Hallo Laurien,
He columnist, mooi dat je die baan hebt. Schrijven is leuk he? Het doet
Me ook goed te lezen hoe je worstelt om de juiste woorden te vinden. Blijf
Dat doen, het wordt ruimschoots beloond. Onze taal is echt rijk genoeg om
nagenoeg alles uit te drukken wat je op je hart hebt. Het is soms alleen een zoektocht. Je kunt jezelf daarbij wel een beetje helpen met een goed
synoniemenwoordenboek (thesaurus). Die zijn er ook digitaal. En in elke
tekstverwerker zit er eentje, zeker in Word en WP. Als je trouwens van
Nederlands houdt kun je flink wat genieten met een etymologisch woordenboek. Daarin wordt de herkomst van woorden nagegaan.
God kennen.Je ziet het niet goed dat je een soort toelatingsexamen zou moeten doen om bij God te komen. Er zijn geen opstapjes naar God. Er is geen drempel. Het ligt anders. Het beeld van het verstoppen en het geven van hints dat je gebruikt is al veel beter! Je moet even Gods huisregel kennen. Die huisregel is geloven. Geloven is de manier die God heeft bedacht voor contact met Hem en kennis van Hem. En geloven is niets anders dan: ik geloof in jou. Ik zie jou zitten. Ik vertrouw je. Dat is alles. Het is zo simpel dat een kind van vier het al automatisch doet richting ouders. Maar voor denkende mensen is juist die simpelheid een obstakel. Voor ons geldt standaard: eerst zien en dan geloven. Dat zit er zo diep in dat geloven een probleem is. Laurien ik zou je kunnen laten zien hoe mensen tot in de meest rechtzinnige kerken toe via de wonderlijkste psychologische kronkels zich verschansen achter dit beginsel: laat God maar eerst komen, daarna wil ik wel geloven. Maar zo kom je aan geloven niet toe en blijft er een onmetelijke afstand tussen jezelf en God. Een andere manier werkt niet. Het gaat alleen om geloven. Dat is de huisregel van God.
Hoe werkt dat dan? Nou zo eenvoudig als een kind dat doet: wat pappa
doet is OK. Dus je luistert naar Hem, probeert in zijn geest te handelen, staat open voor de signalen die Hij je geeft, enzovoort. De meest vanzelfsprekende dingen die tussen mensen onderling ook bestaan. Als je zo met Hem in zee gaat, dan laat Hij zich kennen. Dat kan niet anders want het is zijn eigen afspraak. En hoe Hij zich laat kennen weet ik natuurlijk niet. Als ik je dat kon vertellen was de hele verrassing eraf. God doet dat bij iedereen weer anders (gelukkig). Het contact met Hem gebeurt op een manier die uniek is en bij je past. Ikzelf bijvoorbeeld heb nog nooit een wonder meegemaakt of een stem gehoord of een visioen gezien. Maar ik ken God nu heel wat beter dan twintig jaar geleden, en houd ook meer van Hem dan toen. Zie je Laurien, zo ontstaat er een intieme relatie als met iemand die veel voor je betekent. En zoiets groeit op een natuurlijke manier. Daarbij gebruikt God alle hulpmiddelen die Hij ter beschikking heeft. Allereerst de relatie die jij zelf legt met Hem, het gebed, en relaties van jou, andere mensen dus. En dan ook de Bijbel. En liederen, en gebeurtenissen, en preken, en ontmoetingen. Geloof me maar, als het geloof functioneert en dat gaat nooit zomaar vanzelf, daar moet je eigenlijk elke dag opnieuw voor kiezen, je kunt het makkelijk versloffen dan wordt dat op een ongekende manier beloond. Je leven wordt een geweldig avontuur, omdat God tamelijk onvoorspelbaar is. Ik zou bijna zeggen dat het geloof niet lekker is voor mensen die van zekerheden en rust en controle
houden. Maar nee, ook die mensen worden bediend. God maakt er geen bende
van. Hij is geen God van wanorde maar van vrede, zegt Paulus. Je komt warempel op elk gebied van het leven wel iets tegen in de Bijbel bedenk ik me nu opeens. Lastig boek, maar je kunt er wel mee uit de voeten.
Rijkdom.
Je raakt wel even een pijnlijk punt aan Laurien als je het hebt over
God eren met mooie dingen en zo. Je hebt absoluut gelijk als je zegt wat moet God daarmee? Als gelovige schaam ik me daar ook een beetje voor. Tegen
Het oude Israel haalt God uit: Ik walg van jullie offers! Weet je niet dat
Alle koeien op de bergen en in het veld allang van Mij zijn?! Hij is nota
bene de Schepper van al dat moois. Wat een armzalig gedoe als wij Hem zijn eigen maaksels als cadeau aanbieden.
Toch is het goed om te geven. Niet goed voor God, maar goed voor jezelf. Je leert er heel wat mee. En het versterkt de liefde in je. Als jij je vriendin iets geeft waar je echt naar gezocht hebt om het helemaal bij haar te laten passen dan proeft zij daar ook direct jouw genegenheid in. Dat kan niet missen. En dan moet je eens kijken wat je er zelf voor plezier bij ervaart. Jezus zei dan ook: je wordt gelukkiger door te geven dan door te ontvangen. Lang niet alle mensen hebben die waarheid ontdekt. Zo heeft God het geven bedoeld. Niet een soort magisch offer dat Hem gunstig moet stemmen of iets dergelijks. Maar door iets te geven aan mensen die tekort komen. Dan geef je dat in feite aan God. Je hebt dus eenvoudig gelijk.
