BENMİYİM
ağlayan gözlerinden ben mi damlıyorum
süzülüp ağlayan benmiyim
benmiyim kalbini dağlayan
seni sonbaharlı hüzünlere salan
kaderin ördüğü bu sevgi yumağında
saçlarını çocukça okşayan
gözyaşlarına mendil olan benmiyim

gözbebeklerimden martılar uçuşuyor
içimde beya bir hüzün uluyor
vazgecmek kolay değil sevmek zor
yüreğimde körüklenene aşkın kor

denizlerimden esen meltemlerin
içimi ferahlatıyor çağlayan misali
söylediğin sevgiye dair sözlerin
canıma can katıyor kan misali

bir damla göz yaşın düşse
denizlerimi beyaz eder
seninle olan her saniyem
sensiz geçen bir ömre değer

her zaman böyle bitimsiz ol
kimi zamanda böyle hüzünlü
şimdi hoşcakal der gibi
bakıyor deniz mavisi gözlerin
elvedayla başlıyor artık cümlelerin
git diyorsun buralarda durma
hoşcakal bebegim bu son veda