Anton Haakman schreef een verrukkelijk, intelligent boek... [...] Ik zou mijn exemplaar voor geen goud willen missen.
Tjitte de Vries in Het vrije volk, 11 maart 1978

Een zeldzaam boek
B.J. Bertina in De Volkskrant van 25 november 1977

Achter de spiegel blijft boeiend, om over na te denken
G. Waller in Vrij Nederland van 17 december 1977

Een bijzonder boek... een verrassend boek. Verrassend omdat Haakman zich in deze bundel essays presenteert als een goed verteller. Een romancier die terloops wat wetenswaardigheden vertelt.
Henk Camping in Bzzletin februari 1978

'Elke film is een vampierfilm', schrijft Anton Haakman in zijn magistrale boek over film en fictie, Achter de spiegel
Annemieke Hendriks in ‘De Groene Amsterdammer’ 29 januari 1997

Het meest onderschatte meesterwerk is wat mij betreft geen film, maar een boek over film, en wel Achter de spiegel van Anton Haakman, een boek dat nodig weer herdrukt moet worden.
Louis Andriessen in Gestolen tijd, Querido Amsterdam 2002

Liberty is een ontroerend boek over eenzaamheid, achterdocht en armoede die een leven dragen.
Rafael Verdermeerschen in De Nieuwe Gazet 6 januari 1983

Al met al is Liberty een heel heldere roman [...] een prachtig boek, in een transparante stijl geschreven en vol precieze observaties. Realisme, psychische reflectie en symbolische werking zijn in voorbeeldig evenwicht met elkaar.
Rob Schouten in Trouw van 23 september 1982

Het lezen van dit boek is een avontuur op zich
Kris Geerts in De boekengids januari 1983

Een goed, boeiend boek
Willem Frederik Hermans in NRC Handelsblad 13 december 1991

Haakman heeft een schitterende roman geschreven over een illusionist, wiens geheimschrift nooit echt kan worden ontcijferd.
Anthony Mertens in De Groene Amsterdammer van 9 oktober 1991

Een even coherente als amusante roman
Arnold Heumakers in De Volkskrant 18 oktober 1991

De film was prachtig [...] maar het boek dat Haakman er nu omheen heeft geschreven is zo mogelijk nog beter, want het geeft een veel royaler en geschakeerder beeld van de fantastische werkelijkheid
T. van Deel in Trouw

Een fascinerend boek [...] Een labyrint van voortdurende mystificaties, een steeds taaier web van waarheid en fictie waarin men meer verstrikt raakt naarmate je het wil ontwarren
Claudio Magris in Corriere della Sera 22 maart 1992

Haakman blijkt bedreven in het transformeren van de geschiedenis van zijn zoektocht in een boeiende thriller vol verrassingen, met een zekere humor die de aandacht van de lezer tot aan de laatste bladzijden weet vast te houden.
Roberto Gritella in L’indice dei libri del mese, novembre 1995

Dit boek is spannend, amusant, glashelder geschreven en werkelijk perfect opgebouwd
John Graat in Eindhovens Dagblad van 23 oktober 1993

Superieure literaire ironie
Frans de Rover in Vrij Nederland van 4 december 1993

Een geslaagde oefening in literair illusionisme
Arnold Heumakers in De Volkskrant van 17 september 1993

Haakman heeft een inventieve roman geschreven die de lezer tot aan de laatste pagina boeit
Johan Diepstraten in De Stem 24 september 1993

Een spannend boek vol verdubbelingen
Joris Gerits de De Morgen 8 oktober 1993

De cineast/illusionist Anton Haakman filmt boeken in plaats van films omdat zijn bizarre wereld [...] niet te filmen is
VPRO-gids 25 november 1993

Want zo is Haakman: literatuur (en breder: kunst) is spitsvondig en doortrapt labyrint. Omdat een mens zichzelf alleen in die doolhof kan vinden. Auteurs in deze kunst dienen te worden gekoesterd!
André Matthijse in Haagsche Courant 10 november 1995

Ondanks allerlei absurde elementen in dat relaas [...] blijft het heel geloofwaardig en ook boeiend, en dat mag een prestatie van Haakman mag worden genoemd. Op zijn oude dag mag hij wat mij betreft worden opgenomen in de afdeling ‘betere Nederlandse literatuur’.
Sante Brun in Limburgs Dagblad 11 november 1995

De roman geeft een complexe, verwarrende maar bovenal authentieke indruk
Michel de Koning in Leesidee november 1995

Een goede roman met een nauwelijks merkbare ondertoon van ironie
Het Nederlandse boek, november 1995

De roman bewijst zijn superioriteit doordat de lezer er niet uit zal komen. Het filiaal is een roman die je een paar uur aangenaam meetrekt in een zinsbegoochelende wereld
Aleid Truijens in De Volkskrant 2 juli 1999

Ongemerkt wordt de lezer meegezogen in het fantastische komplot dat Haakman in zijn romans weet te smeden.[...] Wat mij ineemt voor de roman als geheel is de heldere, aan Hermans herinnerende stijl, die een mooi contrast vormt met de opzettelijk wankele grondvesten ervan
Janet Luis in NRC Handelsblad 1 oktober 1999

Het is een intrigerend, droog en suggestief verteld verhaal, of eigenlijk de schijn van een verhaal
Aleid Truijens in de Volkskrant van 4 oktober 2002

De analogie tussen leven en lezen [...] wordt door Haakman superieur weergegeven
Seth Van Damme in De Standaard 20 september 2002

Leven, Brand en Inbraak is een fraaie, ingehouden roman over een rimpelloos leven, verteld door iemand voor wie het leven zelf al bijna een herinnering is. [...] De spanning in Leven, brand en inbraak neemt gaande het boek steeds meer toe, maar op een heel onnadrukkelijke manier
Ingrid Hoogervorst in De Telegraaf van 8 november 2002

Hou het op enthousiasme. Ik vind Haakmans roman erg goed
Atte Jongstra in Leeuwarder Courant 11 oktober 2002