ANTONY’S SPEECH IN SHAKESPEARE’S JULIUS CAESAR

 

Translated by Peter Reep

 

Friendens, Romerens, Landsmannens, hor mi;

 

Ik wil Caesar begrafen, nit hem preisen. De Uvel die Folk doen, det over dem lev,

De Gud lig oft mit den Beenens in de Grav,

So lat det mit Caesar aren. De edle Brutus Hav jem sagen, dat hie herrsklustful war
Om so det war, war det en gruvful Fel, Ond gruvfullik hav Caesar for det antworden.
Hier, mit de wil von Brutus ond de anderens, (For Brutus ar en erenwertik Mann,
So ar de alle, alle erenwertik Mannens), Kom ik, in de Likenzug von Caesar tu

spraaken.

Hie war min Friend, war zu mi rekt ond tru: Men Brutus sag, dat hie herrsklustful war,
Ond Brutus is en erenwertik Mann. Hie hav veel Gefangens hier tu Rom bringen
De Loesegeld von die de staatlik Kassorens filld: Seed u dat in Caesar herrsklustful

lika?

Wenn arme Volk tu hem skreind, so weind Caesar: Herrsklustheed solld aut mehr

hard Stoff bestanden; Men Brutus sag, dat hie herrsklustful war, Ond Brutus ar en erenwertik Mann.

U alle seed, dat aup de Lupercal Ik drie mal hem en koninglik Kroon bieted, Die hie

drie mal  ruck givd; War dat Herrsklust? Men Brutus sag, dat hie herrsklustful war, Ond, rekt, hie ar  en erenwertik Mann.

 

Ik wil, was Brutus spraakd, nit widerlegen, Men stand hier ik, for tu sagen wat ik weet.

 

U alle liefd hem enmal, nit sonder Grond;  Wat Grond hinder jem, um hem zu traueren?
O Rektheed! du hav tu wildisk Dierens fluten, Ond Folk hav deres Fornuft missen. Hav

Geduld; Min Hert ar in de Sarg over daar mit Caesar, Ond ik must pausen til det tu mi

kom ruck.

To return to the FOLKSPRAAKSINSTITUT website, click here!