Een geverifieerde uittreding door Titus Rivas en Anny Dirven Begin november 2006 ontvingen wij van Mevrouw R.v.d.V.een bevestiging van een geslaagde uittreding van dhr. Johan Kuijpers van Reikicentrum JOTIN te Alkmaar. Opvallend is de combinatie tussen een uittreding en een kennelijk effectieve reiki-behandeling. Zij schrijft ons: "Al gedurende een paar jaar was ik bekend met de ziekte van Crohn, een chronische darmontsteking. Op dat moment, dat ik contact opnam met Johan, had ik ook geruime tijd last van een bepaalde plek in mijn buik die erg veel last en pijn veroorzaakte. Hier zat veel littekenweefsel en regelmatig ontstekingen die mijn darmen zeer beperkten in hun functioneren, maar ook mijzelf. Het ziekenhuis was toen nog bezig met onderzoeken om te kijken hoe de behandeling verder zou moeten gaan, aan de hand van of zwaardere medicatie of een operatie met mogelijk een tijdelijke of blijvende stoma. Ik klop van mijzelf niet gemakkelijk bij iemand aan. Maar toen de pijn zo hevig was dat het mij gedurende meerdere dagen al behoorlijk uit mijn slaap hield, heb ik huilend een beroep op Johan gedaan, omdat ik me geen raad meer wist met die pijn. Hij legde me uit wat hij voor me kon betekenen via astraal reizen, om me zo Reiki-energie te geven in de hoop verlichting te brengen en hij vroeg me om toestemming hiervoor. We spraken een tijdstip af waarbij ik me dan in ieder geval even afzonderde en op de bank ging liggen, en hij zich kon gaan voorbereiden. En naderhand zou er weer telefonisch contact zijn om te overleggen hoe het gegaan was en om te kijken of de ervaringen van mij en Johan overeenkwamen. Op het afgesproken tijdstip lag ik op de bank. Ik wist eigenlijk niet wat ik kon verwachten. Toch merkte ik al snel dat er iemand bij me was. Ik kon diegene niet goed waarnemen, maar voelde hem wel, niet duidelijk, maar toch weer wel. Ik vertrouwde erop dat dit Johan was. Wat ik wel duidelijk merkte was een behaaglijke warmte op mijn buik ter hoogte van die pijnlijke plek. Vrijwel direct daarna voelde ik een snijdende pijn en heb ik het echt uitgegild. Daarna ebde het snijdende gevoel weg en begon het hier zachtjes te tintelen. Ik had hierna opvallend minder pijn en ik was in ieder geval weer een heel stuk tot rust gekomen. Daarnaast voelde ik me toen ook voor het eerst lekker moe, zonder dat de pijn overheerste. Naderhand hebben we telefonisch contact gehad, en het was opvallend dat we beiden een soortgelijke ervaring hadden. Hierna ben ik ook lekker het bed in gegaan en heb eindelijk weer een rustige nacht gehad. Ook de dagen erna sliep ik heerlijk en was de pijn aanzienlijk minder in mijn buik. Uiteindelijk moest ik ongeveer 2 maanden later nog wel geopereerd worden, omdat ik teveel littekenweefsel in mijn darmen had, wat niet door medicatie verminderd kon worden. Tot aan deze periode is de pijn niet meer zo hevig geweest als tijdens die dag dat ik naar Johan belde. Tijdens deze operatie hebben ze maar een relatief klein stuk hoeven te verwijderen en het bleek achteraf dat hier de laatste tijd geen ontstekingen meer actief waren geweest." Hier volgt de verklaring van Johan Kuijpers van JOTIN zelf: "Op de bewuste dag dat R. v.d. V mij ’s avonds belde was zij behoorlijk over haar toeren doordat zij veel pijn had. Zij vertelde me dat ze het verschrikkelijk zat was constant met pijnen te lopen die op dat moment zo hevig waren dat ze het volgens haar zeggen niet vol kon houden. Ik heb haar aangegeven dat ik geen arts was en haar zeker op medisch vlak niet zou kunnen helpen. Wel heb ik haar verteld dat ik, wanneer zij haar toestemming zou geven, zou proberen haar middels een uittreding te ontmoeten. Vanuit deze uittreding zou ik haar dan proberen Reiki-energie te geven in de hoop dat haar dit op de een of andere manier zou helpen de pijn beter te kunnen verdragen. Nadien zouden we telefonisch doorspreken wat zij ervaren had. Vooraf neem ik altijd even 15 minuten de tijd voor een stukje ontspanningstherapie waarbij ik tracht mijn ademhaling en hartslag op een lager peil te krijgen, zo ook toen. Op de afgesproken tijd "liet ik mezelf gaan" en ervaarde heel kort een donkerte gevolgd door een fel licht. Direct daarna zag ik haar letterlijk op de bank liggen (van mezelf zag ik alleen de onderarmen). Ik strekte als het ware mijn handen in de richting van haar buik (waar ze veel pijn had). Vanaf dat moment kon ik het niet meer sturen en gebeurde alles automatisch. Mijn handen gingen naar haar buik en een van mijn handen (rechts) verdween naar binnen wat ik ervaarde met een kleine schrik, temeer omdat deze hand veranderde in een soort van "adelaarsklauwtje". Zonder er wat tegen te kunnen doen ging dit "adelaarsklauwtje" dieper naar binnen en pakte een donkere knobbel/gezwel o.i.d. vast en begon te knijpen. Op dat moment hoorde ik letterlijk een verschrikkelijk gegil wat van R. v.d. V af moest zijn gekomen. Vermoedelijk door de schrikreactie van mij werd de concentratie (zoals ik het zie) verbroken en was ik weer terug in mijn lichaam. Ik heb zo'n 10 minuten liggen bijtrekken en ben naar beneden gegaan om R. v.d. V. te bellen en het een en ander te vergelijken aangaande onze ervaringen. Dit verhaal van R. v.d. V. kent u reeds. Op zich was dit voor mij een mooie uittreding." Dit artikel werd gepubliceerd in Terugkeer, 17(4), winter 2006, blz. 29. Reacties: Stichting Athanasia.