IJstijden/ Ice ages

IJstijden van kortere of langere duur vormen een natuurlijk onderdeel van de geschiednis der aarde. Onderzoekingen hebben uitgewezen dat er sinds het ontstaan van de aarde minstens 7 ijstijdperken geweest moeten zijn. Waardoor ijstijdperken worden veroorzaakt is nog steeds niet helemaal duidelijk, maar geleerden vermoeden een samenhang van verschillende factoren, zoals verminderde intensiteit van de zonnestralen, schommelingen van de aardas en de baan van de aarde om de zon

Het meest recente tijdperk met ijstijden was het Pleistoceen, dat zo'n 2,4 miljoen jaar geleden begon aan het eind van het Plioceen, en dat 10.000 jaar geleden eindigde voor het Holoceen.
In het Pleistoceen werden extreem koude perioden (ijstijden of glacialen, in blauw aangegeven op de tijdschaal)afgewisseld door warmere perioden(interglacialen, in rood aangegeven op de tijdschaal).

Het Nederlandse landschap, zoals wij dat kennen is nagenoeg geheel gevormd gedurende het Pleistoceen en Holoceen. Alleen in Zuid Limburg en in de Achterhoek komen oudere lagen aan de oppervlakte. Stuwwallen en zwerfstenen herinneren aan het Saalien, de periode dat de Noordelijke helft van ons land onder een ijskap bedekt lag. In het gure poolklimaat werden dekzanden en loss met de wind meegevoerd en in onze omgeving afgezet.

De extreme klimaatwisselingen hadden ook aanpassing van dieren- en plantenwereld tot gevolg. Tijdens een glaciaal weken de warmteminnende soorten naar het zuiden uit. Andere soorten waren beter aangepast aan het extreme klimaat en kwamen voor de verdwenen soorten in de plaats. Van vele uitgestorven diersoorten worden regelmatig fossielen gevonden of uit zee opgevist door vissersschepen.

Grote delen van de wereld waren gedurende de koudste perioden bedekt met een ijskap, die wel meer dan 1 kilometer dik kon zijn. De met ijskappen bedekte delen zijn geel gekleurd en omvatten op het Noordelijk halfrond Canada, grote delen van de Verenigde Staten, Noord Europa en Siberie.