om me te pesten, haat jegens de chefs en patrons die weken voor het afsluiten van de vacature met ´sorry, we hebben juist iemand aangenomen´, ´geen Marokkanen´ bedoelen, haat jegens de huisbazen die ik opbel en die na mijn naam gehoord te hebben geen huis te huur, maar een huis verhuurd heeft.

België, ik klaag je aan wegens diefstal, diefstal van mijn vaders toekomst en mijn geschiedenis, wegens verkrachting, verkrachting van mijn eigenheid en identiteit, wegens ontvoering, ontvoering van minderjarigen naar gevangenissen, ontvoering van zogenaamde criminelen die voor dezelfde
feiten zwaarder gestraft worden dan Belgen. Ik klaag je aan en zal gehoord worden opdat HIJ een passende termijn zal bepalen. Want zowaar HIJ bestaat, de straf waartoe België veroordeeld wordt is vurig gewenst.

Abdallah uit Mechelen

Reacties op Om mij huilt mijn moeder:

Beste Abdallah,

Het is wel raar om jouw een email te sturen terwijl ik jouw helemaal niet ken. Maar toch zou ik je wel willen vertellen dat ik jouw verhaal erg ontroerend vond, het is alsof je opgeschreven hebt wat ik voel, wat ik beleef en wat ik meemaak, sinds jongs af aan.

Ik ben een Marokkaanse 'Nederlandse' van 21 jaar. Je hebt zoveel gezegd waar ik geen woorden voor heb kunnen vinden. Dankzij jouw weet ik dat ik niet de enige ben die dit meemaak en denk.

Groetjes G.

Hoi Abdallah.

Ik een 17 jarig meisje uit Nederland weet wat je bedoeld, wij maken het hier het zelfde mee. Ik ben zelf Nederlands (ook al zeggen mensen van niet). Ik heb ook moeite met van alles hier ik ben zelf een halfjaar verloofd met een  Marokkaanse jongen. Alles gaat goed tussen ons, alleen wij worden door van alles geiriteerd. Wij hebben allebei een hekel aan racisme en vechten voor ons geluk. Ik ga van mezelf veel met Marokkaanse jongeren om en ik heb zelf een buitenlands uiterlijk. Mensen zeiden zelfs tegen mij donder op naar je eigen land, of vieze stinkbuitenlander. Dit alles heeft mij gek gemaakt ik wist niet meer wie ik was wat ik was. En dat door mensen die de zelfde afkomst als mij hebben. Het doet me echt pijn hoe sommige mensen zijn. Ik ben op mijn twaalfde verkracht door een 17 jarige jongen van Nederlandse afkomst, en nee de politie deed er niks tegen. Ik ben de dupe geworden door incest en nee de politie helpt niet! Ik zal zelfs heel graag buitenlands willen zijn. Alle Nederlanders zijn misschien niet hetzelfde maar ik heb geen vertrouwen in zulk soort mensen. Zij staan toe dat mijn leven een hel wordt. Geen school wil me hebben, ik heb geen werk, ik ben vaak depressief, mijn leven is een hel. En dat alles door mijn eigen land die dit heeft laten gebeuren, die me geen hulp bood. Ik weet wat je bedoeld!   Alleen in jezelf blijven geloven dat is het belangrijkste voor mij en mijn verloofde hij vecht voor mij.   Bedankt voor je verhaal hopelijk komen mensen er nu achter wat voor schade ze aanbrengen.  

Patricia uit Alblasserdam

Wow! wat hebben jullie ons geraakt met dat verhaal van Abdellah. We zullen jullie eerlijk zeggen we klikten op het verhaal en dachten dat het weer zo'n zeikverhaal zou zijn van een marokkaan die tussen twee culturen leeft...etc. Maar integendeel toen wij de titel lazen wisten we dat dit anders was dan andere verhalen, vooral de zin, ik citeer, ''mijn ouders houden van mij, maar Belgie laat ze niet van mij houden"auch pijnlijk, maar de waarheid..Maar we moeten nou weg, we hebben het verhaal laten uitprinten en we gaan het zo aan onze hele blanke klas laten zien en hun reactie afmeten. ik ben benieuwd.

Groetjes , nadia en yasmina.
ps.mail ons terug; ariaf_yb@hotmail.com

Beste Abdellah,

Ik ben een 37 jarige vrouw uit Nederland en ik ben docente Nederlands. Ik heb jou verhaal gelezen. Het is een mooi verhaal en ik denk dat het op waarheid berust. Ook hier in Nederland doen deze situaties zich voor, niet alleen met Marokkanen, maar ook met Turken, Yoegoslaven en Antillianen. Ik denk wel dat er in Belgie meer gediscrimineerd wordt dan in Nederland. Iedereen heeft hier bij ons in principe gelijke kansen.   Ik geef toe dat het niet makkelijk is om een goede relatie te hebben met een Belg of een Nederlander. Ik ben zelf ook maar voor 1/4 Nederlands en als kind werd ik altijd gepest omdat ik bruin was, dus ik was volgens de Nederlandse kinderen een aap. Toen ik klein was, wilde ik toch een Nederlander zijn, want ik woonde in Nederland en bovendien begreep ik niets van de situatie. Ik begreep niet waarom ik gediscrimineerd werd. In die tijd mocht dat ook nog gewoon. Nu mag er in het openbaar niet meer gediscrimineerd worden. Ik had al als kind buitenlandse vriendinnetjes en hoe ouder ik ben geworden des te meer ben ik op zoek gegaan naar alles wat niet Nederlands was. Ik heb uiteindelijk ook voor een Turkse man gekozen. Ik houd veel meer van buitenlanders dan van Nederlanders. Veel Nederlanders zijn koud en bekrompen. In geef Nederlandse les aan buitenlanders. Ik merk dat veel cursisten geen contact kunnen krijgen met Nederlanders. Net als jij denken ze vaak dat ze daarom ook geen toekomst zullen hebben. Maar dat is niet zo. Je hebt het voor een  groot deel in je eigen hand.   Zoals ik al zei, ik ben altijd gepest en dat heeft zeker tot mijn 16e jaar geduurd. Toch ben ik uiteindelijk op de universiteit terecht gekomen. Het was een kwestie van doorzetten, je soms afsluiten voor de rest, in je eigen wereld leven. Laat je leven niet kapot maken door een stelletje Belgen, maar denk aan jezelf. Ga studeren, het is voor jezelf. Je moet altijd zo denken: wat je geleerd hebt kunnen ze je nooit afnemen en je hebt er in de toekomst altijd iets aan. Kies niet voor de makkelijkste weg door maar niets te doen of misschien zelfs op het verkeerde pad te komen en houd altijd respect voor je ouders, je religie en je eigen cultuur.

Yariya