Oordeel zelf:
De kittentjes van Scarlett zijn op vrijdag/zaterdagnacht geboren. Serra was al een wonderkind; zij kwam er niet uit. De dierenarts heeft 's nachts een foto gemaakt en zei dat er nog 1 kitten in zat, dat al uit de vruchtzak was en dus wel niet meer zou leven. Wonder boven wonder werd een uur na de phytonprik Serra geboren. Ze kwam er al miauwend uit, het kopje hing eruit en ze miauwde, maar ze bleef hangen, haar navelstreng kwam wel maar de placenta niet. We hebben na een uur besloten de navelstreng af te knippen en te hopen dat de placenta alsnog kwam. Deze kwam 6 uur later.
De dierenarts zei, dat ik 's nachts moest bijvoeren met flesjes. Toen ik vroeg hoe dat moest, zei hij dat ik maar wat melk aan moest maken en ze dat gewoon moest geven. En domme ik deed dat... Ik wist niks over marges, niets over zuigkracht...
De kittentjes waren zo ongelooflijk klein, zo enorm kwetsbaar en zo snel afgekoeld. Kittens die te vroeg geboren worden zijn vaak te klein. Dat het zoveel intensieve zorg zou kosten had ik niet gedacht. Ik liep zelf op het einde van mijn zwangerschap en met mijn bolle buik, acht maanden zwanger. Ik ging er iedere nacht om de 2 uur uit om de kittens flesjes te geven. Kostte wat het kost wilde ik ze behouden. Helaas is nooit goed uitgelegd hoe het bijvoeren moet en door overvoeren verloren we na drie dagen het crème kleurige katertje Borromir (64 gram). Binnen 24 uur overleed ook het tortie poesje Breksta (78 gram). De dierenarts vermoedde een virus en zei me, dat als er binnen 12 uur nog een kitten zou sterven, ze waarschijnlijk allemaal zouden overlijden. Samora en haar kittens lagen er ook bij, dus je begrijpt mijn angst werd nog groter… Scheiden was al te laat, als het daadwerkelijk een virus was en huilend heb ik een vriendin en collega-fokster gebeld; haar luisterende oor aan de andere kant van de lijn deed mij goed en ze leefde zo met ons mee. Angstvallig zag ik de uren voorbij kruipen, met de bijvoedingen zijn we acuut gestopt, ze zouden niet sterven door ons toedoen.
