ขายเผื่อชอบ
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 505 บัญญัติว่า
"อันว่าขายเผื่อชอบนั้น
คือ
การซื้อขายกันโดยมีเงื่อนไขว่าให้ผู้ซื้อได้มีโอกาสตรวจดูทรัพย์สินก่อนรับซื้อ"
มาตรา
508 บัญญัติว่า
"เมื่อทรัพย์สินนั้นได้ส่งมอบแก่ผู้ซื้อเพื่อให้ตรวจดูแล้ว
การซื้อขายย่อมเป็นอันบริบูรณ์ในกรณีต่อไปนี้
คือ
(1)
ถ้าผู้ซื้อมิได้บอกกล่าวว่าไม่ยอมรับซื้อภายในเวลาที่กำหนดไว้โดยสัญญา
หรือโดยประเพณี
หรือโดยคำบอกกล่าว
หรือ
(2)
ถ้าผู้ซื้อไม่ส่งทรัพย์สินคืนภายในกำหนดเวลาดั่งกล่าวมานั้น
หรือ
(3)
ถ้าผู้ซื้อใช้ราคาทรัพย์สินนั้นสิ้นเชิงหรือแต่บางส่วน
หรือ
(4)
ถ้าผู้ซื้อจำหน่ายทรัพย์สินนั้น
หรือทำประการอื่นอย่างใดอันเป็นปริยายว่ารับซื้อของนั้น"
โจทก์ร่วมและจำเลยต่างมีความประสงค์จะซื้อจะขายรถยนต์โดยมีเงื่อนไขว่า
จำเลยจะนำรถยนต์ของโจทก์ร่วมไปทดลองใช้
ก่อน 7 วัน
หากพอใจจำเลยจะนำเงินมาชำระให้โจทก์ร่วม
สัญญาซื้อขายจะบริบูรณ์เมื่อใด
รถยนต์ของโจทก์ร่วมหายไปขณะ
ที่จำเลยยังไม่ได้ชำระราคา
จำเลยผิดกฎหมายอาญาฐานยักยอกหรือไม่
ศาลฎีกาได้วินิจฉัยไว้ในคำพิพากษาศาลฎีกาที่
121/2543 ว่า
โจทก์ร่วมและจำเลยต่างมีความประสงค์จะซื้อจะขายรถยนต์โดยมีเงื่อนไขว่า
จำเลยจะนำรถยนต์ของโจทก์ร่วมไปทดลองใช้
ก่อน 7 วัน
หากพอใจจำเลยจะนำเงินมาชำระให้โจทก์ร่วม
ข้อตกลงระหว่างโจทก์ร่วมกับจำเลยส่อแสดงเจตนาว่าทั้งสองฝ่าย
จะซื้อจะขายรถยนต์กันตั้งแต่เริ่มแรก
การที่จำเลยได้รับมอบรถยนต์จากโจทก์ร่วมจึงเข้าลักษณะสัญญาซื้อขายเผื่อชอบตาม
ป.พ.พ.ม.505
การที่โจทก์ร่วมส่งมอบรถยนต์ให้จำเลยทดลองขับ
ถือว่าเป็นการตรวจดูแล้ว
การซื้อขายย่อมเป็นอันบริบูรณ์
เพราะจำเลยมิได้บอกกล่าวว่าไม่ยอมรับซื้อและมิได้ส่งมอบรถยนต์คืนภายในกำหนดเวลาตาม
ม.508(1)(2) เมื่อปรากฏว่า
ขณะที่รถยนต์ของโจทก์ร่วมหายไปและจำเลยยังมิได้ชำระราคารถยนต์แก่โจทก์ร่วม
ต้องไปว่ากล่าวกันในทางแพ่ง
การกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิดตามกฎหมายอาญา
(คำพิพากษาศาลฎีกาของสำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ปี 2543 เล่ม 2 หน้า 20)
Thailegal
27/01/44
|