Een bijzonder goede maandag morgen beste Leo (of welk(e) dag(deel) het ondertussen ook mag zijn ),
Het is op dit moment voor depressievellingen al zo moeilijk om zichzelf van kant te maken, dat scheelt.
Het blijft inderdaad een moeilijk onderwerp, maar als God de mensheid de zelfstandigheid geeft om te kiezen tussen goed en kwaad, waarom dan niet tussen leven en dood, hetgeen ik persoonlijk een veel kleinere keuze vind. Het leven is inderdaad door God gegeven, en moet met veel respect enz behandeld worden, maar als je het beëindigd wil dat toch niet zeggen dat dat een respectloze keuze is. Dat de weg vrij wordt voor mensen die ongelukkig zijn om zelf het heft in handen te nemen, en er een eind aan te maken is niet zo'n punt. Niet omdat het goed is, mar omdat als iemand dood wil hij of zij dat toch wel doet. Van 3 hoog uit een raam springen is misschien nog wel een aantrekkelijkere manier om te sterven dan bij jezelf een spuit in je arm te (laten) douwen.
We moeten ook niet vergeten dat de euthanasie wet al van kracht is, en dat dat gepaart gaat met hele strenge regels in het opzicht van; in welke gevallen, bij wie, wanneer, enz. Mensen die depressief zijn mogen geen euthanasie (laten) plegen, omdat zij met de juiste medicijnen een stuk minder ongelukkig zijn, en zij er later 'spijt' (het geen moeilijk kan als je dood bent, maar bij wijze van spreken) van kunnen krijgen als ze het zouden doen. Ik heb er over gelezen, over gehoord enz. en, nou, het is niet zomaar iets, maar dat weten de mensen die het uitvoeren ook. Ik geloof niet dat het iets is waar je expliciet voor of tegen kan (of misschien niet eens mag) zijn, omdat het per geval teveel verschilt.
Hehe, Leuk was inderdaad misschien een beetje vreemde benaming (zoals er in onze ruim 10 pagina's vullende reeks mailtjes wel meer zijn voorgekomen ), maar waar het mij om draaide was dat de mens uiteindelijk alles wat hij doet in feite doet om zichzelf het gevoel te geven goed bezig te zijn. Je slaat de spijker min of meer op de kop met je opvatting van mij Ikken. Ik geloof alleen niet zozeer dat de ene Ik beter is, of dichter bij God staat dan de andere Ik. God heeft een eeuwigheid tot Zijn beschikking. Als hij iets wil heeft hij de tijd om daar over na te denken. Wij zijn tijdelijk, en moeten daarom een beetje vaart achter onze gedachten zetten. Eigenlijk heeft God helemaal geen behoefte aan een kti, maar wij wel. Eigenlijk heb je in je hoofd één fanatieke jonge Ik zitten, aan de oppervlakte. die zit bij wijze van spreken in de cockpit achter je ogen te kijken wat er allemaal gebeurd. Alsof hij een computerspelletje speelt, en als een soort reflexen alle knopjes en gevoelens moet besturen, en er ook op reageren. De andere Ik is een oude wijze man, die in een diepe leren stoel in een deken met een pijp in je hoofd genesteld is. Hij krijgt continue back-ups binnen van het computerspel dat je lti speelt. Wat niet belangrijk is gooit hij in het vuur, wat wel belangrijk is overdenkt hij. Is er iets waarvan hij wil dat de kti er even naar kijkt, stopt hij de back-up in de 'pc' en laat hij het beeld nog eens aan de kti zien. Samen vormen ze er dan een mening over. Ze zijn heel afhankelijk van elkaar. Als één Ik alle emoties van een dag, of zelfs van een leven op zou moeten vangen, raakt je gedachtegang in de knoop. Beide Ikken reageren zo vreselijk verschillend op situaties. Als je kti om iets hel boos wordt, kan de lti zeggen: ff dimmen. Het gebeurd bij mij ook regelmatig dat de kti denkt: laat maar zitten, maar dat, wanneer ik erover nadenk ik me eigenlijk bedenk dat ik een mietje ben dat ik er niks van zeg. je kti en je lti relativeren elkaar. De kti is wel wat bombastische, wilder en waarschijnlijk ook naïever dan je lti, maar je lti maakt dat ruimschoots goed. Dat is namelijk een saaie, ouderwetse opa. Die kunnen ook heel leuk zijn, maar als er niemand is die ze mee naar buiten sleept ondernemen ze weinig actie.
