Hallo Leo,
het spijt me heel erg dat ik zolang niks van me hebt laten horen, maar ik heb absoluut niet stil gezeten. Het was met zwemmen een hele drukke periode met kringkampioenschappen die twee hele weekenden in beslag namen, maar met 8 medailles was het zeker de moeite waard. Ook met school is het een gekkenhuis. M'n laatste rapport was beter dan verwacht, en nu kan ik misschien volgend jaar toch nog op het vwo terecht komen. Ook heb ik me helemaal suf gelezen. Toen ik een tijdje terug m'n kamer aan het opruimen was kwam ik de kinderbijbel tegen die ik 7 jaar geleden heb gekregen van dat vriendje van de vakantie. Eentje van Mary Batchelor. Die heeft hij me een keer rond kerstmis opgestuurd. Ik begon er in te lezen, en ondertussen ben ik bij dag 158 (het dagboek idee werkt bij mij niet zo, of de dagen gaan erg snel =D), Jerobeam maakt een fout. Toen ik die titel las dacht ik: jeetje, het zal weer eens niet zo zijn. Echt waar, bijna iedereen laat God op een bepaalt punt in de steek. Er staat zoveel in dat ik herken uit jouw brieven, maar het spreekt zichzelf ook zo vaak tegen. De collectiviteit waar je het over had vind ik terug, maar toch benadert God ook mensen als individu, echt zoals Hij weinig anderen benadert. De erfzonde komt bji mij wel steeds weer naar boven. Vind ik maar niks, het spijt me. Er zijn nu al zoveel koningen, stamhouders, leiders enz. geweest, en steeds gaan ze de fout in. Eerst doen ze wat God wil, maar later, als de kti het zal ik maar zeggen gaat winnen van de lti, dan begaan ze de ene zonde na de andere. Dan is God boos, en gaat Hij de persoon in kwestie straffen, maar dat doet Hij niet door hem op zich te straffen, maar bijvoorbeeld door hem zijn oudste zoon te ontnemen. Of Hij veroorzaakt ruzie in de familie. Zo straf je die persoon wel, maar je betrekt er zoveel mensen in die er op zich niks mee te maken hebben. Mensen die nog een mooi beeld van God hebben krijgen nu een zwarte veeg over dat beeld heen, omdat ze gestraft worden voor de zonden van hun vader. God wil dat iedereen van Hem houdt, maar, eehm... op zo'n manier maak je toch geen vrienden? Sorry als het wat lomp klinkt, maar zoals het daar allemaal beschreven staat is God heel goed, maar soms komt Hij gewoon wat onaardig uit de hoek. Dan is het ook wel weer ergens goed voor, en gaat het een tijdje goed, maar dan begaat de leider weer een zonde, en dan loopt het allemaal weer mis. Dan komt weer die straf (erfzonde?) enzovoorts.
Nu ik dit zo na lees heb ik heel erg het gevoel dat ik een kind van deze tijd ben. Omdat het er bij mij niet ingaat een zoon te vermoorden voor een vader zijn zonden.
Dat brengt me gelijk weer aan bij mijn volgende vraag; God heeft ons zelfstandigheid gegeven, helemaal aan het begin, bij Adam en Eva, maar daarna heeft hij ook nog een paar keer ingegrepen. Hij heeft het laten regenen, hij heeft plagen verspreid over Egypte, Hij brandde Sodom en Gomorra af en zo nog wat dingen. Als je het zo leest dan blijven wij wel zelfstandig, maar grijpt God hier en daar best wel eens in. Het is een beetje alsof God vroeger heel veel deed, maar zich nu gewoon amper laat zien. Ik zat van de week (op een donderdag, zal wel herhaling geweest zijn) naar het elfde uur te kijken. Althans, ik geloof dat het het elfde uur was. De presentator was een meneer met bruin haar, een rode trui geloof ik, die kijkt alsof hij de hele tijd tegen het licht in moet kijken Daar was een oudere vrouw. Ik vond haar echt heel mooi. Niet zozeer omdat ze qua uiterlijk bijzonder mooi was (ook wel), mar zo kon zo enthousiast vertelen dat het geluk er echt uitstraalde. Prachtig. Zij vertelde: ik heb nu al zoveel religies onderzocht, maar daarbij had ik allemaal het gevoel dat ik op zoek moest gaan naar de god in kwestie. Bij het christendom voel ik echt dat God naar mij komt. Ik was heel blij voor die vrouw dat ze nu een geloof had gevonden waar ze zich echt in thuis voelde, maar ik kon mezelf absoluut niet in haar verhaal vinden. Eigenlijk juist het tegenovergestelde. Ik heb juist het idee dat God een beetje afstand houdt. Alsof Hij alleen maar gelovigen wil die echt van Hem houden. Dat kan ik me ook wel voorstellen, maar in de bijbel laat Hij zich regelmatig zien, en tegenwoordig nou, eehm... minder lijkt wel. Alsof God zich van zijn eigen schepping gedistantieerd heeft hoewel dat woord mij niet echt lekker ligt. Meer alsof God zichzelf moeilijker bereikbaar heeft gemaakt voor ons, zodat wij meer naar Hem op zoek moeten.
Het is geen 5 bladzijden deze keer, maar toch wel precies wat ik wilde zeggen. Ik heb nog wel wat vragen, maar ik hoop dat die in volgende mailtjes aan de orde kunnen komen. Ik merk ook dat ik vanzelf nu al meer antwoorden vind (ookal ben je nog lang niet overbodig ) Vervelend, dat mijn mailtjes altijd pas rond 12 uur 's nachts in mijn hoofd opkomen. Ach, merk de kater wel als ik morgen om 6 uur op moet voor een sportdag met Belgische zwemmers. Hihi.
Laurien
