Hallo Leo,
Je mag niemand naar de hel verwijzen. Ben ik het wel mee eens. Is ook absoluut niet aardig. Dat vond ik ook het gekke, en snapte ik er niks van toen ik las dat mensen die zelfmoord plegen naar de hel gaan. Snap ook niet wie dat verzonnen heeft, want dat weet je toch pas als het eehm... te laat is. Het blijft een soort van moeilijk punt, die euthanasie. Evenals abortus. Abortus zeg ik ook liever niks over omdat ik er A. geen verstand van heb en B. omdat het weghalen van iets wat al in je buik zit iets anders is dan het voorkomen dat er iets in je buik komt. Daar blijf ik nl. helemaal 100% achter staan.
Hehe, heb er net oer nagedacht: Als je aan het leven gaat kloten moet je het wel goed doen. Oei, dat klinkt al wel link. Kijk, als iemand ziek wordt, heb je twee keuzes: je laat hem of haar een rustige dood sterven waarbij je niet probeert het leven te redden, maar je ook niks aan Gods schepping verandert. Je kunt ook iets anders doen; namelijk wel aan het leven gaan sleutelen. Dan heb je nog twee kanten; A. je wordt beter, je leeft nog lang en sterft gelukkig of B. je blijft leven, maar je wordt niet beter. Maar dan heb je het opeens druk. En voor je gevoel in feite met niks. Je ligt op een bed, strompelt af en toe naar de wc, bent dan vervolgen weer zo moe dat je weer moet gaan slapen, enz. Uiteindelijk komt er dan een moment dat je jezelf vervloekt dat je niet aan het begin van je ziekte hebt gekozen voor punt 1, namelijk rustig sterven. Euthanasie is ook niet zomaar iets. Dokters denken daar ook niet licht over. Mijn mamma werkt op een ic, nou denk maar niet dat zij er bij iedere malloot die iets meer pijn heeft dan gemiddeld een spuit in zijn of haar arm plant. En ik geloof toch nog steeds heel erg in de zelfstandigheid die God de mens toevertrouwd. Als je niet voor het leven kiest betekent dat toch niet dat je tegen God bent. Zou wel heel sip zijn. Ik dnek dat je op het moment dat iemand zijn dood alleen nog uitstelt je je fout toe moet durven geven te lang behandelt te hebben. Wat God daar van vindt dat kunnen wij alleen maar raden, maar als wij die beslissing maken vanuit een goed hart, kan Hij ons daar niet aan ophangen denk ik.
Eehm, over leuke dingen doen. . Leuke dingen omvatten meer dan dagjes Efteling, voor de tv limonade drinken en met vrienden op stap gaan. Je zei dat moeder Theresa iets waardevollers had dan een leuk leven, maar leuk is leuk, leuker dan leuk is heel leuk. Moeder Theresa heeft het vast en zeker heel zwaar gehad, en veel narigheid moeten doorstaan, maar ze kreeg er echt ontzettend veel leuke dingen voor terug. Dankbaarheid. Van God, van de mensen die ze hielp. Alles wat je doet doe je omdat je het eehm... nou goed, leuk is een beetje maf woord, fijn vindt. Omdat het je een goed gevoel geeft. een goed gevoel is leuk. 40 jaar door de woestijn zwerven is echt heel lang. Ik ga nu ook elke dag naar school, niet omdat ik ht leuk vindt in de zin van: ik heb het zo naar mijn zin op school. In tegendeel, ik heb nergens een grotere hekel aan dan aan mensen ie mij hele dagen dicteren wat ik moet schrijven zeggen en zelfs proberen te beïnvloeden wat ik zou moeten denken. Maar ik weet wel dat als ik later groot ben ik een beroep wil gaan doen waarin ik mensen zal helpen. Ik geloof niet dat het leuk is om verhalen aan te horen van kinderen die misbruikt zijn, mensen die in gevangenissen zitten en echtparen met ruzie. Dat zal zeker heel zwaar zijn, en je zult dingen horen waar je echt niet gelukkiger van wordt, maar ik weet wel dat als het mij lukt om die mensen uit hun dal te halen ik een geslaagd therapeut zal zijn en die mensen mij voor de rest van hun leven dankbaar zullen zijn. Soort mini-moedertherasa, zij haalden mensen uit figuurlijke aardscheuren. De leuke dingen zitten niet alleen in de dingen met de stempel leuk, maar ook... nou. gewoon, in de dingen die jou het gevoel geven iets goeds te doen. zie het maar als een soort twee ikken. 1 oppervlakkige Ik, en een hele diepe Ik. Hehe, korte- en lange termijn Ik noemen we ze even, klinkt kick, leg dalijk wel uit hoe ik erop kwam . De korte termijn Ik van moeder Theresa, dus die aan het oppervlak, had vast een hekel aan de stank, de pijn en de narigheid die ze zag. Die moeder Theresa zat veel liever thuis op de bank met een zak chips, ver weg van alle narigheid. Maar de andere moeder Theresa, de lange termijn ik die diep van binnen zat, was sterker dan die andere Ik. Althans, sterker, ze wist die Ik er een soort van te overtuigen dat het echt wel ergens goed voor was. Deze ik ervaarde ook het fijne gevoel van dankbaarheid en geluk. Je zou het een beetje kunnen zien dat de korte termijn Ik gevoelig is voor zintuigen, geur, zicht, gevoel (met de huid) maar ook voor kennis: al die narigheid van die mensen, ik wordt er zelf ook niet blij van). De lange termijn Ik ervaart het geen uit andere mensen, dieren, dingen en God komt. Deze ik voelde dus dat wat ze deed goed was. En omdat deze Ik zo sterk ontwikkeld was bij moeder Theresa, kon haar andere ik al die ellende wel aan. nou komt de term korte- en lange termijn Ik: de korte termijn ik verwerkt alles direct. De neus ruikt stank, het oog ziet bloed, in een paar duizendste seconden vliegt dit naar de hersenen en die registreren: Aaaarch, doffe ellende. De lange termijn Ik, ruikt stank, ziet bloed en gaat dit rustig verwerken.
