เข้าวัดทำไม

มาวัดทำไม ? มาปฏิบัติทำไม ? มาปฏิบัติแล้วได้อะไร ? กินเดินนั่งนอนอยู่บ้านไม่ดีหรือ ? เราไม่เห็นมีปัญหาอะไรเมื่ออยู่บ้าน แสดงว่าคนที่มาวัดเป็นคนมีปัญหาทั้งนั้นซิ

เขาก็ยังคงคิดอย่างนั้น จริงอยู่คนไม่ต้องเข้าวัดเลยก็มีความสุข มีเงินมีบ้านมีคู่ครอง มีทุกอย่างสมบูรณ์หมด แต่ถ้าเกิดว่าคนที่เรารักดั่งดวงใจต้องตายจากไป เราจะทำใจได้ไหม? เราคงทำใจไม่ได้แน่นอน เพราะเราคิดว่าเขาจะต้องอยู่กับเราตลอดชีวิตเราไม่

เคยคิดไว้ก่อนว่าเราจะต้องพลัดพรากจากคนที่เรารัก

แต่ถ้าคนมีธรรมะล่ะ คิดว่า “มันเป็นกรรม เขาตายไปเพราะเขาทำบุญมาแค่นั้น เราก็ต้องทำความดี ทำบุญกุศลให้เขาไป เมื่อไปเกิดชาติหน้าก็จะได้เป็นคนดี จะได้เป็นคนไม่ผิดหวัง จะได้มีนิพพาน เป็นที่พึ่ง

โอ้..เพราะเราหลงนั่นเอง คิดว่าชีวิตนี้เราจะไม่ผิดหวังเลย เราหลงว่าลูกของเรา พ่อแม่ของเรา ภรรยาสามีของเรา เรายึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของเรามาตลอด เรามองอคติมาตลอดเวลาเลยว่า คนเข้าวัดนั้นคือคนผิดหวัง คือคนมีทุกข์ แต่พอเราผิดหวังครั้งนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรจะดีเท่ากับการหาธรรมะเป็นที่สงบใจ

เมื่อก่อนเคยหัวเราะเยาะคนเข้าหาธรรมะว่า เป็นคนไม่มีทางไป แต่วันนี้เราได้พบแล้วว่า เราก็ไม่ทางไปเหมือนกัน เราก็ไม่มีที่พึ่งเหมือนกัน เพราะสิ่งที่เราหวังว่า เป็นความสุขของเรานั้นมันกลับอันตรธานหายไปในชั่วพริบตาเดียว