ภาค 12 .. ... .... เห้ยเจมกรูเนี่ยเพื่อนมรึงป่าวว่ะ นายบอยถามผม มันทำหน้าตาแบบว่าน่าถีบมาแต่ไกล มันถามงี้ผมก็รู้แล้วล่ะครับว่าถ้ามันไม่ขอยืมตัง มันก็มีเรื่องให้ผมช่วย....... เอ้าๆ ว่ามา มรึงเป็น....อะไรก็ว่ามา แต่ขอบอกก่อนนะเว้ย หนี้เก่าไม่จ่ายหนี้ใหม่มรึงอย่าหวัง....ผมพูดดักคอ เออ ไม่ใช่เรื่องเงิน.........หรอกมันเป็นอะไรที่ยิ่งกว่านั้นเยอะเว้ยเจม งั้นก็เรื่องหญิง ใช่ป่ะ เห้ยๆ กรูขอบอกก่อนนะเว้ยว่ากรูไม่ยุ่ง แมร่งครั้งที่แล้วให้กรูไปขอเบอร์ให้ แล้วเป็นไง น้องเจนเอากรูเกือบตายนายเวรนี่ แมร่งอ้วน เตี้ย เสรือกจะเจ้าชู้อีก......(ขอสักที) ผมด่ามัน เวง มรึงเห็นกรูมีดีอ่ะไรมั่งไหมว่ะเนี่ย ไม่มี.....ผมตอบคว้าชีทงานกะจะไปหามินแล้ว...... แมร่ง กรูเดือดร้อนจริงๆน่ะเว้ยเจมมรึงอย่ากวนได้ป่ะ นายบอยพูดเสียงแข็ง เห้อ ผมถอนหายใจ นั่งลงที่โต้ะตัวเดิม ............................... เอ้าว่ามาสิว่ะ อะไรที่มรึงแก้ไม่ตก ถ้าช่วยได้กรูจะช่วย ผมบอก เพราะถ้าไม่ช่วยอาจมีเลิกคบได้ครับวันนี้..... เอ้อ ตอนนี้กรูโดนหมายหัวว่ะ นายบอยพูดหน้าตาจริงจัง เอ้อ ดี ตลาดไหนล่ะว่ะ แต่นี้พ้นช่วงตรุษจีนมาแล้วนี่หว่า ป้าบ หน้าเกือบทิ่มเจอนายบอยเบิดกลาบ >_< มันตบนี่ความรู้สึกเดียวกับหมีตบได้เลยครับ เจ็บชิบ.... เห้ยตบกรูทำไม ผมเงยหน้าด่ามันฉุนๆ แมร่งกรูไม่ถีบก็บุญแล้ว........กวน กรูโดนหมายหัวจริงๆ........ -_-“ เหรอ อืมกับที่ไหนว่ะ ผมถามตาคอยมองดูมือมัน เทคนิค....ด..น มันบอกชื่อเทคนิคชื่อดัง เห้ย!!!!!! มรึงไปมีเรื่องกับมันได้ไงว่ะ.....มรึงบ้าเปล่าเดี้ยวก็ซวยหรอก เอ้อ กรูก็ไม่ได้อยากมีหรอก แต่มันมีไปแล้ว ก็เมื่อวานนายบอยอ้าปากเริ่มเล่าเรื่อง(ใครอยากฟัง?) เมื่อวานทำไม ผมถามกลัวมันเก้อแล้วจะฆ่าตัวตาย ก็เมื่อวานกรูขึ้นรถกลับบ้านใช่ป่ะ คราวนี้กรูก็เลยหยิบหนังสือการ์ตูนขึ้นมาอ่าน กำลังมันเลยเว้ย มีเสียงคนคุยกันแบบว่าโคตรจะดังเลยว่ะ คราวนี้กรูก็ฉุนเลยหันไปมองหน้า แมร่ง เด็กว่ะเด็ก -_-“ เหรอ แล้วมรึงมีเรื่องกะเด็กนี่น่ะ เวรนี่ เปล่า ตอนแรกกรูก็กะไม่มีหรอกเว้ย กรูแบบว่า ใช้สายตาสยบทุกสัพสิ่งอ่ะ กรูมองหน้ามันเว้ย กะว่าแมร่งเดี้ยวงิ้ด........ ขนาดแมร่งเท่าเอวกรูว่ะ กรูมองแบบมรึงจะคุยกันหา.....มันเหรอ ได้ผลเปล่าว่ะ ผมถาม ผมเริ่มอยากรู้แล้วว่านายบอยรังแกเด็กยังไง ได้สิว่ะได้ เด็กแมร่งตะโกนมาเลยเว้ย ตะโกนขอโทษ? เปล่า...............มันตะโกนมาว่า “นายอ้วนหน้ากรูคล้ายผู้ให้กำเนิดมรึงเหรอว่ะ” อ่าวเห้ย แล้วมรึงยอมเหรอว่ะ....... ยอมบ้านมรึงดิ ไม่มีทางหรอก กรูโคตรฉุน..... วางการ์ตูนลง เดินไปกะตบแมร่งเลย...... โหๆๆๆๆ สุดยอดว่ะบอย แล้วมรึงไหวเหรอ มันมีกี่คนว่ะ แค่สองคนว่ะ...... กรูกะใช้กล้ามแขนอันล่ำซำสะกิดแมร่งก็เละแล้ว กรูเดินเข้าไปถามเลยเว้ย มรึงว่าอะไรน่ะ กรูได้ยินไม่ชัด...... นอกจากอ้วนแล้วยังหูตึงอีกน่ะมรึง....... มันย้อนมาว่ะ..... แล้วมรึงจะไมว่ะ ขาอวบๆเงี้ย เหยียบพวกปากไม่เป็นมงคลมาเยอะแล้ว พูดจบแมร่งต่อยกรูเลยเว้ยเจม..... แล้ว? กรูก็สวนสิว่ะ กรูเก็บสบาย... สรุปมรึงชนะ? เออ ดิอยู่แล้วเว้ย นายบอยตอบยิ้มภูมิใจ แล้วมรึงจะกลัวอะไรอีกว่ะ กลัวดิ..........................แมร่งกรูเริ่มซวยตั้งแต่ตอนนั้นแหละ ซวยยังไงว่ะผมถาม นายบอยนิ่ง.... เปล่า เอ้อ เจม......มรึงอยากรู้ใช่ปล่าวว่ากรูซวยยยังไง นายบอยถามเลิกลั่ก อืม อะไรว่ะ ผมถาม มรึงหันไปดูด้านหลังสิวะ มานู่นแล้วบอยชี้ ผมหันไปดู เห็นคนใส่เสื้อชอป สีน้ำเงินเข้ม เหมือนนักเรียนเทคนิคที่ไหนสักที่ แต่ไม้ที่ถือมาดูจะไม่ค่อยเหมือนไม้ที มันหนากว่าใหญ่กว่า ดูท่าขนาดจะเหมาะมือซ่ะด้วย มาไม่มาคนเดียวครับ กลัวเหงา มากันที 20 คน แต่ล่ะคนดูเหมือนจะมาให้ความรักความอบอุ่นกับนายบอยเต็มที่ หน้าตาไม่ต้องพูดถึงครับ เถื่อน เคราแพะเลยหลายคน.......เถื่อนชิบ เหงื่อตก! ดูเหมือนพวกนั้นจะชี้มาทางนี้ด้วย เฮ้ยนายบอย พวกนี้เหรอว่ะ ผมหันไปถาม แต่ นายบอยมัน..... มัน..... วิ่งไปไกลแล้วครับ...... เห้ยเวรนี่ ผมตะโกนด่า มันหนีไม่บอกผมสักคำ... สมองผมเริ่มวิเคราะห์ ผมเกี่ยวไหมเนี่ย มันจะยำผมไหม ผมไม่ได้เป็นคนหาเรื่อง แต่เอ......... ตะกี้มันเห็นผมคุยกับนายบอย เอ.....แล้วผมเห็นคนนึงเงื้อไม้..... เอ.....มันวิ่งกันมาแล้วครับ..... สรุป วิ่งสิครับวิ่ง อยู่ให้มันเอาพริกน้ำปลามาลงเหรอครับ ....................................... ..................... ไม่น่าเชื่อ นายบอยวิ่งเร็วมากครับ 10 แรงหมู ใครไม่เคยเห็นเวลาหมูป่าโดนล่ามาดูนายบอยตอนนี้อาจจะนึกภาพออก ผมเห็นมันเหงื่อตก มันทะลัก วิ่งพุงปลิ้น ลิ้นงี้ห้อย ผมวิ่งทีหลัง แต่วิ่งเกือบจะทันมันอยู่แล้ว ผมแซงทางโค้ง โชว์เสต็ป ไม่กล้าหกล้ม เดี้ยวจะไม่เจ็บแค่เข่า เห้ยนายเจม รอกรูด้วย นายบอยบอก เสียงมันติดขัด ผมก็เห็นใจมันน่ะครัย แต่ก็อย่างว่าแหละครับ พอผมหันไปดูพวกที่วิ่งตามมาข้างหลังแล้ว อยู่ก็ตายหมู่งี้ ผมขอรอดดีกว่า(มรึงตายคนเดียวเถ่อะบอย) “เห้ย เดี้ยวกรูไปตามคนมาช่วย”ผมตะโกนบอก เริ่มทิ้งระยะห่าง เวง แล้วตูจะรอดถึงตอนนั้นเหรอว่ะ มันตะโกน น่าไขมันเยอะ มรึงไม่ตายหรอก เวง เยอะไม่เยอะก็ตายวะ นายบอยด่าไปหอบไป ผมไม่สน เริ่มวิ่งชนเพื่อนๆนักศึกษา เด่นชิบ......... วันนั้นถ้ามีคนเดินผ่านแถวมหาลัยผม จะเห็นคนสองคนวิ่งใส่ชุดนักศึกษา โดยมีคนใส่เสื้อชอป นับ 10วิ่งไล่ นายพวกยามเวร หายหัวไปหมด แย่จริง ทีเวลาผมเอาเสื้อออกนอกกางเกง ไม่รู้มาจากไหนเยอะแยะ วอ ให้ไล่จับกันยังกับผมเป็นอาชญากรข้ามชาติ..... จุดหมายของผมคือสนามบาส.... เพื่อนผมนั่งเยอะ ไปถึงก็รอด ถ้าไปไม่ถึง ไม่ต้องพูดถึงครับ จองศาลาสองไว้ให้ผมด้วยแล้วกัน... ได้ยินเสียงไล่มาถึงข้างหลัง เฟี้ยวววววววววววววววววววววววววว ควับบบบบบบบบบบบ มีอะไรบางอย่างลอยผ่านหัวไป แบบเฉียดๆแก้มเลยครับ ............................ .................. คอนเวรด์ รุ่น2000 สีน้ำเงินเข้ม กระเด็นกับพื้น บ่งบอกถึงความแรงที่ขว้างมาได้ชัดเจน ถ้ามันเขวี้ยงไม่พลาด ล่ะก็ คงได้นอนแน่นิ่ง หลับตาพริ้มแน่นอนครับ เห้ย! เล่นงี้เลยเหรอว่ะผมหันไป ตกใจสุดขีด พวกมันกับนายบอยห่างกันแค่ไม่ถึง1ช่วงแขนแล้ว ซวยแล้วมรึงนายบอยซวยแล้ว แต่เพื่อเพื่อนครับ ผมได้แต่วิ่งหนีให้เร็วขึ้น ก็ผมไม่ใช่พระเอกหนังนี่ครับ จะได้1ต่อ20แล้วชนะ แถมในนิยายพระเอกเสี่ยงชิวิตเพื่อช่วยนางเอก ผลตอบแทนย่อมคุ้มค่า แต่นี้ให้ผมเสี่ยงชิวิตเพื่อช่วยนายบอยเหรอครับ ละเมอเหรอ? เรื่องอ่ะไร โอ้ก.....................โอ้ย ........................อ้าก เสียงนายบอยโดนเชือดโหวหวนมาแต่ไกล ผมเริ่มลำบากใจ จะกลับไปช่วยมันหรือจะวิ่งต่อดี ถึงผมจะปากแข็งอย่างงู้นอย่างงี้ แต่ผมก็รักเพื่อน...... ผมเคยบอกพวกมันบ่อยๆ ว่า ถ้าใครเป็นเพื่อนผม มันก็จะเป็นไปตลอดชิวิต....... เอาไงดีว่ะ กลับไปก็ตาย....................แต่จะให้ผมเอาตัวรอดคนเดียว อย่างนี้เหรอที่เพื่อนเขาทำกัน ตัดสินใจกำหมัดแน่น เกิดมาทั้งทีขอทำอะไรโง่ๆสักครั้ง........ ผมกะจะเดินกลับไป มันคงไม่เอาผมถึงตายหรอกผมบอกตัวเอง เห้ยเจมมาทำอะไรแถวนี้ว่ะ นายโอ้ตเดินมาพร้อมพวกผมที่เล่นบอลเสร็จ ดีใจสุดๆแทบกระโดดจูบ เห้ย โอ้ตนายบอยแย่แล้ว ............................ ................ นายโอ้ต ตกใจ อะไรว่ะ เกิดอะไรขึ้นกับนายบอย เอ้อ มันโดนรุมกระทืบอ่ะดิ เห้ยรีบตามกรูมาเร็ว.... ผมบอก พวกนายโอ้ตสะบัดเสื้อวิ่งตาม.............. กรูไม่มีแรงน่ะเว้ย เพิ่งเล่นบอลมา มันบอกผม เอ้อ ไม่เป็นไร เดีย้วมรึงก็มีเองล่ะ ผมบอก เห็น นายบอยอยู่ไกลๆ หันไปดูข้างหลัง พวกที่มาเล่นบอลมาช่วยกันเกือบหมด ร่วมๆ 18 คน ผมว่าพอสูสีล่ะครับ พวกนั้น เห็นพวกผมแล้ว มันเลยหยุดยำนายบอย หันมาทางพวกผม แต่ล่ะตัวหน้าตา เหมือนหลุดออกมาจากกรงเทศบาล พวกมันยิ้ม เย้ย มันหยามกันมากเลยครับ แต่ผมไม่กลัว แบคเยอะ.................... ก็ดีครับ จะได้วัดกันไปเลย ว่าใครแน่กว่ากัน มองนายบอยด้วยความสมเพส ยังตายไม่ทันไรเลยครับ อืดเสียแล้ว มันนอนน้ำลายนอง ที่หน้ามีรอยเท้าของหลายยี้ห้อ อาดีดาส ไนกี้ พูม่า ออคเล่ คอนเวิร่ด ครบเลยครับ รวยเลยล่ะคราวนี้ ได้ค่าโฆษณาเพียบ นายบอยเอ้ย.......................... สถานะการณ์ไม่น่าไว้ใจอย่างรุนแรง ลำพังเท้ายังพอสู้ แต่นายที่อยู่ในมือพวกมันนี่สิคงจะไม่ไหว ไม้แท่งยาวๆ ที่พวกนั้นถือยังอยู่อีกหลายแท่ง ถึงตอนที่มันวิ่งไล่จะทิ้งกันไปบ้างแต่ก็มีหลายคนยังไม่ยอมทิ้ง พวกผมเหงื่อตก บางคนถึงกับคว้าโทรศัพท์....... ไม่รู้ตามพวกหรือสั่งเสียพ่อแม่กันแน่ แต่ดูเหมือนพวกนั้นจะไม่ยอมให้พวกผมตามพวก มันชี้มาทางพวกผม..... เอา แมร่งเลยเว้ย มันตะโกน พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามา ................................................... ............................... เห้ยเดี้ยวดิ ฟังก่อนเว้ย นายโอ้ตตะโกน แต่กว่ามัน จะทำอะไรก็เจอไปหนึ่งเปรี้ยงตรงแง่งหน้า เต็มๆ รุนแรง นายโอ้ตสติแตกตะโกนลั่น เห้ย ฟังกรูก่อนเด้ นายโอ้ตพูดพลางเหวี่ยงหมัด ไปเต็มๆนายคนที่ชกมันตะกี้ เห้ย ขอโทษว่ะ นายโอ้ตพูด แต่เท้าเตะซ้ำไปเต็มๆที่ต้นขา แถมเสยคางซ้ำ ปิดฉากด้วยกระโดดถีบจนกระเด็น เห้ย โทษทีไม่ได้ตั้งใจ ยกโทษให้ผมน่ะ นายโอ้ตบอก แต่เท้ายังกระทืบอีกฝ่าย ถึงคนนั้นจะล้มพับไปแล้ว อีกฝ่ายร้องโอ้ด โอย....................... แต่นายโอ้ตไม่หยุดหยิบไม้ที่มันทำตกไว้ เงื้อเต็มที่ ป้าบ นายโอ้ตเจอถีบกระเด็น พวกคนนั้น มาช่วยเพื่อนมัน ผมว่านายโอ้ตไม่ผิด มันขอโทษแล้วแท้ๆ มันมาถีบเพื่อนผมทำไม ด้วยความไม่เข้าใจนั้น ผมเลยวิ่งเข้าไปซัดนายคนที่ทำเพื่อนผมเต็มๆ ผมรักความสงบ สันติ ต่อต้านความรุนแรงครับ ............................................. ................................. เกิดการตะรุมบอนขึ้น ฝั่งเด็กมหาลัยผมล้มตายกันเป็นแถวครับ พวกนั้นมันเจนสนามกว่า แถมพวกผมเล่นบอลมาเหนื่อยๆ แถมบางคนยังไม่ค่อยเต็มใจที่จะสู้เลย แบบว่าเพื่อนลากเพื่อน นายอ้วนที่นอนกองอยู่นั้นเป็นใคร มันก็ไม่ได้รู้จักเล้ย จะมาเจ็บตัวเพื่อมันทำไม ก็อย่างว่า นักรบไม่มีขวัญและกำลังใจ....... ใครจะไปสู้ได้ล่ะครับ เกิดการวงแตก......................... ............................... วิ่งหนีเรียบ นายพวกเจี้ยนี่-_-“ ผมเจอเหวี่ยงกระเด็นด้วยแรงของคนคนนึงในกลุ่มนั้น กระเด็นไปใส่นายบอย หันไปมองมัน หลับตาพริ้มหลับสบาย ด้วยความหมั่นไส้เลยถีบมันไป เวง เรื่องของมันแท้ๆ อย่างน้อยน่าจะลุกขึ้นมาช่วยกันหน่อย เห้ยเจมระวัง นายโอ้ตยันนายคนที่กำลังเอาไม้จะมาฟาดผม ทำให้มันเสียหลักไปไกล มันดึงมือผมลุกขึ้น โคตรซึ้ง อย่างน้อยในหมู่เพื่อนผมก็พบเพื่อนแท้ ผมยิ้มให้มันมันยิ้มให้ผม ผั้วะ......................... นายโอ้ตล้มทั้งยิ้ม มันเจอเหล็กแท่งฟาดครับ เว้ยแย่แล้ว............................... เห้ยโอ้ตผมตะโกนตกใจ ถลาเข้าไปดูมัน แต่ผมก็โดนฟาดเข้าที่หลังเต็มๆ ผั้วะ ชาไปทั้งหลัง ชาครับชา ทำเอาไหล่ผมทรุด ผมหันไปมองหน้าคนตีผม สายตามันโคตรอาฆาต(ผมไปทำอะไรมัน) มันเงื้อไม้เตรียมซ้ำ คราวนี้ผมตายแน่(ไม่อยากตายเพราะนายบอยT_T) .................................... เห้ย หยุดนะเว้ย เสียงนายโจตะโกนมาแต่ไกล นายโจพาเพื่อนๆมาช่วยผม ดีที่ผมโทรตามมันตะกี้ มันบอกว่าอยู่ไกล นึกว่ามันจะไม่มาแล้ว มันตามเพื่อนผมกลุ่ม ซี้ปึ้กเที่ยวด้วยกันประจำ นายโจเดินนำหน้า ถึงตาผมจะเบลอ แต่ในมือนายโจนั้น ไม้กลอฟ์แน่ๆครับ เบอร์9เสียด้วย มันเดินนำหน้า ตามพรรคพวกมาเป็น10 อีกด้านนายทอมก็พามาอีกกลุ่ม นายนพ วิ่งตามมาครับ มันไปตามพวกเด็กอาคิเท็กมาช่วย..... จากหน้ามือเป็นหลังมือ...... ร่วม 100 คนได้มั้งครับ พลิกกระดานครับ คราวนี้พวกเด็กเทคนิคหน้าเสีย มาตีที่ไหนไม่ตี มาตีถึงถิ่นเจ้าบ้าน นายคนที่จะตีผมถึงกับทิ้งไม้ ทำเอาผมโล่งใจ แอบยิ้มเล็กๆ เห้ย มรึงจะเอาไงว่ะที่นี้ นายบอย ตะโกนถามกลุ่มนั้น O_0 ผมไม่รู้น่ะครับว่ามันฟื้นตอนไหน แต่ผมว่ามันไม่ได้ฟื้นตอน ผมกำลังจะโดนตีแน่ๆล่ะ....... เด็กพวกนั้นไม่ตอบหน้าเสีย ก็ไม่เอาไง มรึงก็ระวังตัวไว้แล้วกัน แล้วพวกมันก็เดินฟ่าพวกเพื่อนๆผมไปครับ นายโจมองผม มันทำหน้าเหมือนจะถามว่า “เอาแมร่งเลยป่าว?” แต่ผมส่ายหน้าครับ ให้มันจบแบบนี้ดีแล้วครับ ผมไม่อยากให้มันยุ่งยากมากไปกว่านี้..... พอพวกมันไปนายบอยยิ้มร่าเดินมากอดคอ ขอบใจว่ะ กรูว่าแล้วว่าพวกมรึงพึ่งได้...... ผมหันไปมองมันครับ กรูก็ว่าแล้วว่ะ ว่ามรึงน่ะพึ่งไม่ได้ เล่นเอามันยิ้มหุบ เห้ย ก็มันเยอะอ่ะให้กรูทำไง แต่นี่มรึงเป็นคนไปหาเรื่องมันน่ะบอย.......คิดว่ามันจะยอมจบเหรอ ต้องจบสิว่ะ มันทำกรูขนาดนี้แล้ว....นายบอยบอก เห้ยขอบใจทุกคนน่ะเว้ย จะไม่ลืมเลยว่ะ...................นายบอยตะโกนบอกพวกที่มาช่วย แต่เฉยครับ มีมองมาที่มันพยักหน้าไม่กี่คน บางคนส่ายหน้า บางคนทำหน้าแบบ เห้ย กรูไม่รู้จักมรึง........ เห้ย ขอบใจเว้ย เดี้ยวไว้จะโทรไป ไว้เจอกันนายโจตะโกนบอกพวกนั้น เออไม่เป็นไร หลายบคนยิ้ม หลายคนเดินมาจับมือ มีมาตบหลังนายโจด้วย ผมก็เหมือนกันครับทักกันเมื่อยปาก ก็เพื่อนๆ ผมทั้งนั้นแหละครับ ผมว่าไม่แปลก ที่พวกนั้นทำหน้าแบบนั้นกับนายบอย ก็แมร่งไม่เคยเลยที่จะมาสังคมกับเพื่อนๆ ชวนมันกินเหล้า มันบอกบาป ชวนมันไปเที่ยว มันบอกไม่ว่าง ชวนมันเตะบอล มันบอกขี้เกียจ ชวนมันไปหลีหญิง มันยังบอกเลยครับว่ามันเยอะแล้วขี้เกียจจีบ(ผมไม่เคยเห็นสักคน) แล้วมันจะเอาพวกมาจากไหนล่ะครับ...... ทุกวันนี้ผมคบมันได้ ยังแปลกใจตัวเองเล้ย หลังจากพวกนั้นกลับ ผม นายบอย โจ นพ นัท ก็มานั่งคุยกัน สรุปเรื่องที่นายบอยทำ หาหนทางแก้ปัญหา ก่อนจะส่งรายงานให้อาจารย์ เอ้ย! ไม่ใช่ครับไม่ใช่ ส่งไปก็โดนไล่ออกสิครับ..... ปัญหามันไม่ค่อยยอมให้เราจบมันง่ายๆหรอกครับ ช่วงนี้เด็กมหาลัยผมโดนเล่นหลายคน คนไหนกลับคนเดียว หรือไปเดินเที่ยวก็เตรียมตัวเลยครับ โดนแน่ อย่าให้มีอะไรในตัวที่บ่งบอกว่าเป็นนักศึกษามหาลัยผมแล้วกัน มันเล่นหมดเลยครับ จะนั่ง จะกิน ก๋วยเตี๋ยว จะไปเรียน ขนาดรถจอดที่ถนนถ้าติดป้ายเหลืองหลังรถ มันยังลากลงมากระทืบกันเลยครับ เล่นเอานักศึกษาไม่เป็นอันเรียน หลายคนเปลี่ยนหัวเข็มขัด นักศึกษาหญิงไม่ติดเข็มมาโรงเรียนเลยครับ พวกมันพยาบาท กวนด้วยครับ เดินเป็นกลุ่มมันไม่หาเรื่องเลยครับ แต่ถ้าเดินคนเดียวหรือสองคน ถ้ามันไม่พูดหาเรื่อง มันก็เดินมาตบหัวเลย ตอนนี้นายบอยเลยได้อานิสงไปเต็มๆครับ มันดังมากเลยครับ ไปไหนมีแต่คนมอง เขาไม่มองมันด้วยความชื่นชมน่ะครับ แต่เขามองมันเพราะมันนี่แหละ สาเหตุของความซวย หมูเน่าตัวเดียวพาเขาเหม็นไปทั่ว ไปทางไหนมีแต่คนเขม่น ปรกติมันก็ไม่ค่อยน่าคบอยู่แล้ว คราวนี้เลยมีแต่คนรังเกียจเลยครับ เข้าร้านไหนใครเขาก็ลุกหนี กลัวหางเร่ ใครบอกพวกเด็กช่างไม่ฉลาด ไม่ฉลาดไม่เรียนช่างหรอกครับ เดีย้วนี้เขาเล่นแผนกดดันนายบอยแทนแล้ว ถ้ากระทืบนายบอยตรงๆมันก็ตายเปล่า ไม่หายแค้นไม่มัน แกล้งหมูให้มันร้อนเล่น มันนักแหละครับ นายบอยนั่งกับพวกผม นั่งซึมเป็นหมูโดนยาเบื่อ ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่โรงอาหารของมหาลัย ตอนนี้มีแค่ผมกับนายโอ้ตที่นั่งอยู่ คนอื่นเขาไม่ยอมคบนายบอย-_-“ ส่วนนายนพ นายทอม มันหนีไปเรียนแล้วล่ะครับ ไม่รู้มันอ้างหรือเปล่า คนเกลียดนายบอยเยอะครับตอนนี้ ก็คิดดูสิครับ ถ้าเพื่อนหรือแฟนของคุณ โดนรุมกระทืบเพียงเพราะ คนคนนึงที่คุณไม่เคยรู้จักเลย คุณจะเกลียดคนคนนั้นไหมครับ? บรรยากาศโคตรเครียด ข้าวหมูกรอบที่นายบอยสั่งมา ค้างอยู่อย่างนั้น มันกรอบจนมันหายกรอบแล้วล่ะมั้งครับ เว้ยเห้ยนายเจม กรูควรทำไงดีว่ะ นายบอยถามผม เสียงมันโคตรเครียด ผมก็เครียด นี่ถ้าผมไม่เคยผ่านอะไรกับมันมาเยอะ ผมก็คงไม่มานั่งกับมันแบบนี้หรอกครับ มรึงถามกรูแล้วกรูจะถามใครว่ะบอย ผมพูด ตอนนี้คนเขาเดือดร้อนกันไปทั่ว....... กรูสิยิ่งซวยบอย เมื่อวานมรึงรู้ปล่าวว่าตอนกรูกลับไปที่รถกรูเกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นว่ะ นายโอ้ตถามสวนขึ้นมา เออ มรึงไม่บอกแล้วจะรู้เหรอว่ะเจม มรึงโดนรุมเหรอ? กรูก็ไม่เห็นมรึงจะเป็นอะไรนี่หว่า นายบอยถามผม อ่ะนะ ถ้าโดนรุมก็ดีสิวะ กรูจะได้ไม่ต้องมานั่งกลุ้มตรงนี้ ตอนนี้น่ะเว้ย เหลือแค่นี้ว่ะ ผมพูดหยิบกุญแจวางไว้บนโต้ะ แค่นี้จริงๆ เมื่อวานตอนไปถึงรถเล่นเอากรูหมดแรงเลย เฮ้อ กรูว่าจะไม่พูดแล้วน่ะ รถกรูมีคำว่า k.u.yตัวเบ่อเริ่มเลยว่ะ ไม่ได้มีคนเอาสติกเกอร์มาติดน่ะครับ รอยมันเกิดจากเหรียญ ขูดอย่างสวยงามเลยล่ะครับ มรึงคิดตอนกรูขับรถกลับบ้านดิ............... โคตรพ่อโคตรแม่เด่นเลยน่ะเว้ย..........คนงี้มองตาม เล่นเอากรูแทบคลั่ง แล้วมรึงเชื่อป่ะบอย กว่าจะไปถึงบ้านกรูโดนตำรวจเรียก สามรอบนะเว้ยสามรอบ กว่าจะหลุดมาได้ กลับบ้านเจอพ่อด่าอีก เนี่ยรถเข้าอู่ไปแล้ว แต่ถึงทำสิเสร็จกรูก็คงยังไม่ขับมาหรอกว่ะ มัน สะ-เทือน-ใจ+ฝัง-ใจ ว่ะ เหอะ เหอะ..... นายโอ้ตหัวเราะในลำคอ มรึงยังน้อยว่ะ................. ของกรูเด็ดกว่าอีก แมร่ง วันนั้นกรูเข้าส้วมที่ร้านอาหารข้างมหาลัย นายเจ้าที่ไม่รู้ว่ามันเคยล้างหรือเปล่าอ่ะ ที่กลิ่นแบบ อนุรักษ์มาก เหม็นโคตร เวลาจะเข้าต้องกลั้นหายใจเข้าไปใช่ป่ะ ?ผมถามนายโอ้ต นึกร้านออกทันที เออ ร้านนั้นแหละ วันนั้นกรูก่ะเข้าไปแป็บเดียว กรูก็รีบๆเข้าไปทำธุระจนเสร็จ แต่ตอนกรูนี่จะออกนี่สิว่ะเจม ....... ทำไมว่ะ ผมถามสนใจขึ้นมาทันที ออกไม่ได้น่ะสิว่ะ นายบ้าที่ไหนไม่รู้มันล็อคเฉยเลย เป้นมรึงทนได้ไหม ทนในส้วมเน่าๆกือบสามชั่วโมงอ่ะT_T” ผมเบือนหน้าหนี แค่นึกภาพยังสยองเลยครับ นี่มรึงยังหน้าด้านรอดมาอีกเหรอว่ะโอ้ต -_-“ แต่ผมยังกวนนายโอ้ตไม่เสร็จเลยครับ ก็มีกระป๋อง ครับย้ำว่ากระป๋อง น้ำยังไม่ได้ดื่มด้วย คิดเอาเองน่ะครับว่ามันหนักขนาดไหน ปามาเต็มๆหัวนายบอยเลยครับ ผมกับโอ้ตตกใจ มองกระป๋องที่ตกลงพื้น น้ำซ่าๆ ไหลออกมาจากกระป๋องที่มีรอยรั่ว ตอนหล่นยังหมุนติ้วๆตั้งนาน ผมหันไปมองนายบอย ตอนนี้ผมสงสารมันจับใจเลยครับ เจ็บไหมว่ะ ผมถาม พยายามมองหาว่านายบ้าที่ไหนเป็นคนปามา นายบอยไม่พูดไม่จาตักข้าวเข้าปาก ตั้งนานมันไม่กิน พอโดนกระป๋องเข้าไปทีมันกินเลยครับ เห้ย หัวนายบอยมีเลือดไหล ใครมันปาไม่รู้ครับ แม่นไม่แม่นไม่รู้ แต่ล้านแตก เลือดนายบอยไหล พร้อมกับน้ำตาที่ไหลตามลงมา มันร้องไห้ หยดน้ำใสๆหยดลงบนข้าวหน้าหมูทอด ผมโคตรสลด....................... นายบ้าที่ไหนทำเพื่อนผมว่ะ ผมได้แต่ด่า พยุงนายบอยออกจากโรงอาหาร ข้าวก็ไม่ได้กินครับ บางทีผมก็ไม่เข้าใจ มหาลัยเดียวกันแท้ๆ ทำไมต้องมาแกล้งกันเอง โยนความผิดให้ใครสักคนเพื่อให้อะไรมันดีขึ้นมาเหรอครับ นายบอยยังไม่หยุดร้อง ตาแดงก่ำ เหมือนเด็กโดนแย่งขนม เห้ย ไม่เป็นไรเว้ยบอย มรึงยังมีกรูน่ะผมบอก เออ มีกรูด้วยนายโอ้ตตบหลังมัน แต่ไม่ดีขึ้น นายบอยสะบัดพวกผมทิ้ง เดินไปไหนไม่รู้ครับคนเดียว ผมได้แต่มองตาม จนนายบอยเดินหายไป ตอนนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่า ทำไมผมถึงไม่ตามนายบอยไป มรึงว่านายบอยจะไปไหนว่ะเจม นายโอ้ตถามผม มันจุดบุหรี่ พ่นควันออกมา มันก็เครียดผมก็เครียด ไม่รู้................................. กรูก็ยืนกับมรึงเนี่ย มรึงถามกรูแล้วกรูจะไปถามใครล่ะวะ บางทีถ้ามันอยู่คนเดียว อะไรอะไรมันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้ ................................................................ ..................................................... นายบอยหายไปไม่นาน มันก็โทรหาพวกผม ฮัลโหล นายบอยนี่มรึงไปอยู่ไหนว่ะ รู้ป่าวกรูเป็นห่วง เออ.......................... นี่นายเจม? นายบอยเรียกผม ว่าไงว่ะ? ผมตอบ มีใครอยู่แถวนั้นมั้งว่ะ เยอะไหม ก็เยอะ ก็มีนายโจ โอ้ต นัท แนท นพ มิน วาวา เจน อีกเยอะ ทำไมว่ะ อืม.............................ดีแล้ว เออ โทรศัพท์มรึงนี่เปิดเสียงดังได้ใช่ป่าวว่ะ มรึงนี่ถามอะไรแปลกๆ ก็ได้ดิมรึงเอาไปเล่นออกบ่อย เออ งั้นมรึงช่วยอะไรอย่างดิเจม มรึงช่วยเปิดเสียงดังๆ แล้วเรียกทุกคนมาฟังหน่อยได้ไหมว่ะ มรึงจะทำไมว่ะ จะสั่งเสียเหรอ ................................... .......................................................... เออ ไม่รู้ว่ะ อาจจะใช่ก็ได้ นายบอยพูดถอนหายใจ เห้ย........................ กรูล้อเล่น เออน่ามรึงเรียกให้กรูหน่อยแล้วกัน ตามคำขอ ผมเลยเรียกทุกคนให้นายบอย ทุกคนนั่งล้อมรอบโทรศัพท์ มองเป็นสายตาเดียวเหมือนมันเป็นตัวแทนนายบอย เห้ย ครบยังว่ะ นายบอยตะโกนถาม เออ มากันหมดแล้ว มรึงมีอะไรก็รีบๆพูดมาสิวะ ว่าไงบอย ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ ตายแน่ วาวาตะโกนบอก เห้ย บ้านมรึงรวยมากเหรอวะ หา มานั่งคุยก็ได้นี่นายเวร นายโจซ้ำเติม เออ กรูก็อยากจะไปนั่งคุยกับพวกมรึงว่ะ แต่ไม่รู้กรูจะได้ไปคุยกับพวกมรึงอีกหรือเปล่า นายบอยตอบถอนหายใจ เห้ย หมายความว่าไงว่ะนายบอย พูดงี้ ผมถาม ก็หมายความอย่างที่กรูพูดนั่นแหละ พวกมรึงอาจจะเป็นเพื่อนกลุ่มสุดท้ายที่กรูมี เพื่อนกลุ่มสุดท้ายที่ยังรัก ยังคบกรูโดยไม่สนว่าทุกคนจะมองกรูยังไง ไม่สนไม่ว่ากรูจะดีจะเลวแค่ไหน นายเจม ถึงมรึงจะปากเสียไปบ้าง แต่ก็ขอบใจว่ะที่หลายๆครั้ง มรึงก็ช่วยกรู ถึงปากมรึงจะด่ากรูยังไง จะกวนกรูขนาดไหน มรึงก็ไม่เคยที่จะทิ้งกรูเลย มรึงเป็นเพื่อนคนแรกของกรู ที่นี่ ที่มหาลัยนี้ กรูยังจำคำพูดติดปากมรึงได้อยู่เลย คำที่มรึงชอบบอกกะกรูว่า คนที่เป็นเพื่อนมรึง ก็จะเป็นไปตลอดชิวิตอ่ะ กรูอาจจะยิ้มเยาะนะเว้ย แต่ขอบอกตรงๆว่าซึ้งมาก แล้วมรึงก็ทำได้จริงๆ แต่ก่อนกรูคิดว่ากรูเป็นคนนึงหละที่มีเพื่อนเยอะ ไปไหนกรูก็เจอแต่คนรู้จัก กรูทักเขาคุยกันสนุกสนาน................ กรูเลยไม่ค่อยเห็นความสำคัญของเพื่อนๆทุกคนไปบ้าง มรึงเชื่อไหม ตอนที่มีปัญหากับเด็กเทคนิค ไม่มีคนสนกรูเลยนะเว้ย ตอนนี้กรูก็เพิ่งจะรู้ตัว ตอนนั้นกรูมีแต่ทักเขา แต่ไม่มีใครเลย ที่จะทักกรู.... ............................................... มันอาจเศร้านะเว้ย อาจดูน่าสมเพสด้วย ............................................. แต่กรูก็ดีใจวะที่มันทำให้กรู รู้ว่าใครที่มั่งที่พร้อมจะยืนอยู่กับกรู เวลาที่กรูมีปัญหา เจม บอยเป็นอะไรเหรอ มินหันมาถาม คือแบบว่าคุณเธอ ไม่ค่อยจะสนใจโลกภายนอกนักหรอก ข้างบ้านไฟไหม้ คุณเธอยังไม่รู้เลย อ่าว มิน ยังไม่รู้เหรอ นายบอยพูดออกมาซ่ะก่อน อืม บอยเป็นไรค่ะอารมณ์ไหนเนี่ย ปล่าว อืมมิน ขอบใจนะที่สอนอะไรบอยตั้งเยอะ การบ้านเวลาบอยทำไม่ทันมินก็ช่วย บอกอยากจะบอกนะมิน ถ้าบอยไม่มีมินบอยคงเรียนมาถึงตรงนี้ไม่ได้หรอก ตอนนี้บอยมีเรื่องนิดหน่อยที่ต้องเครียล์อ่ะ มันเป็นปัญหาที่บอยก่อขึ้น บอยทำให้คนอื่นเดือดร้อนน่ะมิน เลยคิดที่จะ แก้ปัญหาด้วยตัวเอง..... เห้ยนายบอยมรึงจะทำอะไรว่ะ นายโอ้ตถาม มรึงจะแก้ยังไง...................... อ่าวโอ้ต กรูก็คิดว่ามรึงจะไม่มาฟังกรูซ่ะแล้ว เออ ใช่ตังที่กรูเคยยืมไปเอาไปทิ้งให้แล้วนะที่ตู้จดหมายที่บ้าน กรูรู้กรูทำให้มรึงปวดหัวบ่อย แต่อยากจะบอกนะเว้ย ว่ากรูรักมรึงรู้ป่าว เออ มรึงไม่ต้องพูด ตอบกรูมามรึงจะแก้ยังไง อย่าบอกนะว่ามรึงจะไปลุยกับพวกมัน ................................................ ...................................นายบอยเงียบ ............................................... ................................... เออ มั้ง.............. เห้ยนายบอยมรึงอย่าบ้า เดีย้วก็ตายหรอก ช่างแมร่ง..... ตายอย่างเสือดีกว่าอยู่อย่างหมาละว่ะ เห้ย มรึงจะตายอย่างหมาโดยยังไม่ได้สู้แบบเสือน่ะสิว่ะ กลับมาเลยน่ะมรึง นายนพตะโกน มรึงดูก่อนสิว่ะ ว่าสู้ได้ปล่าว ไม่ใช่ตายฟรี งี้บ้านกรูไม่ได้เรียกกล้านะเว้ยบอย เรียกโง่ แมงสาบมันยังรักชิวิตเลยนะเว้ยบอย กลับมาเหอะ................ ............................................. .................................. ขอบใจว่ะที่เป็นห่วง แต่ไม่ได้หรอก. .................................................................. แล้วสายก็ตัดไป ทุกคนมองหน้ากันเลยครับ ลองโทรไปใหม่มันปิดเครื่อง ตายแล้วครับคราวนี้ นายบอยไม่รอดแน่ ตอนนี้บนรถกะบะของเพื่อนผมอีกคน นายพีช มีพวกผมนั่งอยู่เต็มไปหมด หลังจากนายบอยวางสายลงไป ผมสารภาพว่าผมโคตรละอายใจในเรื่องที่ผ่านๆมา นายบอยมันนึกถึงพวกผม กลัวพวกผมจะซวยไปกับมัน มันไม่อยากให้พวกผมเดือดร้อน แต่พวกผมล่ะกับคิดแค่เพียง ไม่อยากให้ตัวเองซวย เอาแค่ตัวเองรอดก็พอแล้ว จนบางครั้ง มันเหมือนพวกผมทิ้งให้มันอยู่ตัวคนเดียว นั่งอยู่ในรถมองตาคนอื่นๆที่มา ทั้งมหาลัยมากันไม่ถึง20 นี่คือจำนวนที่พวกผมพยายามที่จะหาแล้ว แต่ทุกคนดูเหมือนจะส่ายหน้าไม่รับรู้ อ้าง เหตุผลสารพัด มันก็ไม่แปลกหรอกครับ พวกนั้นเขายังไม่รู้จักนายบอยด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากจะเอาชิวิตมาเสี่ยง เพื่อคนที่เขาไม่ได้รักหรอก เป็นผม ถ้าผมไม่ใช่เพื่อนนายบอยผมก็คงไม่.... เลี้ยวรถเข้าโรงเรียนเทคนิค..... พวกผมกระโดดลงรถ พวกผมเป็นคันแรกที่นำเข้ามา มีรถเก๋งอีกสองคันตามหลัง พวกผมตกเป็นเป้าสายตาตั้งแต่เข้ามาแล้วล่ะครับ มีคนมองมาจากบนตึกหลายกลุ่ม พวกที่กำลังเตะบอลอยู่ตรงสนามบาสก็หยุด หันมามองพวกผม........................... นายโอ้ตลงจากรถคันที่ขับตามมา มันกับพวกอีกสี่คนเดินไปเปิดหลังรถ อุ้มเหล็กแป็บมาเต็มอุ้งแขนร่วม5-10อันเดินมาแจกให้พวกผม ผมรับเหล็กที่หนักอึ้งมาถือไว้ เฝ้าถามตัวเองว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้น แค่เหล็กท่อนเดียวมันจะปกป้องชิวิตผมได้หรือ มองคนอื่นๆ หน้าตาเริ่มเอาเรื่อง ที่อยู่ตรงนี้เป็นพวกเก่งจริงครับ ถึงเวลาสู้มันก็สู้ ไม่เคยที่จะทิ้งเพื่อน ผมกับคนอื่นๆช่วยกันลากๆตามมา บางคนก็มาจากมหาลัยอื่นด้วยซ้ำ..... เพื่อนผม เพื่อนนายโจ นายนพ พวกนี้ไม่ได้รู้จักนายบอยก็หลายคน แต่ทุกคนก็ยินดีที่จะช่วย......... พวกเขาก็ไม่ได้อยากจะเจ็บตัว ไม่ได้อยากจะมาเสี่ยง แต่คำว่าเพื่อน มันทำให้พวกเขาปฎิเสธไม่ได้ ผมเอาเหล็กแป็บพาดไหล่เลิกคิดมาก กระโดดลงจากรถกระบะ พยายามมองหาบอย แต่ไม่มีร่องรอยเลย ตื้ด ตื้ด ตื้ด........ มือถือผมดัง เอื่อมมือไปหยิบมือถือกดรับ ฮัลโหล ว่าไงมิน ผมถามไป ผมเห็นชื่อที่มือถือก็รู้แล้วว่ามินโทรมา เจม ตอนนี้อยู่ที่เทคนิคหรือยัง มินถามเสียงเธอออกอาการเป็นห่วง อืม อยู่แล้วล่ะ อืม.....................เจม.... มินเรียกผมช้าๆ ว่าไงมิน? เจมกลับมาได้หรือเปล่า..... ............................................. ..................... คงไม่ได้หรอก เราคง.... อืม มินเข้าใจไม่ต้องพูดแล้ว เจมไม่ใช่คนทิ้งเพื่อน มินรู้ มินแค่ถามไปหยั่งงั้นแหละ มินจะไม่ห้ามล่ะน่ะเจม เพราะรู้ว่าห้ามไปก็ไม่ยอมฟัง แต่มินขออะไรอย่างได้ไหมค่ะ? อืม ว่ามาสิมิน ถ้าทำได้ เจมจะทำให้สัญญาเลย อะไรก็ได้ ยกเว้นจะให้เจมกลับ..... .................................... เจมต้องปลอดภัยน่ะ ต้องกลับมาหามินน่ะ ดูแลตัวเอง..... ไม่รู้สิเจม บางครั้งมินก็ไม่เข้าใจผู้ชาย.... ตีกันได้อะไร เจ็บตัวเปล่าๆ แก้แค้นไปแก้แค้นกันมา เจมรู้ไหมมินกลัวขนาดไหน วันนี้มินนั่งดูข่าวคนยิงกันตาย เฮ้อ เอาเถอะมินไม่บ่นแล้ว เอาเป็นว่ามินเป็นห่วงน่ะ .................................... ............................. ผมเงียบ............... .............................. อึ้งกับคำพูดมิน...........อืมเจมสัญญาครับว่าเจมจะกลับไปหามินน่ะ สัญญาแล้วน่ะ มินย้ำ จ้า เสร็จเรื่องจะโทรหาน่ะมิน รักน่ะเจม มินบอกผม อืมเจมก็รัก........ ผมปิดมือถือ เพื่อนมองกันใหญ่ เว้ย อิจฉาคนมีแฟนเว้ย.........................นายโอ้ตบอกผม.. พร้อมจะลุยยังล่ะ หรือจะกลับไปกอดเมีย กรูไม่ว่านะเว้ย เวร................มาถึงนี้แล้ว ถอยก็หมาสิว่ะ....... ผมเดินกันไปหากลุ่มที่เล่นบาส ถามหานายบอย จุดหลักๆไม่ได้มาตีกับใคร แต่แค่มาพาตัวนายบอยกลับก็เท่านั้น...... พี่ เห็นเพื่อนผมเปล่าครับ นายนพถาม พวกนั้นมอง งงๆ เพื่อนมรึงก็อยู่กับมรึงดิ มาถามอะไรพวกกรูล่ะ...... เชื่อไหมครับ ผมเดินกันมาเกือบ20คน อาวุธครบมือ แต่พวกนั้นสีหน้าไม่เปลี่ยนเลย..... พี่ ผมถามดีๆไหงพี่ตอบงี้อ่ะ ก็นายอ้วนที่พวกพี่เคยตามล่าอ่ะ หรือพี่อยู่มหาลัยไม่เคยได้ข่าวเลย พี่รู้ก็บอกพวกผมหน่อยเถอะ ผมจะได้ไป ไม่รู้ พ่อกรูไม่ใช่นักข่าวกลับไป ไป้...... อ่าวพี่................... เว้ย ไม่รู้ก็ไม่รู้สิว่ะ มรึงอย่าเปรี้ยวผิดถิ่น พี่คนนั้นตะโกนใส่พวกผมเล่นเอาผมตกใจ....... นึกว่าแน่เหรอว่ะ เห้ยมีคนหาเรื่องว่ะ พี่คนนั้นตะโกนบอกเพื่อนๆ พวกที่เล่นบอล ก็หยุดเล่นเดินมาช่วย สักพัก พวกนั้นก็มารวมกลุ่ม รวมกันได้ร่วม 30 มากกว่าพวกผมซ่ะอีก............................... ผมกำลังทำอะไรไม่ถูก โดนยืนล้อม มันแย่ตรงกลุ่มผมไม่มีใครเป็นหัวหน้า เปรี้ยง !!!!!! เสียงบางอย่างกระทบเหล็ก พวกผมหันไปมองตามเสียง นายโอ้ตเอาเหล็กฟาดแง่งหน้าพี่คนนั้น ลงไปกองกับพื้นโอด โอย เลือดข้นๆ ไหลออกมาจากร่องฟ่ามือ เห้ย ทำอะไรว่ะโอ้ต มรึงจะบ้าเหรอ.... หรือมรึงจะรอให้มันเปิด? เห้ย มรึงทำเพื่อนกรูเหรอ เสียงนึงดังจากกลุ่มเพื่อนพวกเล่นบาส เกิดการตะลุมบอนขึ้น นัวกันไปหมด.... พวกเด็กเทคนิค เดินไปหยิบไม้จากข้างๆที่เขาก่อสร้าง ไม้ไม่ได้เหลา โดนเข้าไปไม่ใช่แค่เสี้ยนตำแน่......... อาจได้ไป สวัสดีบรรพบรุษ เห้ย ปล่อยกรู...... เสียงดังมาจากด้านข้างของศึก นายโจ โดนลากไปกับพื้นถนน คนที่ลากมันไปตัวใหญ่มากเลยครับ นายโจ พยายามชกมันแต่มันก็ไม่ปล่อย ยิ้มให้นายโจด้วยซ้ำสงสัยมันซาดิด มันลากนายโจไปถึงกำแพง ดึงตัวนายโจขึ้นแล้วฟาดไปกับกำแพง เสียง โป้ก ดังสนั่น ทีเดียวเงียบ................. เห้ยนายโจ........................ผมเรียก แต่มันก็ล้มกองลงไปกับพื้น นายนพวิ่งเข้าไปช่วย กระโดดถีบหลังนายยักษ์ตัวนั้น ได้ผล นายยักษ์ถึงกับเซ นายนพ ล้มตัวลงตามแรงถีบ............... แต่ช่วงที่นายนพยังไม่ทันได้ลุก ก็เจอฟาดเข้าที่แขนเต็มๆ เล่นเอามันร้องลั่น.................... พวกผมกำลังเสียเปรียบเต็มประตู พวกมันวิ่งมาช่วยอีกไม่รู้กี่คนต่อกี่คน เห้ย เจม เอาไงว่ะ นายโอ้ตพูด พลางฟาดเหล็กในมือมันไปทั่ว ไม่ให้คนอื่นมาใกล้ได้ เอาไงล่ะ ถอยก่อนเหอะ............... ผมบอกมัน เออดีถอยก็ถอย....... เห้ย หนีเว้ย กลับก่อน นายโอ้ตตะโกนบอกคนที่เหลือ ผั้วะ นายโอ้ตนิ่งไปอีกคนครับ ถ้าสมองผมเห็นไม่ผิดล่ะก็....... อิฐบล็อคสีส้ม ก้อนหนึ่งปลิวเข้าที่หน้านายโอ้ตเต็มๆ...... ผมก็แย่ครับ โดดไม้หวดที่ขา ถึงกับทรุดตัวลงไปกองกับพื้น ขาชา สั่นพั่บๆ ไม่ใช่เพราะกลัวน่ะครับ แต่มันสั่นเพราะความเจ็บ ผมร้องลั่น ความเจ็บแล่นไปถึงสมอง ผมเห็นพวกมันเดินเข้ามาทางผมหลายคน คราวนี้คงไม่พ้นโดนยำเละล่ะครับ ปรี้ดๆๆๆๆๆๆๆ เสียงนกหวีดดังมาแต่ไกล ผมหันไปดูเห็น ตำรวจหลายนาย ขับรถเข้ามา บางรายก็วิ่ง กระโดดลงจากรถกระบะ กระโดดตะครุบนักศึกษาเต็มไปหมด ไม่นานครับ ทุกอย่างก็สงบ ตำรวจควบคุมสถาณะการณ์ไว้ได้ ................................................ ผมโดนพยุง สายตาผมเบลอครับ เหมือนสติจะเลือนลาง ผมหันไปมองเพื่อนๆ ที่กองอยู่ตามพื้น.................... มันไม่ใช่ภาพที่ดีเลยครับจริงๆ ใครเคยคิดว่ายกพวกตีกันมันเท่ล่ะก็ เปลี่ยนความคิดซ่ะเถอะน่ะครับ นายโอ้ตโดนหามขึ้นรถผ่านหน้าผม เลือดมันไหลออกมาจากจมูกข้นคลั่ก.... นายโจตำรวจหามขึ้นรถพยาบาล มันหลับตาเหมือนไม่ได้สติ บางคนถึงกับเดินไหล่ห้อย ดูยังรู้เลยครับว่าไหล่หลุด ผมหันมาดูตัวเองบ้าง ต้นขาผมบวมเขียว................. แค่แตะยังเจ็บจนน้ำตาไหล ลุกไม่ขึ้น.................................. บรุษพยาบาลสองคนมาช่วยกันอุ้มผมขึ้นเตียง แสบไปหมดทั้งตัว เหงื่อออกไปโดนแผลที่ยังแดง ความเจ็บมันขึ้นถึงสมองจริงๆครับ ผมโดนอุ้มขึ้นรถ ใจนึงก็อยากจะให้เพื่อนๆผมที่บาดเจ็บขึ้นรถให้หมดเสียก่อน แต่อีกด้านนึงผมก็ไม่ไหว ได้แต่หลับตานอนบนรถพยาบาล ปัจจุบัน อายุ20ปีบริบูรณ์ เพิ่งเคยได้นั่งรถพยาบาลเป็นครั้งแรก..... เพราะนายบอยแท้ๆเลยครับ ............................ ................... .............. .......... นายบอย? ....... ......... .......................... ผมลุกพรวด ใช่นายบอยไปไหน? บอย เห้ย บอย ไปไหนมาวะ ผมถามนายบอยที่กำลังยืนหันหน้าเข้ากำแพง แต่มันไม่ตอบ........ ยังยืนนิ่ง บรรยากาศรอบๆดูมืดสลัวๆ เหมือนบรรยากาศยามเย็นของห้องเรียน แต่แปลกตรงที่ไม่มีเสียง อะไรเลย เห้ยพูดด้วยก็พูดสิวะ ผมเดินตามเข้าไปจับไหล่มัน ตัวนายบอยเย็นเชียบ มันหันมายิ้มให้ผมช้าๆ รอยยิ้มของมันดูเศร้า เหมือนคนที่กำลังอมทุกข็กับอะไรสักอย่างอยู่ เห้ย เป็นไรว่ะ.......ผมถาม นายบอยยิ้ม...................... แล้วมันก็ลุกขึ้น เดินไปจากผม ขอบใจว่ะ เจมกรูจะไม่ลืมมรึงเลย มันบอก บอกผมโดยไม่หันหน้ามาด้วยซ้ำ เห้ย เดี้ยวดินั่นจะไปไหนว่ะ ผมเรียกมันพลางวิ่งตามไป นายบอยเลี้ยว ผ่านมุมห้อง แค่ไม่กี่วิที่ผมวิ่งตามมันมา นายบอยมันหายไปแล้ว....................... ผมสับสน งง กับบรรยากาศสลัวๆของมหาลัย รู้สึกอึดอัด แน่นหน้าอก เฮ้ย........................................................นายบอย ผมตะโกนเรียกหามัน เฮ้ย........ เฮ้ย.................. เฮ้ย........................ เสียงผมสะท้อนไปทีล่ะห้อง ทีล่ะห้อง แต่ที่ได้มาคือความว่างเปล่า ไม่มีคนตอบมาด้วยซ้ำ มันเงียบเกินไป............ ไม่สิถ้าเรียกให้ถูก มันเหมือนไม่มีใครเลยมากกว่า.......... แล้วผมก็เห็น นายบอยเดินอยู่ที่ทางเดินด้านล่าง ผมไม่รอช้าวิ่งตามนายบอยไปทันที กระโดดลงบันไดทีล่ะ 4 ขั้น ไม่นานก็มาถึงทางเดิน............................ แต่ทางเดินว่างเปล่า แมร่ง ไปไหนอีกว่ะ ผมสถบเอามือเกาหัว................ ทำอะไรบ้าๆถ้าเจอจะเตะเสียให้เข็ด ผมพูดพลางหันหลังกลับ แล้วผมก็เห็นนายบอย ยืนอยู่ข้างโรงเก็บของ มันเอามือชี้ กองเศษตะกร้าหวาย.................... ผมไม่เข้าใจกับการกระทำของมันเลยครับ ได้แต่เดินเข้าไป นายบอยยิ้มมือยังคงชี้ที่กองตระกร้านั้น.............. มีอะไรว่ะบอย ผมถามมันอีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิม มันไม่ตอบเหมือนมันจะลืมเอาปากมาจากบ้าน ชี้ทำไมว่ะ มีอะไรในนั้นเหรอ....ผมถามพลางเอาเท้าลองเขี่ยๆดู นายบอยยิ้ม............................... แต่แววตาของมันเล่นเอาผมเสียววูบไปถึงข้างใน เสียวสันหลังแปลกๆ ตานายบอยดำมือ มันก็ไม่แปลกอะไรหรอกครับ ถ้าผมไม่ได้เห็นว่า “นายบอย มันไม่มีแววตา..................” ตา ฟาดผมบอกตัวเอง ขืนบอกนายบอยไปมันจะหัวเราะผมเอาเสียเปล่าๆ นายบอยยังคงยืนชี้ หน้าอูมๆของมันเหมือนหมูตายซาก...... มันดูไม่ค่อยจะสดใสเหมือนที่จะผ่านมา เอาว่ะ ผมพูดพลางยกตระกร้าหวายออกมากองไว้ข้างนอก................ ทันทีที่ผมยก ก็มีลมพัดมาหนึ่งวูบ เป็นลมที่เย็นเหลือเกิน............... ทั้งเย็น ทั้งหอม................ เหมือนเครื่องปรุง หรืออะไรสักอย่างที่ผมเคยได้กลิ่นแถวๆศาล หรือตามวัดต่างๆ แต่ผมก็ต้องชะงัก เมื่อมีกลิ่นบางกลิ่นที่รุนแรงจนต้องเบือนหน้าลอยมากระทบจมูก ผมถอยออกมา ตาก็พยายามมองหาต้นตอ............... แล้วผมก็เห็น.............. มือ...... มือของใครก็ไม่รู้ โผล่มาจากตระกร้าหวายใบที่ผมยังไม่ได้ยกออกมา มือข้างนั้นขาวซีด.............. ห้อยยื่นออกมาจากตระกร้า.................. ................................. .............................. อยากจะวิ่งหนี แต่นายบอยมองหน้า หน้ามันดุมากครับ หน้ากลัวจนผมไม่เชื่อว่าเป็นนายบอย........... ไปดู นายบอยสั่งผม เสียงแข็ง ผมหายใจหอบแรง ถี่เป็นจังหวะ เหงื่อเม็ดเป้ง ซึมออกมาจนเสื้อเปียกไปหมด................... ผมยันตัวเองลุกขึ้น ผมไม่แน่ใจว่าผมลุกขึ้นเองหรือมีคนมาดึงผม ผมค่อยๆก้าวเดินไปที่ตระกร้า ผมขบฝันแน่ตาเบิ่งโผล่ง “กลัว” คำนี้ผุดขึ้นมาในหัวของผม ทุกก้าวที่เดินเข้าไปใกล้ ภาพที่เห็นยิ่งชัด มือที่ห้อยออกมา มีรอยเลือดเกรอะกรัง กลิ่นยิ่งเตะจมูกรุนแรงมากขึ้นมากขึ้น เหมือนมีคนดึงแขน............ ขาไม่มีแรงได้แต่เดิน ใครบางคนนอนอยู่ในตระกร้า เสื้อผ้าเลอะเทอะ เขาคนนั้นใส่ชุดนักศึกษา ................................................................... คุณครับคุณ ผมรวบรวมความกล้าเรียกชื่อ แต่เขาไม่ตอบ ผมเดินเข้าไปใกล้ช้าๆ ช้าๆ คุณ........................ผมเอามือแตะไหล่เขา ทันใดนั้น มือคู่นั้นก็มาจับข้อมือผม แน่นจนผมเจ็บ ผมพยายามดึงมือออกแต่ไม่ได้ผล เหมือนเอาคีมเหล็กมาหนีบไว้ แล้วร่างนั้นก็เงยหน้ามองมาที่ผม ไม่มีตาดำ ตาขาวคู่นั้น จ้องมองราวกับเห็นผมอยู่ตรงหน้า ร่างนั้นอ้าปาก ทันทีทันใดนั้น เลือดไม่รู้มากมายเท่าไหร่ก็ไหลทะลักออกมานองเต็มพื้นไปหมด.................. ว้าก..................................... ผมตะโกนลั่น แต่ร่างนั้นกับหัวเราะ.................... เจมเป็นไรไหมลูก? เสียงใครบางคนเรียกผม ผมลืมตาลุกโพลง เห็นแม่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นน้ำตาก็พาลไหลเป็นสายน้ำ...................... ผมกอดแม่ไว้แน่น ตัวยังสั่น อย่าบอกน่ะว่าเมื่อกี้ผมฝัน.................. ไม่รู้สิครับ ผมว่ามันเหมือนจริงเกินไป ............................................ ผมนั่งสั่นอยู่นานจนเริ่มมีสติ ผมยิ้มให้แม่ แม่เอามือมาลูบหน้าผม สีหน้าท่านแสดงความเป็นห่วง ท่านเล่นเอาลูกทรพีอย่างผมถึงกับน้ำตาซึม โถ่ๆ ไปทะเลาะกับเขาทำไมล่ะลูก ลูกไหมตอนแม่รู้ข่าว แม่แทบจะขาดใจ เอ้านี่นมร้อนๆ เอ้าเดี้ยวแม่รินให้ดื่มน่ะจ้ะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว นอนไปน่ะลูก....... ฝันร้ายล่ะสิเราน่ะ แม่ผมรินนมให้ดื่ม นั่งลงข้างๆ เอาเงินให้คนงานซื้อโจ้กร้อนๆ มาให้ผมกิน แม่ป้อนจนผมรู้สึกอายพี่พยาบาลที่พากันหัวเราะคิกคัก(ไม่รู้มากันตอนไหน) ไม่เอาแน่แม่ อายุตั้งเท่าไรห่แล้ว ผมเบือนหน้าหนี...... จะอายทำไม แม่ผมทำเสียงดุใส่ ทีไปตีกับชาวบ้านชาวช่องหัวร้างข้างแตกมานี่ไม่รู้จักอายหา เอาเถอะ.....................แม่ผมเสียงอ่อนลงลูบหัวผม คนเราก็มีช่วงชิวิตที่ต้องเรียนรู้เหมือนกัน...... แต่อย่าลืมน่ะว่าเจมไม่ใช่ตัวคนเดียว ยังมีพ่อ มีแม่ที่คอยเป็นห่วงอยู่ที่บ้าน ถ้าโตจนรู้จักที่จะรัก เพื่อนรักแฟน ก็อย่าลืมรักพ่อแม่ซ่ะบ้าง..................... ครับแม่ ผมได้แต่ตอบสั้นๆแล้วแม่ก็ตักโจ้กเข้าปากผมต่อ....... มันก็แค่โจ้กข้างทางธรรมดา แต่ผมกับรู้สึกอร่อยอย่างบอกไม่ถูก .............................................. ...................................... โจ้กคำสุดท้าย เข้าปากไปเรียบร้อย รู้สึกอุ่นๆมาจากข้างใน..... แม่ แล้วพ่อล่ะครับ ไม่มาเหรอ ผมถาม ถามไปหยั่งงั้น ผมรู้ว่าพ่องานยุ่ง แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำที่จะปลีกงานไปไหนต่อไหน ผมเอนตัวลงนอน ไม่ถามแม่ต่อ แต่ผมก็ไม่ได้หลับตา นั่งนึกทบทวนถึงฝันตะกี้............ ผมว่ามันแปลกๆน่ะครับ ว่าไหม? เห้ยเจมเป็นไงมั่ง................ นายโอ้ตทักผมพลางเดินเข้ามาในห้อง หัวมันยังพันผ้าอยู่เลยครับ ก็ไม่ตายว่ะ แล้วมรึงล่ะเป็นไง ผมถามมันตอบ ไม่เป็นไรว่ะ แค่เจอหน้าพี่ๆพยาบาลก็หายเป็นปลิดทิ้งแล้ว...... อ่าวเห้ย.......... นายโอ้ตร้อง ไม่ร้องได้ไงอ่ะครับก็แม่ผมอยู่นี่....... เอ่อ......อ่า.....สวัสดีครับคุณอา นายโอ้ตยกมือไหว้ปะลกปะลก สงสัยมันหาข้อแก้ตัวจากประโยคตะกี้ไม่ได้.... มันเลยไหว้เอาไว้ก่อน นายโอ้ตไปนั่งตรงโซฟาที่เตรียมไว้สำหรับแขก ถือวิสาสะ หยิบขนมปังเฝ้าไข้ของผมจับยัดเข้าปากเคี้ยว ตุ้ยๆ(ของตู-_-“) เออ ได้ข่าวนายบอยมั่งยังเจม นายโอ้ตถามผมแบบสุภาพมากขึ้น คงเพราะแม่ผมยังนั่งอยู่........... เอ่อ เจมดูแลตัวเองน่ะลูก เอาไว้เดี้ยวแม่จะมาเยี่ยมใหม่ อยากได้อ่ะไรขาดเหลืออะไรโทรบอกแม่น่ะ เอ้าเดี้ยวแม่จะทิ้งคนงานกะเงินไว้ให้ จะได้มีกินมีใช้........................ แล้วแม่ผมก็ลุกคว้ากระเป๋าถือ สงสัยแม่จะไม่อยากเป็นก้างขัดขวางบทผมสนทนาของผมกับนายโอ้ต เดี้ยวสิแม่ อ่าว...................... เอ่อ ลืมไป แม่ผมพูดหันมา อย่าซนน่ะเราน่ะ เข้าใจไหมแม่เป็นห่วง จำไว้น่ะว่าแม่มีลูกชายคนเดียว แม่ผมพูดย้ำ คร้าบไม่ซนคร้าบ ผมบอกแม่^^ เสียงอ้อนสุดๆ ทันทีที่แม่ผมปิดประตูนายโอ้ตก็พูดต่อ.... ได้ข่าวบอยยังว่ะ นายโอ้ตถามผม ยังเลยว่ะ จะรู้ได้ไงเล่าก็นอนมาตลอดเนี่ยเพิ่งตื่น เออว่ะ แปลกน่ะเว้ยตอนนี้ไม่มีใครรู้ข่าวนายบอยเลย.... มันหายไปไหนว่ะมรึงว่า ผมถามมัน ตายแล้วมั้ง นายโอ้ตบอก....... ถึงจะรู้ว่ามันล้อเล่นแต่ก็ทำเอาเสียวสันหลังไม่น้อยเลยครับ โถ่ ก็ผมเพิ่งฝัน ฝันไม่ดีซ่ะด้วย เหอะ ไม่หรอกมั้ง นายบอยคงไม่ตายง่ายๆหรอก.....ผมบอกนายโอ้ต กรูว่านรกก็คงไม่ต้องการมัน สวรรค์ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย..... เออ จริงๆ อย่างมันคงไม่ตายง่ายๆหรอก ฮ่า ฮ่านายโอ้ตบอกผม หัวเราะ กันสนุกสนาน แต่ก็เป็นการหัวเราะแห้งๆ ฝืดเหลือเกินเลยล่ะครับ............ เป็นห่วงมันว่ะผมบ่น เออกรูด้วย นายโอ้ตบอกผม แล้วพวกผมก็นั่งเงียบกัน ....................................... ....................... ............. เออ จริงสินายเจม มรึงรู้ปล่าวว่าชั้นนี้ทั้งชั้นเป็นนของพวกเราหมดเลยน่ะเว้ย นายโอตพูดพลางเดินไปหยิบน้ำโค้กในตู้เย็นมาดื่ม(ตลกแหละเวรนี่-_-“) เหรอว่ะ แล้วตอนนี้ตื่นกันหมดยังว่ะ ผมถาม หมดแล้วมั้ง ตอนนี้เขานั่งกันอยู่ที่ห้องนายโจว่ะ ประมาณ 10 คนได้อ่ะ เหอ ไปทำอะไรกันว่ะ.................... ผู้หญิงก็ไม่มีน่าเบื่อตาย.... ไม่รู้น่ะ แต่ตอนกรูเดินผ่านห้อง กรูได้ยินเสียง ป็อก8 ป็อก9 สองเด้งลั่นห้องเลย สงสัยนายโจจะเปิดบ่อนหารายได้ว่ะ อ่า..............................น่ะ เอ้าเจมลุกไหวไหมว่ะ นายโอ้ตถามเดินมาก้มดูขาผม ไม่รู้ว่ะ ติดเฝือกก้อนเบ่อเร่อชียว..... ไหนลองขยับดูน่ะ โอ้ย ถ้าจะไม่ไหวว่ะเจ็บชิบผมบอกมัน................ เหรอ เออไม่เป้นไรกรูนั่งเป็นเพื่อนมรึงก็ได้ นายโอ้ตบอก พลางเดินไปหยิบผลไม้ที่วางไว้มาเข้าปาก -“- แง่ง ผมเห็นมันกินแล้วอยากกระโดดกัดคอหอยมัน สงสัยมันไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เมื่อวานล่ะมั้งครับ............... เออ โอ้ต................ ผมเรียกนายโอ้ตเพื่อหาเรื่องคุยต่อ ทันใดนั้นประตูก็เปิด นายโจวิ่งมาหน้าเลิกลั่ก นายเจมแย่แล้ว..........................เปิดทีวีดูเร็ว นายบอยมัน.... ..................................... ........................... ยังตกใจกับนายโจอยู่เลยครับ มันเดินมาคว้ารีโมต กดเปิดทีวีทันที ภาพ ปรากฎบนจอโทรทัศน์ เป็นหน้ามหาลัยเทคนิคที่พวกผมไปมา มีภาพนักเรียนนั่งถอดเสื้อหันหลังให้กล้อง เยอะแยะเต็มไปหมด มีตรวจถือไม้กระบอง ยืนคุม มีหน่วยอะไรไม่รู้ใส่เสื้อสีฟ้า ยืนถือปืนคุมอยู่ไม่ห่าง................. ผมงงเลยครับ แค่นักศึกษา ถึงกับต้องถือปืน? ทำยังกะจับผู้ก่อการร้าย “ขณะนี้เราอยู่หน้าจุดเกิดเหตุของนักเรียนตีกันน่ะค่ะ โดยเด็กมหาลัยคู่อริได้บาดเจ็บสาหัสหลายราย ถูกดำเนินการส่งโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อย” นักข่าวสาวพูดอยู่หน้าทีวี ผมกับนายโอ้ต นั่งเงียบ สมาธิอยู่ที่ข่าวเบื้องหน้า อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง โดยเรายังไม่ทราบสาเหตุ ของการวิวาทครั้งนี้ คาดว่าเกิดจากการทะเลาะของหัวโจกทั้งสองฝ่ายหรือไม่ก็เหตุผลทางชู้สาว .............................................. คนละเรื่องเดียวกันแล้วเพ่ ไม่รู้จริงแล้วมาพูดนี่หว่า นายโอ้ตพูดขัด ผมหันไปทำมือบอกให้มันเงียบ เพราะผมอยากจะดูข่าวว่ามันเสนออะไรเกี่ยวกับนายบอยมั่งหรือเปล่า ตอนนี้พวกที่อยู่ห้องนายโจตะกี้ก็ตามมา นั่งฟังข่าวกันเต็มห้องผมไปหมด............... ................................... .................................. “โดยเจ้าหน้าที่จะทำการสอบสวนต่อไป ทางทีมงานจะติดตาม และรายงานสถาณะการณ์อย่างใกล้ชิด พลีกาย ถวายชีพ รายงาน ว้าย...............................................” พี่นักข่าวกำลังจะบอกจบข่าวพอดีแต่พี่เขาก็ต้องตกใจไมค์แทบหล่น พวกผมก็ร้องไม่ต่างกันครับ ลั่นห้องเลย คนเป็น10ในห้องร้องพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย จะไม่ร้องได้ไงล่ะครับ ก็นายบอยมันยืนอยู่พี่เขา ไม่รู้มันมาได้ยังไง..................... หน้าอืดๆ คางถูมๆ ทำหน้าบึ้งอยู่หลังกล้อง หมูสยอง คากิพยาบาทภาค 3 ไม่ผิดแน่ครับ นายบอย นายบอยแน่ๆ เห้ยเจม นายบอยโว้ยนายบอยมาได้ไงว่ะ..............นายโจตะโกนบอกผม เออ กรูรู้แล้วตาไม่ได้บอด เห้ยโจเพิ่มเสียงหน่อย เด้ะ ผมตะโกนบอกมัน........ นายโจน่ารักครับ กดเพิ่มมาให้อีกสองขีด......... นายบอย เดินเข้าไปมองหน้านักข่าว ไม่น่ะนายบอย!!! ผมเป็นต้นเหตุทั้งหมดครับ มันพูด ?? เล่นเอานักข่าวงง ถึงกับเผลอเกาหัวออกอากาศ ตะกี้น้องว่าอะไรน่ะค่ะ พี่นักข่าวถามย้ำ ผมเองครับพี่ที่เป็นต้นเหตุของคนตีกัน......นายบอยตอบ จริงเหรอค่ะไหนขอรายล่ะเอียดด้วยค่ะ........พี่นักข่างยื่นไมค์ไปสัมภาษณ์นายบอย พี่เขาบ้าจี้ตามด้วย ไม่ได้ดูหน้าเลยว่านายบอยหน้ามันมีเครดิตแค่ไหน..... ปรกติออกทีวีเขาให้ออกกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอครับ..... คราวนี้ที่สองมหาลัยตีกันนี้มีสาเหตุมาจากผมครับ แล้วพวกที่ไปโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วนั้นก็เป็นเพื่อนๆผม นายบอยตอบ แล้วสาเหตุมันเกิดจากอะไรค่ะที่ทำให้เกิดเหตุการณ์เลวร้ายอย่างนี้ เพราะผมนี่แหละครับเป็นคนไปหาเรื่อง ใช่ครับถึงสาเหตุจะมาจากอีกฝ่ายโวยวาย แต่มันก็ไม่สมควร ที่ผมจะใช้กำลังตัดสินกำลัง บทสรุปที่เกิดตอนนี้มันก็เห็นๆอยู่ครับ ปัญหา ย่อม แก้ด้วยปัญหาไม่ได้ เอ่อ................................พี่เขาถึงกับอึ้ง ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยประทับใจกับคำพูดของนายบอยเท่าไรห่ คือ..............ขอบคุณสำหรับรายละเอียดน่ะค่ะ ดูเหมือนพี่เขาจะพยายามที่จะตัดบท แน่ล่ะครับ ใครจะไปสนใจข่าวที่ไม่มีมูล เป็นผมก็คงไม่มาเสียเวลากับมันหรอก พี่.................ผมมันคนทิ้งเพื่อน นายบอยตะโกน... ได้ผลครับ โดนใจนักข่าวอาชีพนักแหละ นายคำพูดแรงๆ เชือดเฉือนใจคน พี่เขาหันมาทันทีเลยครับ ตะกี้น้องว่าอะไรน่ะค่ะ พี่เขาถาม ผมทิ้งเพื่อนครับพี่ ผมเห็น เห็นตั้งแต่เพื่อนๆผมเขาขับรถเข้าไปแล้ว เห็นตั้งแต่เพื่อนๆโดนต่อย แต่ผมไม่กล้าพี่ ไม่กล้าจริงๆ ผมหยิบไม้แล้วน่ะ แต่ผมกลัว ถ้าผมเข้าไปแล้วโดนกระทืบล่ะ เพื่อนๆจะอภัยให้ผมเหรอ ที่ผมไม่ได้เข้าไปจริงๆ ผมปากดีพี่ ปากดี ผมโทรไปบอกเพื่อนว่าผมจะไปบู้เดี่ยวกับโรงเรียนตรงข้าม ผมเองก็ไม่อยาก แต่พี่ เวลาคนเรามันเหลือตัวคนเดียว มันรู้สึกได้น่ะพี่ เวลาที่เพื่อนมองเราแล้วมันไม่เหมือนเดิม มันเจ็บไปถึงข้างในเลย เวลาที่เราพูดอะไรแล้วเพื่อนมันยิ้มแห้งๆ พี่คงไม่เคยหรอก ความรู้สึกที่ทำให้เพื่อนต้องลำบากเพราะเรา ความรู้สึกที่มีเพื่อน แต่เหมือนไม่มี ผมไม่รู้จริงๆ ว่าควรทำยังไง ผมคิดว่าถ้าผมไปขอโทษเรื่องคงจบ ผมมาให้เขากระทืบพี่ ผมนั่งทำใจอยู่นาน แต่..............ผมก็ยังไม่กล้าเข้าไป ผมขี้ขลาดใช่ไหมพี่? ……………………….. …………………… นายบอยพูดน้ำตามันไหลตั้งแต่กลางๆประโยคแล้ว เลวพี่ เลว ผมมันเลวจริงๆ นายบอยพูดนั่งยองๆ เอามือชกพื้น.................................. พี่นักข่าวทำอะไรไม่ถูก แต่ผมเห็นพี่เขาดูสัญญานมือจากคนถือกล้อง สงสัยเรตติ้งดีครับ เพราะผมเห็นพี่เขายิ้มพยักหัวแล้วสัมภาษณ์นายบอยต่อ แล้วน้องมีอะไรจะบอกเพื่อนๆน้องหรือเปล่าค่ะ......ถ้าเขาดูทีวีอยู่ ........................................ .................................................... นายบอยเงยหน้าขึ้นมา น้ำตาท่วมหน้า..... ผมสงสารมัน......... คนเราคงต้องการเพื่อนแท้สักคนที่จะยืนอยู่ข้างๆ ผมอยากบอกพวกมันทุกคนว่าผมขอโทษ ไม่รู้ว่าพวกมันจะให้อภัยผมหรือเปล่า แต่ผมอยากจะบอกว่าขอโทษจริงๆ นายบอยบอก หน้ามันดูไม่มีความสุขเลย ช่วงนี้ผมถามตัวเองบ่อยๆว่าเพื่อน คืออะไรกันแน่ เพื่อนคือคนที่พอเรามีกิน มีใช้ มีประโยชน์กับมัน มันถึงจะมานั่งยิ้ม แหะ แหะที่ข้างๆเรา หรือเพื่อน คือคนที่มีไว้เล่นด้วย คุยกันทักกัน...... เพื่อนมีไว้ยืมตัง ทะเลาะ ด่ากันแก้เหงา หรือเพื่อนคือ คนที่เราเอามากันไม่ให้ทุกคนด่าเราว่านายนี่มันไม่มีคนคบ.... เพื่อนคือคนอื่น ไม่ได้เป็นญาติ ไม่ได้เกี่ยวพันทางสายเลือด ผมไม่รู้ว่าเพื่อนคืออะไรกันแน่ ผมเฝ้าคิดอยู่หลายวัน จนผมรู้ว่าจริงๆที่ผมพูดมามันไม่ใช่ เพื่อนคือเพื่อน ......................... ไม่ได้มีอะไรมากมาย เราไม่ต้องหวังอะไรจากมัน เพราะ เพื่อนที่ดี จะหาสิ่งที่ดีให้เรา ปกป้องเราถึงเราจะชั่วยังไง จะมีกิ้กที่ไหน เวลาเราหัวเราะ มันก็จะหัวเราะไปกับเรา เพื่อนคือคนที่กล้าด่าเวลาเราทำผิด แต่มันจะไม่มีวันเดินจากเราไปไหน เพื่อนคือคนที่เวลามันวิ่ง มันจะดึงเราไปด้วย .................................................. ........................................... ผมอยากจะบอกเพื่อนๆของผม ไม่รู้ว่ามันดูอยู่หรือเปล่า ผมเห็นพวกมันทุกคนเป็นเพื่อน และผมก็เชื่อว่าถึงมันจะว่าผมยังไงพวกมันก็เห็นผมเป็นเพื่อนเหมือนกัน ผมดีใจที่พวกมันทำเพื่อผม ผมยังไม่เชื่อเลยว่าพวกมันจะมาจริงๆ เพราะถ้าผม....................... เป็นคนที่ต้องมาช่วยล่ะก็ผมอาจไม่มาด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพื่อนที่ผมรัก ผมก็คงไม่เอาชิวิตมาเสี่ยงหรอก ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้วพี่ นายบอยยื่นไมค์คืน.................. แล้วมันก็เดินไปเฉยเลย...................... ทิ้งพี่นักข่าวกล่าวลาผู้ชมอยู่คนเดียว พวกผมนั่งมองหน้ากัน เพื่ออะไรเนี่ยนายบอย เพื่ออะไร-_-“ ไม่มีใครโกรธนายบอยสักคน หลังจากนั่งคุยกันนั่งปรึกษากัน มีแต่คนสงสารมัน เห้ยใครมีเบอร์นายบอยมั่งว่ะ นายโจตะโกนถาม............................... พวกผมกดโทรไปหามัน ชวนมันมาหาที่โรงพยาบาล นายบอยไม่กล้ามา โดยให้เหตุผลว่า มันกลัวพวกผมจะลวงมันมาฆ่า เห้ยไม่ต้องกลัวหรอก ทุกคนเขาอภัยให้หมดแล้ว เตะมรึงไปไม่ใช่พวกกรูจะหายเจ็บนี่หว่า นายโอ้ตบอก เล่นเอานายบอยใจชื้นขึ้น ไหนบอกพวกกรูเพื่อนรักไงว่ะ ไหวว่ารักพวกกรู หยั่งงี้มันไม่ไว้ใจกันจริงๆนี่หว่า เคืองนะเว้ย.....นายโจตะโกนเสริมอีกคน และแล้วนายบอยก็มา หน้าตาเลิกลั่ก..... ขอโทษพวกผม ไม่ได้มีบทอะไรซึ้ง ไม่ได้มีคำพูดหวานๆ เรื่องมันจบไปแล้ว พวกผมแพ้ แต่ก็เป็นการพ่ายแพ้ที่ภูมิใจ..... พวกผมนั่งล้อมวงคุยกันสนุกสนาน นั่งรำลึกถึงวันที่เราเจอกันครั้งแรก คุยกันครั้งแรก..... แต่ล่ะคนกว่าจะได้มาเป็นเพื่อน ได้มาคุยกันต่างก็ฝ่าฟันอะไรกันมาเยอะ ผมก็พึ่งรู้วันนี้เองว่าเพื่อนสำคัญ มันรู้สึกดีจริงๆน่ะครับเวลาที่เพื่อนมาตบไหล่เราแล้วพูดว่า เห้ย มรึงหน้าเศร้าๆ เป็นไรปล่าววะ มีไรปรึกษากรูได้ กรูเพื่อนมรึงรู้ปล่าว ......................................................... ..................................................... เพื่อนแท้ไม่มีวางขาย อยากได้ต้องหาเอง.................. แฟนสักวันมันจะต้องทิ้งเรา แต่เพื่อนถึงมันจะหัวเราะเยาะเวลาเราโดนแฟนทิ้ง -_-“ แต่มันก็จะนั่งข้างๆ มันทำให้เราดีขึ้น................... ตอนนี้ผมโอบไหล่เพื่อนรักอยู่สองคน โอ้ตกับโจ............................... ผมไม่รู้ว่าพวกผมจะคบกันไปอีกนานแค่ไหน แต่ผมอยากจะบอกพวกมันสักประโยคที่ผมคิดไว้ตั้งนานแล้ว กรูรักพวกมรึงน่ะ (กรูม่ายช่ายเกย์-_-“) .... ... .. ************************************************************************************** .. ... .... คิดถึงเว้ย คิดถึงเว้ย คิดถึงเว้ย.................... นายโอ้ตพูดพลางเกาหัววิ่งรอบห้อง ผมชักสงสัยว่ามันเมายาบ้า เพื่อนผมโดนตีกระบาลหนัก ไปเสียแล้ว-“- เป็นบ้าอะไร..........................นายบอยถาม บ้ารัก..... นายโอ้ตตอบ สำบัดสำนวนยังกะหลุดมาจากกรุงศรี เออ กะใครว่ะ......................นายบอยถามต่อ กะน้องสาวมรึง นายโอ้ตตอบ เดินไปรอบๆเหมือนหมาโดนขังกรง เออ ดี...................เห้ย เกี่ยวอะไรกับน้องสาวกรูว่ะ อย่านะเว้ย............นายบอยโวย เออ.....................กรูล้อเล่น น้องสาวมรึงกลมขนาดกลิ้งแทนเดินแล้วยังหวงอีก เป็นกรูจับใส่ตะกร้า ถ่วงน้ำแล้วเอาขึ้นรถกระบะแล่นไปรอบหมูบ้านแล้ว นายโอ้ตเล่นมุข...................................... เพื่ออะไรว่ะ นายบอยถามทำหน้างง................ ก็กรูจะให้น้องสาวมรึงตะโกนนะสิ บาทเดียวค่ะ บาทเดียว ลดแลกแจกแถม แลกไข่สามฟอง สู่ขอวันนี้แถมข้าวสาร 10 กระสอบ............. กร้าก............................................... จะมีคนเอาเหรอว่ะ ผมถามขำกับมุขนายโอ้ต เห้ย หยุด......................กรูไม่ชอบนะเว้ย.....นายบอยโวย ครับหยุดก็หยุด...........................นายโอ้ตยอมแพ้ ทำท่าแบบว่ากรูขอโทษ สรุปมรึงเพ้อไรเนี่ย....................... เออน่า...................กรูอยากเล่ากรูก็เล่าเองแหละ.......นายโอ้ตพูด .......................................... ฮัลโหลนั่น ใครครับ ฟ้าเหรอครับ ครับ.........................อ้อ เพื่อนโอ้ตครับ..... นายโจหยิบโทรศัพท์นายโอ้ตไปนั่งคุยเรียบร้อยนายโอ้ตร้องลั่น เห้ย...........................................เอามานี่ หวา...................ฟ้าครับแค่นี้ก่อนนะครับ ผมโจน่ะครับ ไว้โทรไปคุยใหม่.................นายโจพูดพลางวิ่งหนีนายโอ้ต เอาโทรศัพท์คืนมัน นายโอ้ตคว้าโทรศัพท์ไปกอด มันอายหน้าแดง ความลับมันเปิดเผยเสียแล้ว น้องฟ้า น้องฟ้า น้องฟ้าของพี่โจ นายโจทำเสียงกวน แค่เสียงไม่พอครับ มันยังทำท่ากอดประกอบจนเห็นภาพ............... เออ...............แล้วไงว่ะ........นายโอ้ตพูดฉุน+งอนเลยครับ ก็ไม่มีไรร้อก นายโจบอก อยากให้กรูโทรไปอีกป่าวล่ะ นายโจพูดขู่ เห้ย อย่านะเว้ย มีตัดเพื่อนอ่ะ นายโอ้ตโวยลั่น...... ถ้างั้น................... มรึงต้องเล่า.................มรึงเจอเขาได้ไงว่ะ กรูเจอเขาที่คอฟฟี่ช็อปหน้ามหาลัยวะ กรูโดดเรียนไปนั่งอ่านการ์ตูนฟรีที่ร้าน....... กรูเจอเขาน่าเขาโคตรหวานเลย แล้วกรูก็ กรู ก็ ชอบเขาวะ แค่นั้นนะ มันจะธรรมดาอะไรปานนั้นว่ะ ผมโวย มรึงไม่จีบเลยอ่ะ ทุกทีมรึงก็เข้าไปหม้อทุกรายแล้วนี่หว่า เออกรูก็อยากหม้อ แต่คนนี้กรูหม้อไม่ได้ว่ะ ทำไมว่ะเขามากับแฟนเหรอไง เออสิว่ะ.................นายโอ้ตตอบทำหน้าสลด อ่าว! ไหนมรึงเคยบอกว่าถ้ามรึงชอบจริง มีแฟนหรือเปล่ามรึงก็ไม่สนไง นายโจถาม หรือแฟนเขาโหดว่ะ หล่อมาก หรือพ่อรวย ไหนว่ะ คำที่มรึงเคยบอกกรูว่า “มีแฟนแล้วไงไม่ใช่สามีนี่หว่า” “รักแท้ต้องแย่งชิง รักไม่จิงคือหลีกทาง” เออ ทุกทีมันก็ใช่แต่คราวนี้ไม่ได้ว่ะ ก็ แฟนที่มากับเขาน่ะ มันผู้หญิง เห้ย.................................ฟ้าเป็นทอมเหรอว่ะ นายโอ้ต กร้าก ผมฮาลั่น เวงไม่ใช่ทอมเว้ย.....................นายโอ้ตทุบโต้ะ หญิงชัวร์กรูยืนยัน..............หญิงแน่ๆ แต่เขาชอบหญิงด้วยกันว่ะ.....................นายโอ้ตบอกทำหน้าเศร้า (วันนี้มันหลายอารมณ์จริงวุ้ย) มรึงคิดไปเองเปล่า เพ้อแล้วเงี้ย ไม่เพ้อ แมร่งก็ตอนกรูเข้าไปจีบอ่ะ อุตสาหซื้อน้ำไปให้ตั้งสองแก้ว ขอเขานั่งด้วย.............................. เขายิ้มบอกกรูว่า “ไปนั่งไกลๆไป” อ่าวหญิงโหด งี้ดีชิวิตมีรสชาติ...............กรูยิ้มให้ต่อเลยว่ะ....... ยิ้ม ทำไมพ่อเสียเหรอ นี่แฟนฟ้า ไม่ว่างจะคุยด้วยหรอกน่ะ.....แล้วฟ้าก็ดึงแฟนเขาไปหอมต่อหน้าต่อตาเลย ปล่อยกรูนั่งค้าง.............................. หญิงน่ารักสองคน.............รักกันเอง ประชากรผู้ชายมันขาดแคลนขนาดนี้แล้วเหรอว่ะ...... ......................................................... อ่าวแล้วมรึงได้เบอร์เขามาได้ไงว่ะ กรูไปถามจากห้องทะเบียน มันตอบง่ายๆ ก็น้องจุ๋มเด็กเก่ากรูมันทำงานอยู่..................... จุ๋มไม่ว่าเพราะเขารักกรู................... แล้วที่สำคัญน่ะ กรูยังไม่เคยโทรหาเขาเลยรู้ป่าว นายโอ้ตบอก..... อ่าว? แล้วที่กรูโทรไปต่ะกี้ล่ะ.....................นายโจถาม กรูไม่รู้-“- ตู้ด ตี้ ตี้ ตี่ ตรี้ ตี๋....................................... โทรศัพท์นายโอ้ตดัง เบอร์ฟ้าขึ้น..... เห้ยฟ้าโทรมา ซวยแล้ว............................ เร็วเหมือนใจคิดครับ นายโจทิ้งโทรศัพท์เปิดแน่บ เห้ย นายเวร นายโอ้ตตะโกนตามแต่มีหรือนายโจจะหลุด มันจากไปแล้วครับ พร้อมกับ................................ ทิ้งขี้ไว้กองเบอเริ่ม ตู้ด ตี้ ตี้ ตี่ ตรี้ ตี๋....................................... โทรศัพท์ยังขยันบรรเลง สงสัยริงโทนจะเพราะมาก..... ฟ้าไม่ยอมลดล่ะ บ่งบอกทิ้งความดื้อของเธอเป็นอย่างยิ่ง นายโอ้ตหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาครับ มันหันมาทางผมเหมือนจะเอาไง... ก็รับสิว่ะมรึงจะถือให้เขาด่าพ่อเหรอ..... ตู้ด ตี้ ตี้ ตี่ ตรี้ ตี๋............................................... เสียงโทรศัพท์ยังดังครับ นายโอ้ตปิดตากลั้นใจ รับสาย ฮัลโหล....................................ว่าไงครับ พ่อเสียเหรอโทรมาแล้วพูดอะไรไร้สาระเนี่ย เสียงด่าสวนมาทันทีที่นายโอ้ตรับสาย มารยาททรามแต่เสียงหวานน่าใส ก็คงพออนุโลมมั้งครับ -“-......................... นายโอ้ตขมวดคิ้ว เอ่อขอโทษครับตะกี้เพื่อนผมแกล้ง.................. เอ่อฟ้าครับจำเราได้ไหมครับ นายโอ้ตพยายามสงบสติอารมณ์พูดดีด้วย จำได้........................ที่เจอตอนไปงานเผาศพพ่อคุณใช่ป่ะ เอาแล้วครับ ผมได้ยินงี้ โครงการจีบคงยุติล่ะครับ..................... เถื่อน โหด ดิบ หยั่งี้ ผมสู้เดินไปให้กระเทยควายรุมยังดูสุนทรีย์กว่าเลยครับ เอ่อ................นายโอ้ตอึ้ง คงคิดล่ะมั้งครับว่าจะคุยต่อดีไหม เล่นลามถึงบิดางี้ เดี้ยวคงชักต้นตระผมลมาด่า........................ อืม คือ ไม่ใช่มั้งครับ ก็คนที่ผมเจอที่ร้านกาแฟไงครับ.... คนที่เข้าไปทักตอนที่คุณนั่งอยู่กับแฟน ....................................... ........................ ไม่รู้เว้ย คนเดินผ่านเป็นร้อยๆ ทำไมต้องจำด้วยว่ะ คิดว่าตัวเองมีความสำคัญขนาดนั้นเหรอไง...... เออ....แล้วก็รู้นี่ว่าคุยอยู่กับแฟน.... ยังจะ หน้า.......................................... ด้าน....................................... (ย้ำๆ เสียงยานมากๆ) มาคุยอีกเหรอ .............................. เอ่อ..............คือ นายโอ้ตใบ้รับประทาน....... ถ้าไม่มีอะไรก็ตัดใจซ่ะน่ะ ชอบผู้หญิงเข้าใจป่าว ถ้าอยากให้สนใจล่ะก็ ไปตัดนายนั่นก่อนดิ............ เดี้ยวยอมเป็นแฟนเลย..............เธอพูดแล้ววางไป นายโอ้ตหันมาทำหน้าเศร้าหันมาทางผมกับนายบอย นายบอยเหมือนรู้งานครับ วิ่งไปหลังครัว แป็บนึงก็ออกมาพร้อมมีดในมือ มันเดินเอาไปให้โอ้ต เอาเลยเว้ยเอาเลย...................นายบอยเชียร์ นายโอ้ตทิ้งมีดแล้วเดินไป.......... ผมว่านี่ถ้าไม่ติดตรงนายโอ้ตเศร้า วันนี้คงมีหมูหันกินกันเป็นแน่แท้ล่ะครับ(นายบอยมรึงกวนตรีนผิดเวลา) .......................................... ขณะนี้เวลา เที่ยงคืนยี่สิบ นายโอ้ตยังนั่งมองฟ้า ไม่รู้มันทำไปเพื่ออะไร นี่ขนาดเริ่มจีบ มันยังแคร์เขามากอะไรจะขนาดนี้........ ผมเลยไม่ค่อยอยากให้มันจีบติดเล้ย เอาตรงๆผมขี้เกียจปลอบครับ..... (เจ็บทีไรเวรกรูทุ้กที)-“- มันบอกผม มันตัดใจจากเธอไม่ได้ ผมได้แต่ส่ายหัว ตบไหล่มันไม่ให้คิดมาก.... นายบอยไม่วายตะโกนมาครับ ถ้าตัดใจไม่ได้ มรึงก็ตัดนายนั่นสิว่ะ.............. เหมือนรู้เกมครับ ตะโกนเสร็จมันหนีไปเลย.............. นายโอ้ตถอนหายใจ.................. กรูรักเขางี้ กรูทำถูกแล้วเหรอว่ะ มันถามผม..... ................................ รักเขาแต่เขาไม่รัก มันปวดของปวดใจเลยน่ะเว้ย ผมบอกนายโอ้ต นายโอ้ตก้มหน้า พยักหน้ารับ................ กรูทำยังไงดีล่ะว่ะเจม บอกทีเหอะ ถือว่าสงเคราะห์ก็ได้....นายโอ้ตพูดถอนหายใจอีก เฮือก.... ง่ายๆ ผมไปนั่งข้างๆตบไหล่มัน แย่งดิ................ อะไรน่ะ ก็แย่งดิ ขนาดผู้ชายมรึงยังแย่งได้เลย แล้วนี่ผู้หญิง ทำไมจะไม่ได้ว่ะ.... เหมือนชี้ทางสว่าง แววตานายโอ้ตดูดีขึ้น...... เออ เอาก็เอาว่ะแย่งก็แย่ง มันบอก .................................................................... ดอกกุหลาบได้จัดส่งไปเรียบร้อยแล้ว โดยเด็กที่ไหนไม่รู้ นายโอ้ตกวักมือเรียกมา ควักแบงค์20ให้ก็สั่นหัวดิ้กๆแล้ว นายโอ้ตแอบยืนลุ้นอยู่หลังเสา ให้ตายสิครับ ท่าทางมันยังกะผู้หญิงที่แอบปลื้มชายหนุ่มเลย (ได้แต่ยืนแอบมองห่างๆ) ผมเริ่มไม่มั่นใจแล้วล่ะครับว่า ท่ามันลงเอยกันได้จริงๆสักวัน คนไหนที่จะแต่งชุดจ้าวสาวกันแน่ ฝ่ายน้องฟ้าถึงกับเกาหัวรับมาแบบ งงๆ ดูเธอจะรักเด็กครับน่าจะไปเป็นนางงาม เธอพยายามมองหาต้นตอของเรื่อง แหม ก็ไม่น่าจะหาไกลเลยครับ ก็ชื่อก็เขียนอยู่โต้งๆที่ดอกไม้อยู่แล้ว :แด่น้องฟ้าผู้น่ารัก จากหัวใจดวงน้อยๆที่แสนจะซื่อสัตย์ โอ้ต: ฝ่ายหญิงอ่านจบทำหน้ายังกะกินยาขม ลาวว่ะ...............น้องฟ้าอุทาน ไม่ได้เบาเลยนะครับ ได้ยินมาถึงนายโอ้ตเลยแหละ นายโอ้ตทำท่าปวดใจ ไหลลงไปกองกับพื้น นายโอ้ต แหงนหน้าไปมองหวังว่าน้องฟ้าคงจะเห็นใจ...... ตาน้องฟ้าเป็นประกาย............. ผมว่าฟ้าเห็น เห็นตัวการที่ส่งดอกไม้ไปให้แล้ว...... เธอยิ้ม..................(เย้ด มีหวัง) ดึงกระดาษที่แนบไปออก นอกฟ้าลุก................. พร้อมดอกไม้ในมือเดินไปที่กลุ่มนักเรียนมหาลัย........ ไม่เยอะหรอกครับไม่เยอะ สัก8คนได้ ................................................. น้องฟ้าจะทำไรว่ะ? ผมสงสัย นี่ค่ะมีคนฝากมาให้ น้องฟ้าพูดยื่นดอกไม้สีแดงสดใสให้ อีกฝ่ายงง ทำหน้าไม่ถูก......... จะไม่งงได้ไงล่ะครับ ก็เธอคนนั้นน่ะ นั่งกับแฟนอยู่เลย ครับย้ำ อีกที นั่งกับแฟน งี้แมร่งโคตรหยาม...................................ผมคิด ใครเป็นคนฝากมาค่ะ เธอคนนั้นถาม.....................ยิ้มหวานทันที ฟ้าไม่ตอบครับ เธอแค่ชี้ ชี้นายโอ้ตที่แอบอยู่หลังเสานั่นแหละ................. มรึง..................... แฟนน้องคนนั้นคำรามลั่น จ้าก........................นายโอ้ตอุทานดังลั่นตอบ อีกฝ่ายวิ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง.............. นายโอ้ตก็วิ่งครับ วิ่งหนีด้วยความเร็วสูงเหมือนกัน-“- ถ้าจะถามผมว่าทำไมมันไม่อธิบาย...... ผมขอตอบแทนล่ะกันน่ะครับ ผมว่าอีกฝ่ายไม่ฟังร้อก..... โดนก่อนแน่ครับ โดนก่อน.... นี่ยังน้อยครับกับวีรกรรมของน้องฟ้า น้องเขาทำไว้อีกหลายต่อหลายเรื่อย........... แต่ละเรื่องนี่ไม่ใช่ย่อยๆเลยครับ ด่าพ่อ รองเท้าปา ใส่ร้าย หาเรื่อง ยันชักดาบไม่จ่ายตัง น้องเขาทำครบ แต่นายโอ้ตก็ยังรัก ตามันไม่สว่างสักที.............................. ผมว่าจะพามันไปทำบุญหลอดไฟฟ้าที่วัด เผื่อมันจะตาสว่าง เห็นอะไรต่ออะไรขึ้นบ้าง เห้อ เห้อ เห้อ เห้อ................นายโอ้ตถอนหายใจเป็นปืนกลเลยครับ ผมแกล้งไม่สน สนแล้วผมปวดหัวสนทำไม อ่านหนังสือการ์ตูนตรงหน้าดูจะสร้างสรรค์กว่า เห้ยเจม นายโอ้ตเรียกผม -“- หง่า ต้องยุ่งจนได้ใช่ม่ะ>_<” ไรว่ะ ผมถามตายังไม่ยอมล่ะจากหนังสือ มรึงว่า................กรูจะจีบน้องฟ้าติดไหมว่ะ นายโอ้ตถาม ไม่...................... ผมตอบ ไม่ต้องคิดช่างน้ำหนักเลยครับ ภาพก็เห็นๆอยู่แล้ว..................... เวร ปากเสีย นายโอ้ตด่า แหนะ ดูมันครับดูมันผมพูดความจริงก็ผิด แล้วงี้มันจะถามผมทำไมเนี่ย เออ.................ติดก็ได้ว่ะ มีโอกาศแหละ ผมพูดเอาใจมัน ตอแหล มรึงไม่มีสมองเลยเหรอว่ะ อย่าพูดเอาใจกรูได้ป่ะ -“-…………….. เหอ เอากับมันครับเอากับมันตูพูดไรก็ผิดใช่ไหมเนี่ย.... ....................................................... ............................................. เจมกรูว่าจะเลิกจีบแหละ ดีป่าวว่ะ......... ดี ดีที่สุด กรูเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ผมรีบสนับสนุน ประสาทจะกินตายเพราะนายโอ้ตหลายทีแล้วระยะนี้ มันเลิกไปได้ก็คงดีผมจะได้ไม่ต้องปวดหัวมากขึ้น... ทำไมว่ะ เพื่ออะไรน้องฟ้ากรูไม่ดีตรงไหน นายโอ้ตถามผม โถ่ไม่ดีเลยเว้ยโอ้ตไม่ดีเลย มรึงคิดดูนะมรึงออกจะหล่อ รวย เก่ง เท่ เตะบอลก็เก่ง ดนตรีก็เป็น น้องฟ้าน่ะไม่เหมาะกะมรึงร้อก..... ทอมก็ทอม มีดีก็แค่น่าตาน่ารักเท่านั้นแหละ แถมชอบผู้หญิงด้วยกัน มันผิดปรกติชัดๆน่ะเว้ย.................. หญิงยังรอมรึงอีกเยอะโอ้ต คิดดีๆเชื่อกรู ผมพยายามพูดโน้มน้าวมัน.... นายโอ้ตนิ่งเหมือนใช้ความคิด เออมรึงพูดมาก็ถูก นายโอ้ตบอกผม เล่นเอาผมแอบคิด มันเอาจริงดิ ผมว่าเด็กอนุบาลสองยังรู้เลยครับว่าที่ผมพูดไปตะกี้น่ะ มันประชดชัดๆ.......... -“- << แต่นั่นแหละเจมยิ่งทำให้กรูตัดใจจากน้องเขาไม่ได้ กรูทำไม่ได้หรอกน่ะ.................... การที่จะปล่อยคนให้หลงผิด ดำเนินชิวิตไปในทางผิดๆ เพราะฉะนั้นเทพบุตรอย่างกรูก็ควรจะดึงน้องเข้ากลับมาทางสว่างใช่ป่ะ.... อืม...........เอ่อ..........(ผมพูดอะไรไม่ออก)ถ้าผมบอกไปว่าตะกี้น่ะผมไม่ได้ตั้งใจชมมันจะเตะผมไหมเนี่ย.... เอ่อ............โอ้ต ไม่เจม ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว กรูตัดสินใจแล้ว... ว่า? กรูจะไม่จีบน้องฟ้าแหละ.... อ่าว? ผมล่ะไม่เข้าใจนายโอ้ตจริงๆ สรุปมรึงจะไม่จีบ? แล้วที่พล่ามมาตะกี้ล่ะ...... กรูขี้เกียจ...................เอ่อแล้วกรูก็ว่ามรึงพูดถูกว่ะ กรูดีเกินไปสำหรับเขามันบอกผม แล้วนายโอ้ตก็เดินไป..... ผมทำบาปหรือทำดีกันแน่เนี่ย ผมล่ะไม่ค่อยจะเข้าใจเลย-“- ผมก็ปล่อยมันครับอ่านหนังสือต่อ.... ไม่อยากเก็บมาคิดให้รกสมอง ........................................ ................................... ตี3ครึ่ง กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมสะดุ้ง นายบ้าที่ไหนมันโทรมากวนว่ะ ผมด่า มือพยายามเอื้อมคว้าโทรศัพท์ แอบพยาบาท มีที่ไหนครับมารบกวนเวลานอนของชาวบ้าน ผมไม่สบอารมณ์เข้ามากๆ เพราะผมถือน่ะ..... ถือมากด้วย.................. อย่าหาว่าผมเลวเลยครับ มีครั้งหนึ่งมีคนโทรมาผิดตอนตีสอง ขนาดเขาขอโทษขอโพยแล้วน่ะ...... ผมยังเล่นโทรไปหามันคืนตั้ง 12 คืน(ลงทุนตั้งนาฬิกา) จนเจ้าของเบอร์ปิดเครื่องเปลี่ยนเบอร์ไปเลยครับ.... ตอนนี้ผมยังคิดเลยทำไปเพื่ออะไรเนี่ย^_^ ใครว่ะ ผมพูดไปตามสาย ตายังไม่ยอมลืม ครึ่งหลับครึ่งตื่น...... เอ้าคิดซ่ะว่าเป็นความฝัน จะได้สบายใจขึ้น.......... เจมกรูเอง..............เสียงนายโอ้ตพูดมาตามสาย..... เออ.............................ผมพูด หูก็แนบโทรศัพท์ ส่วนตายังหลับพริ้มอยู่บนเตียงเป็นที่เรียบร้อย.... เจมมรึงนอนยังรบกวนหรือเปล่า....นายโอ้ตถาม.... เออยังหรอก มีไรก็พูดมา ผมตอบมันไป แต่ในใจอยากจะด่ามันชิบหาย ตีสามครึ่งชาวบ้านปรกติที่ไหนยังไม่นอนมั่ง.... เจม น้องฟ้าเขามีปัญหาว่ะ........ เหรอ? แล้วเกี่ยวอะไรกับมรึงล่ะว่ะ ไหนบอกจะเลิกจีบเขาแล้วไง เออ...............ก็อยากจะเลิก คิดว่าเลิกได้ด้วยถ้ากรูไม่ได้เจอเหตุการณ์วันนี้ซ่ะก่อน เหตุการณ์ที่ทำกรูไม่ได้นอนจนถึงตอนเนี้ย ............................... เอ้าเล่ามาๆ ผมพูดอู้อี้ปนรำคาญ ขยับตัวขึ้นนั่ง แม่จ๋าหนูง้วง ง่วงT_T” เมื่อวานตอนกรูออกจากร้านเกม................นายโอ้ตเริ่มเล่า ตอนเลิกมันก็เกือบๆทุ่มแล้วล่ะ คราวนี้ลานจอดรถมันอยู่ข้างหลังใช่ไหม มันก็ต้องผ่านสนามบาส.................... ตอนนั้นกรูขอบอกตรงๆว่าอารมณ์กรูก็ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย จะให้ดีได้ไงล่ะวะน้องฟ้าพึ่งทิ้งมา กรูก็เลยเดินไปเรื่อย จนกรูสังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่สนามบาส..... ผู้หญิงเว้ยผู้หญิง เห็นเป็นเงามืดๆ..... ตอนนั้นก็หลอนชิบเลยล่ะ................ ผีอะไรว่ะ หลอกกันตั่งแต่ทุ่มนึงเลย.......กรูบ่นกับตัวเอง กรูก็เลยยืนมอง................. แต่ขากรูนิ่งแล้วน่ะ เรื่องอะไรจะเดินเข้าไปดูล่ะ....... ต่อๆ....................แล้วไงว่ะ ผมถามเร่งมัน.... คราวนี้โว้ย เงาดำๆนั้นร้องไห้... ทำเอากรูนึกถึงข่าวนักศึกษากระโดดตึกฆ่าตัวตายที่พึ่งจะเกิดไม่นานเนี้ย ฮือๆ ฮือ............................ แมร่ง!นมากด้วยนะ เสียงงี้ดังมาถึงกรูจนได้ยินชัดเจนเลย -“-...................................... สรุปมรึงวิ่งใช่ป่ะ ผมถาม เปล่า................. กรูเดินเข้าไปดูเลยว่ะ นายโอ้ตตอบ.... เห้ยกล้าเกินไปแล้วมั้ง...................ไม่กลัวเหรอ กลัวสิว่ะโคตรกลัวเลย แต่กรูก็คิดน่ะ คิดถึงน้องฟ้าว่ะ มรึงคิดว่าน้องฟ้าจะคุ้มครองมรึงได้เหรอ? เปล่า กรูคิดว่าน้องฟ้าน่ากลัวกว่า -_-|||||กรรม....... พอกรูไปถึงนี้สิ กรูก็เห็นเว้ย เห็น...............................เป็นไงหลอนมากเปล่า ผมถามเริ่มมีอารมณ์ร่วม หลอนมาก................ก็น้องฟ้านั้นแหละที่นั่งอยู่..... ผีน้องฟ้า.......... ผมตกใจ เวง บ้านเอ็งเดะน้องเขายังไม่ตาย ก็น้องเขานั้นแหละที่นั่งอยู่ น้ำตานี้อาบหน้า.......................... น้องเขาดูไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่ากรูน่ะมายืนอยู่ตั้งนานแล้ว...... ฟ้า..................เอ่อ..........เป็นอะไรหรือเปล่า กรูถามตะกุกตะกัก แบบว่ากลัวน้องเขาโวยใส่ น้องฟ้าเงยหน้าขึ้นดูกรู ตอนนั้นกรูเศร้าว่ะ ไม่รู้ทำไมนะเว้ยมันมาจากข้างในลึกๆ สักที่ในใจกรุนี้แหละ อาจจะเป็นเรื่องธรรมชาติก็ได้เวลาเราเห็นคนที่เรารักเศร้า.... มันรู้สึกไม่ดีเลยว่ะ........................... นายอีกแล้วเหรอ.......น้องฟ้าพูดหลังจากมองหน้ากรู นี่กรูจะภูมิใจดีหรือเปล่าเนี่ย...... ที่อย่างน้อยน้องฟ้าก็ไม่ได้หยาบคายกะกรูแล้ว........ อืม โอ้ต เองแหละ เป็นอะไรหรือเปล่าล่ะครับ... ทำไมมานั่งร้องไห้คนเดียวตรงนี้ล่ะ..... ยุ่ง....................น้องฟ้าพูดเอามือเช็ดน้ำตา ทำละ ก็คนมันอยากจะร้องมันลำบากนายเหรอไง น้องฟ้าถาม.... อืมลำบากสิ.......................นายโอ้ตตอบ.... .............................................. ...................................... ก็น้องฟ้าร้องไห้แล้วผมไม่สบายใจเลย.....เป็นห่วง....โอ้ตบอกมองตาน้องฟ้า เสี่ยว......................อีกแล้ว ไปไกลๆไปอยากอยู่คนเดียว น้องฟ้าเอ่ยปากไล่... .................................. แต่โอ้ตไม่สนเดินไปนั่งข้างๆ ก็อยากนั่งใกล้ๆ ได้เปล่าล่ะ.........ทำไมไม่ได้เหรอ? น้องฟ้าไม่ตอบแต่ก็ไม่ได้ลุกหนี........ สรุปฟ้าจะบอกโอ้ตได้ยังว่าร้องไห้เรื่องอะไร? มันเรื่องของนายเหรอไง....น้องฟ้าถาม อืม....................เรื่องของฟ้าก็เหมือนเรื่องของเราแหละ โอ้ตตอบ ทำไมล่ะ ฟ้าก็ไม่ได้เป็นอะไรกับโอ้ตสักหน่อยน่ะ..... จะมาเป็นห่วงอะไรฟ้า ไม่เป็นไรฟ้าโตแล้วเรื่องแค่นี้ฟ้าคิดเองได้...... คงไม่ได้หรอก ยิ่งฟ้าพูดดีๆกับโอ้ตแล้ว โอ้ตยิ่งทิ้งฟ้าไม่ได้ ก็โอ้ต................เป็นห่วงฟ้านิ บ้า...................เป็นห่วงอะไรฟ้าไม่เป็นไรแล้ว ฟ้าบอกเอามือป้ายน้ำตา อืมเหรอ.......ถ้าไม่เป็นไรไหนลองยิ้มให้โอ้ตดูหน่อยดิ.... โอ้ตหยอกพูดเล่นๆ....................... อืมนี่ไง ฟ้ายิ้มหวานให้โอ้ต...................... ยิ้มครั้งแรกตั่งแต่รู้จักมา....... โอ้ตว่าฟ้าน่ารักน่ะ แต่ยิ่งยิ้มแล้ว..................... ........................................................... .......................................... แล้วทำไมเล่า พูดให้จบสิฟ้าพูดโกรธๆ ยิ่งน่ารักอ่ะดิ........................... โอ้ตชอบฟ้ายิ้มน่ะ.......โอ้ตจะไม่ถามแหละว่าฟ้าร้องไห้เรื่องอะไร แค่ฟ้ายิ้มได้โอ้ตก็สบายใจแหละ จริงสิ โอ้ตหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า หยิบปากกามาเขียน เอ้านี่น่ะเบอร์โอ้ต โอ้ตอาจจะปลอบอะไรฟ้าไม่ได้มากน่ะ แต่โอ้ตพร้อมจะมานั่งฟังฟ้าปรึกษา พร้อมจะอยู่เคียงข้างฟ้านะ นี่อาจจะฟังดูลิเกไปหน่อยแต่............ “โอ้ตจะปกป้องฟ้าเอง รู้ปล่าว” เสี่ยวจริงๆน่ะโอ้ตนี่.........ฟ้าด่าโอ้ตแต่คราวนี้เธอยิ้มๆ ................................................ ................................ แล้วให้คนเสี่ยวไปส่งได้หรือเปล่าล่ะ โอ้ตถาม.... ถ้ามันไม่เสียเวลานายอ่ะน่ะ........ อืมไปสิรถโอ้ตจอดอยู่ข้างหลังนี่เอง.....โอ้ตบอก ............................................. เพอร์เฟ็ค..............................ฟังดูดีนี่หว่า? แล้วจะมากลุ้มทำไมว่ะ ผมถาม ไม่รู้ว่ะกรูไม่เข้าใจตัวเอง มรึงฟังต่อให้จบได้เปล่าล่ะ..... อือ................เล่าดิเล่ากำลังมันเลย...... คราวนี้พอน้องฟ้าขึ้นรถ ไม่รู้เธอคิดอะไรเธอบอกว่าบ้านเธออยู่ไหนแล้วก็เงียบอีกครั้ง.... ..................................................... กรูกับน้องฟ้าขับรถไปในความเงียบ ไม่มีเสียงสนทนา......... เงียบจนได้ยินกระทั่งเสียงแอร์เป่า........ นี่....................โอ้ต เสียงฟ้าเรียกทำลายความเงียบในรถ ครับ...................ว่าไงฟ้า โอ้ตถาม กำลังใช้ความคิดไม่แน่ใจว่าน้องเขาคิดไร..... เปิดเพลงได้หรือเปล่า น้องฟ้าถาม ได้ดิ ได้ดิ......................แล้วโอ้ตก็กดเปิดเพลงจากซีดี....... เพลงใจน้อยของ ab normal ก็ดังขึ้น.... น้องฟ้านั่งฟังเพลงเงียบๆหันหน้าไปทางกระจก..... แสงเงาสะท้อนจากกระจกทำเอากรูเห็นหน้าน้องเขาชัดเจนเลย เห็นหน้าขาวๆใสๆ จนกรูแอบนึกในใจว่าน้องเขาน่ารักชิบเลย........ แล้ว.............กรูก็เห็นน้ำตา ไหลลงมาอาบแก้มน้องเขาเลยว่ะ.... 1 ปีแล้วจริงดิ -"-อะโหชิวิตผม แก่เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งปี แต่ก็ภูมิใจครับ หนึ่งปีที่ผ่านมา ผมก็มีผลงานหลายๆชิ้น แต่นายที่ผมภูมิใจมากๆก็กระทู้นี่แหละ ............................................... ผมรักคนอ่านชิบเลยครับ เอาจริงๆครับ ถ้าไม่ได้คำวิจารณ์คำชม กำลังใจต่างๆจากคนในกระทู้ รับรองครับรับรอง เขียนได้สองวันเลิกแน่ๆ..... ผมก็ดีใจที่มีคนชอบงานของผม บางคนถึงกับโทรมาหาเช้า สาย บ่ายเย็ยค่ำ "พี่เจมไปลงได้แล้วหนูจะอ่าน>_<" ................................... อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็พี่ไม่ว่างอ่ะน้อง ไม่ๆ พี่ก็หนูจะอ่านอ่ะ ถ้าไม่ลงหนูจะไม่ไปโรงเรียนเลย อ่าครับ อืมๆ........เดี้ยวลงให้อีกสักตอนก็ได้ครับ (เกี้ยวอ่ะไรกับผ้มT_T) แต่ก็ต้องลงครับ เดี้ยวจะมีเด็กเสียคนเพราะผม นี่ก็แค่เล็กๆน้อยๆที่ผมเจอนะครับ อย่างตอนเล่มmsnผมมี4เมลแล้วนะครับ มันยังเต็มเลย คราวนี้พอคนออนเยอะๆมันก็ทับๆกัน บางทีผมก็เลยตอบไม่ทัน หรือบางทีก็ไม่ได้ดูเลยครับ ทำให้คนโกรธไปหลายคนเลย มีครั้งหนึ่งไปเปิดเจอข้อความ "พี่เจม" "พี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" "นายคุณพี่เจม" "แมร่งหยิ่งว่ะ" แล้วก็offlineไปเลย T_T" อะโหเล่นเอมผมเสียกำลังใจไปตูม โถ่น้องพี่มีมือเดียวคุย20กว่าคนให้เวลาพี่บ้างเตอะ-/\- แล้วผมก็ไม่เคยคิดว่ากระทู้ผมดังเลย แค่มีคนชอบแนวๆการเขียนของผมเท่านั้นแหละ ความจริงนิยายของผมเรื่องนี้เป็นอะไรที่หลากหลายมากๆ ส่วนใหญ่มาจากชิวิตจริงๆ แต่ไม่ได้มาจากผมนะครับ ไม่รู้สิไม่รู้เพราะว่าผมเป็นคนดีหรืออะไรถังขยะ เวลาเพื่อนๆอกหักชอบมาปรึกษาผมทุกที ผมเลยได้ข้อมูลล้นหลา จะเก็บไว้ก็กลัวจะลืมเลยเอามาแปลงๆ ชื่อๆตัวละครให้พวกเพื่อนๆอ่านกัน ก็แค่อีกหนึ่งรสชาติของชิวิต ผมก็แค่หวังว่าทุกคนที่อ่านเรื่องของผม จะเข้าใจความรักมากขึ้น อยากให้มันเป็นเพื่อนเวลาเหงาเสียใจ หรือโดนแฟนทิ้ง ไม่เข้าใจกัน อยากให้กระทู้นี้เป็นที่ระบาย เป็นเพื่อนที่เวลาอ่านจะสบายใจขึ้น อยากให้คนอ่านกระทู้นี้แล้วคิดถึงความหลัง แฟนเก่าๆ เพื่อนเก่าๆ อาจมีหลายต่อหลายคนเจอเหตุการณ์เหมือนในนิยายเรื่องนี้ก็ได้ อาจจะอ่านๆไปแล้วคิด เอ้ะ นี่เราก็เคยเจอแบบนี้มานี่หว่า... ..................................................... อยากให้ทุกคนได้อ่านสิ่งดีๆ ผมไม่ต้องการอะไรตอบแทน ขอแค่คนอ่านนิยายผมแล้วยิ้มมีความสุขก็พอแล้ว..... ในโอกาศครบรอบหนึ่งปีของนิยาย ก็ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆ..... มีสุขภาพสมบูรณ์ มีแฟนสวยๆ หล่อๆ เป๋าตุงๆกันทุกคน แล้วสุดท้ายก็ ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกปี ........................................................... ขอความกรุณาด้วยครับ เจม -/\- happy birth days ขอบคุณน่ะคร้าบๆๆๆๆๆๆ -_-||||man จะร้องก็ร้องนะ ไม่ต้องหันหน้าไปทางนู้นก็ได้ นายโอ้ตพูด น้องฟ้าไม่ตอบ ยังคงหันหน้าไปอีกฝั่ง โอ้ตไม่รู้หรอกน่ะว่าฟ้าร้องเรื่องอะไร..... โอ้ตรู้ฟ้าไม่ยอมบอกโอ้ตหรอก เพราะงั้นโอ้ตจะไม่ถาม....... .................................................................. แต่ถ้าจะเล่าโอ้ตว่า.................. โอ้ตก็เป็นที่ปรึกษาให้ได้น่ะ ช่างเหอะโอ้ต ปล่อยฟ้าเหอะ โอ้ตไม่มีวันใจฟ้าหรอก...... ไม่รู้ฟ้าว่าจะดีกว่า..........ฟ้าพูดเสียงสั่นพร่า..... โอ้ตหันไปเอื้อมน้ำดื่มเป็นขวดๆที่แถมมาจากปั้ม ตรงเบาะหลังแล้วส่งให้ฟ้า....... เอ้าดื่มน้ำซ่ะ ร้องซ่ะขนาดนี้คอคงแห้งแล้ว อืม..............................ถ้าฟ้าไม่เล่าน่ะ โอ้ตขอทายล่ะกัน แค่นี้คงมีสิทธิใช่ไหม .................................................................... ฟ้ายังไม่ยอมหันมา ไม่ตอบ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร........................... โอ้ตว่าฟ้าอกหัก....... ครั้งใหญ่ซ่ะด้วย แล้วฟ้าก็รักคนนี้มาก.......... นายโอ้ตถือวิสาสะทายเกม เรื่องมันกระทันหัน ฟ้าเสียใจ แล้วโอ้ตก็รู้น่ะว่าฟ้าก็เจ็บมากด้วย......แล้วโอ้ตก็หยุดทิ้งบทสนทนาไว้อย่างนั้น ............................................... ..................................... ฟ้ายังไม่ตอบ เธอยังนิ่งเงียบ หันหน้าเข้าอีกฝั่งเหมือนเดิม......... แค่คราวนี้โอ้ตมองไม่เห็นใบหน้าที่สะท้อนกระจกแล้ว....... .................................. “โอ้ตทายถูกไหม” ................................ โอ้ตถามเพื่อเร่งคำตอบ..................... โอ้ตรู้ได้ไง...........โอ้ตเห็นเหรอ ฟ้าถาม..... ...................................................... เปล่าไม่เห็นหรอกโอ้ตตอบ ..................................................... อ่าว? แต่โอ้ตก็รู้สึกเหมือนกันไง ตอนที่ฟ้าหักอกโอ้ต เราสองคนอาการเดียวกันเลยล่ะ...... ..................................................... นั่นเป็นบทสนทนาสุดท้ายก่อนความเงียบจะปรกคลุมรถอีกครั้ง ฟ้าแค่ชี้ทางบอกบ้านเธอ ตายังคงบวมแดง ถึงจะหยุดร้องแล้วแต่ ฟ้าตอนนี้ก็เหมือนกับลูกโป่งที่พร้อมจะระเบิดได้ตลอดเวลา ในที่สุดรถก็ถึงบ้านฟ้า โอ้ตจอดรถหน้าบ้าน.........นึกในใจ บ้านฟ้าก็เปลี่ยวไม่น้อยเลยทีเดียว...... แต่ฟ้าก็ยังนั่งไม่ยอมลงจากรถ..... นี่ถึงแล้วน่ะ.....โอ้ตบอก อืมรู้แล้ว ขอบใจนะโอ้ต ฟ้าพูดมือรวบกระเป๋าแล้วเปิดประตูรถ ไม่เป็นไร โอ้ตตอบยิ้มให้......................... .................................................. แล้วน้องฟ้าก็ลงไป............................... คงไม่ได้เจอกับฟ้าแล้วมั้ง โอ้ตคิด...... กำลังจะออกรถ.........แต่ก็ต้องชะงัก เพราะน้องฟ้าเอามือตบรถบอกให้หลุดเสียก่อน โอ้ตเลื่อนกระจกลง.................. น้องฟ้าอาจจะลืมของ..................มันคิด มีอะไรเหรอฟ้าโอ้ตถาม? เปล่า.......................เอ่อโอ้ต........ หือ.........................? พรุ่งนี้มารับฟ้าทีดิได้ไหม.....................ฟ้าถาม? มารับฟ้า?................เอ่อ....คือ... โอ้ตพูดตะกุกตะกัก เอาตรงๆคือตะลึงเสียมากกว่า..... ทำไมล่ะโอ้ตไม่ได้เหรอ หรือโอ้ตไม่มีเวลา ฟ้าถาม .............................................. ไม่ใช่ อืมๆ พรุ่งนี่กี่โมงล่ะ..... ฟ้าเรียน10โมงเช้า งั้นเจอกันนะแล้วฟ้าก็เดินเข้าบ้านไป..... ปล่อยโอ้ตนั่งนิ่ง งง มากถึงมากที่สุด.......................ฟ้าเปลี่ยนไปขนาดนี้ เพราะอะไร เธออยากหาคนปลอบ? หรือเธออยากเปลี่ยนตัวเอง แต่โอ้ตก็อดไม่ได้ที่จะนั่งอมยิ้ม มีความหวัง.................หยั่งงี้มีความหวังชัดๆ โอ้ตพึมพัมกับตัวเองก่อนที่จะออกรถกลับบ้าน .................................................. อืม................นิทานมรึงจบแล้วเหรอ ผมถาม นี่แค่คำปรึกษาสั้นๆมันนะครับ ยังยาวซ่ะเป็นชั่วโมงเลย นี่ถ้ามันเล่าเต็มๆคงสร้างเป็นหนังชุดไปแล้วล่ะครับ เออ......แล้วเอาไงอ่ะจะถามไรกรู เท่าที่ดูเรื่องทุกเรื่องมันก็ดีนี่หว่า...................... ก็ที่อยากถามก็นายตรงกรูคิดไม่ตกนี่แหละ มรึงว่าน้องฟ้าเขา.........................เขา.... เขาชอบกรูหรือเปล่า นายโอ้ตถามผม ผมลุกขึ้นนั่งเกาหัว..................เออแล้วไปรับเขาแล้วเขามีปฎิกิริยาอะไรมั่งล่ะ ผมถามต่อเพื่อเอาข้อมูลเพิ่ม ผมรู้ครับผมรู้ มันไม่เล่านี่แหละตัวดีเลย มันต้องปิดตรงจุดเด็ดๆไว้แน่ๆ เห้ย....................ไม่เล่าได้เปล่าว่ะนายโอ้ตโอดโอย ไม่ได้....................ไม่เล่าก็ตามใจนะเว้ย เดี้ยวกรูไปเอาเบอร์ฟ้าจากโจ โทรไปถามเองก็ได้ แล้วถ้าไม่เล่ากรูจะรู้ได้ไงล่ะว่าจริงๆฟ้าเขาคิดยังไงกับมรึง..... ........................................ เออน่ะ มรึงถูกเสมอแหละ นายโอ้ตบ่น.......... คือตอนเช้าที่กรูไปรับฟ้าใช่ป่ะ กรูก็เลยไปรอหน้าบ้าน.......................... รอโคตรนานเลยวะ เกือบ30นาที กว่าฟ้าจะลงมาได้ แต่วันนี้ฟ้าเปลี่ยนไปเว้ย ผมที่เคยทำสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่า ตอนนี้เปลี่ยนเป็น สีดำสนิทซอยสั้นแค่คอ แต่หน้าขาวๆของน้องเขายังเด่นชัด ฟ้าเปิดประตูขึ้นรถ ยิ้มให้ “อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่โอ้ต” กลิ่นน้ำหอมตอนน้องเขาขึ้นมานะเว้ย อบอวนไปทั่วรถเลยเลยล่ะ........... กรูก็แปลกใจดิเมื่อวานยังไม่มีเลย............................. วันนี้ฟ้าสวยจังนะครับ โอ้ตพูดพลางออกรถ.... “ขอบคุณค่ะที่ชม” น้องฟ้าตอบ................................ เล่นเอากรูโครแปลกใจเลย น้องฟ้าพูดค่ะเป็น แถมยังขอบคุณด้วย กรูแทบจะไม่อยากเชื่อหู คนเราเขาเปลี่ยนกันได้ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ...... แล้วกรูนี่น่ะ คนอย่างกรู จะมีอธิพลอะไรกับผู้หญิงคนนึงขนาดนั้น? กรูพยายามชวนน้องฟ้าคุย แต่น้องเขาเหมือนไม่ค่อยพูด ถามคำนึงตอบคำนึง... กรูก็เข้าใจอ่ะน่ะ น้องเขาคงยังไม่หายเศร้าหรอก เพิ่งเลิกกะแฟนมาเมื่อวาน ........................................ ฟ้า โอ้ตเรียก ค่ะ? ฟ้าตอบ มีอะไรไม่สบายใจก็บอกโอ้ตได้น่ะ....... .................................................. อืมไม่มีหรอก ฟ้าสบายดีค่ะโอ้ต.... โอ้ต!!!!!ระวัง ฟ้าบอก โอ้ตหันไปรถเกือบจะชนคันหน้า เอี้ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โอ้ตเบรคตัวโก่ง...... ดีรถหยุดทันห่างกันไม่ถึงปลายนิ้ว แต่หนังสือบนตักน้องฟ้าก็หล่นกระจายลงเต็มพื้น.... เป็นไรไหมฟ้าโอ้ตขอโทษ................... แต่ฟ้านิ่ง.......สายตาเธอจับจ้องไปที่รูปใบหนึ่งที่หลุดออกมาจากหนังสือ เป็นรูปน้องฟ้ากับน้องที่อยู่กับฟ้าประจำ ฟ้าเงียบ หยิบรูปขึ้นมามอง แล้วน้ำตาก็ไหลอาบแก้ม ไม่รู้มันมาจากไหนแต่มากมายเหลือเกิน ฟ้า..........................โอ้ตพยายามเรียกสติ แต่ฟ้าเงียบไม่ตอบ ...................................................... ............................... “พี่โอ้ตจอดนี่เถอะค่ะ ฟ้าจะลง” ฟ้าจะลงเหรอ โอ้ตถามย้ำ แต่นี่มันกลางถนนน่ะ ค่ะ ฟ้าว่าหยั่งงี้มันไม่ดีเลย ฟ้าไม่ควรทำหยั่งงี้.... ฟ้าไม่ควรจะเจอโอ้ตด้วยซ้ำ........ ถ้าพี่โอ้ตไม่จอดฟ้าจะกระโดดลงแล้วน่ะค่ะ ฟ้าพูดพลางจับที่จับประตู เดี้ยวฟ้า......................เห้อ ตามใจ ตามใจ โอ้ตพูดพลางตีรถเข้าข้างทางให้........ ฟ้าจะเดินไปมหาลัยเหรอ? โอ้ตถาม...... เปล่าค่ะ คงไม่ไปแล้ว ฟ้าคงเดินไปเรื่อยๆมากกว่าล่ะมั้ง อยากคิดอะไรต่ออะไรคนเดียว พี่โอ้ตจะทำอะไรก็ไปเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงฟ้า.................ฟ้าพูดพลางส่งยิ้มให้ อืม...............................โอ้ตพยักหน้า... งั้นโชคดีค่ะ................ แล้วน้องฟ้าก็เดินไป..................... ........................................................ น้องเขาบอกให้กรูทำอะไรตามใจช่ายป่ะ กรูเลยเดินไปหาที่จอดรถ โอ้ตบอกผม แล้วเดินตามเขาห่างๆ......................... เขาไม่รู้ตัวด้วยมั้ง แต่มันยิ่งทำให้กรูคิดว่ากรูทำถูกที่ตามเขามา ก็น้องฟ้าเล่นเหม่อ..................... เดินซ้ายทีขวาที เดี้ยวน้ำตาก็ไหล กะแค่แฟนคนเดียว ผู้หญิงอีกตั้งหาก ทำไมตัดไม่ได้ก็ไม่รู้.... น้องเขาเดินไปเรื่อยๆ จนกรูชักจะเหนื่อย... นี่ถ้าขากลับกรูต้องเดินไปเอารถอีกกรูตายแน่....T_T น้องฟ้าเดินไปสักพักมือถือน้องเขาก็ดัง.... น้องเขาลนลานรับเลยน่ะเว้ย แค่ไม่กี่วินาทีตอนนั้นแหละที่กรูเห็นน้องเขายิ้ม..... ดูก็รู้ว่าแฟนเขาโทรมา เหมือนจะถียงอะไรกันสักอย่าง เสียงดังมาถึงกรูที่หลบอยู่เลยน่ะเว้ย..... “ทำไมล่ะ” “ไม่รักพูดมาได้ไง” “เป็นเพื่อนเนี่ยน่ะบ้าหรือเปล่า.....” “ที่ผ่านมาลืมแล้วเหรอเรื่องของเราน่ะ” อีเวรเอ้ย................................................ฟ้าตะโกนก่อนจะวางสาย น้ำตาไหลแล้วไหลอีก อยากไปปลอบว่ะ นายโอ้ตคิดแต่อยู่ๆน้องฟ้าก็ออกวิ่ง เธอวิ่งไปเรื่อยๆเหมือนไม่เหนื่อยเลย ส่วนโอ้ตนี่สิครับ ลิ้นห้อยจนจะตีกับหน้าอยู่แล้ว..... น้องฟ้าวิ่งไปหยุดที่สะพานแขวน ที่เขาห้ามเอารถขึ้นไปน่ะครับ แต่นี้น้องฟ้าเขาวิ่งเลยไม่เกี่ยว....................... น้องเขาวิ่งไปเรื่อยๆแล้วเริ่มโยนของ...... ดูเหมือนจะไม่ใช่โยนเพราะหนัก โอ้ตวิ่งไปเก็บของตามไปฟ้าเห็นโอ้ตแล้วครับ ทำไงได้ บนสะพานไม่มีที่ให้หลบ แต่ฟ้าเขาไม่สนใจหรอกครับ.............. ดฮ้ตได้แค่เก็บของที่หล่นเกลื่นกลาดไล่ตาม...... น้องฟ้าเขาวิ่งไปถึงกลางสะพาน ส่วนที่สูงที่สุด ด้านล่างเป็นแม่น้ำสีน้ำตาล มีเรือหลายลำแล่นไปมา.... ตามมาทำไมฟ้าถาม เธอเอามือเกาะราวสะพานไว้.... เป็นห่วงน่ะสิฟ้า โอ้ตตอบก้มลงหอบเหงื่อท่วมไปทั้งแผ่นหลัง เลิกห่วงได้แล้วโอ้ต ไม่ต้องมายุ่งกับฟ้าหรอก ฟ้าจะบอกให้น่ะฟ้าน่ะไม่เคยชอบโอ้ตเลยรู้ป่ะ ที่ทุกวันนี้ชวนไปไหนต่อไหน เรื่องอะไรที่คุยกับโอ้ตน่ะ ฟ้าแค่ใช้โอ้ตเป็นเครื่องมือเท่านั้นแหละ.....ฟ้าบอก โอ้ตเอาของวางลงแล้วยิ้มให้ฟ้า โถ่นายเรื่องแค่นั้นน่ะ โอ้ตก็รู้.......... ว่าฟ้าได้รักโอ้ตหรอก................................ แล้วจะบ้าตามมาทำไมล่ะหยั่งงั้น..............ฟ้าถาม ก็เนี่ยที่มา ก็เพราะมาทำให้รักไง...... ................................................ ......................................... ฟ้าไม่ตอบ...................ยังคงเกาะสะพานอยู่.... โอ้ตรู้ไหมว่าฟ้าเจ็บปวด......... น้องเขาพูดกับฟ้าว่าไงรู้ไหมโอ้ต อีทอม อีผิดเพศ คนที่เรารักเขามองเราแบบนี้มาตลอด.... เขาคบฟ้าเพราะเขาไม่มีใครแล้วสุดท้ายมันก็ไปกับผู้ชาย ผู้ชายอย่างโอ้ตนั่นแหละ................................ ฟ้าเกลียดผู้ชาย เกลียดมาก ยิ่งกว่าหมาอีก.......ฟ้าพูดเสียงไม่มีความน่ารักเลย...... ............................................ ................................................ โอ้ตเงียบ พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ก้มหน้านิ่ง................. เกลียดฟ้าหรือยังล่ะ รู้หรือยังว่าเรื่องของเรามันไม่มีวันเป็นไปได้หรอก... จบเถอะโอ้ต ตาสว่างได้แล้ว..................... .............................................. ไม่เป็นไรฟ้าไม่เป็นไร ฟ้ายังลืมเขาไม่ได้เลยนิ แล้วคิดว่าโอ้ตจะลืมได้เหรอ......โอ้ตบอก ลืมสิลืมได้แน่โอ้ตคนอย่างฟ้ามันไม่มีอะไรดีหรอก..... ฟ้าก็ไม่เข้าใจน่ะว่าโอ้ตจะมารักอะไรฟ้ามากมาย.... คุยเรายังไม่ค่อยคุยกันเลยมั้ง มันไร้เหตุผลน่ะ................. โอ้ตก็มีเหตุผลของโอ้ตเอง จะเรียกหลงก็ได้ แต่โอ้ตรักฟ้านิ ฟ้าก็รู้ไม่ใช่เหรอว่ารักคนที่เขาไม่รักเรามันเจ็บปวดขนาดไหน............. รู้สิ................... โอ้ตแต่ฟ้าไม่ไหวแล้ว............................ เราคงเป็นอะไรมากกว่าเพื่อนไม่ได้หรอกรู้ไหม....? รู้ แต่โอ้ตก็อยากพยายามนิ ขอโอกาศไม่ได้หรือไง................ ...............................................โอ้ตถาม ............................................ หึ.....................คงจะสายไปแล้วล่ะโอ้ต...... โอ้ตรู้ไหม ฟ้าเคยได้ยินมาว่าเวลาตกจากที่สูงมากๆลงไปในน้ำน่ะ.... มันไม่ต่างอะไรกัพื้นคอนกรีตเลยน่ะ..... แต่เพื่อนฟ้าบางคนก็บอกน่ะว่า ถ้าลงถูกวิธิมันก็ไม่เป็นไรหรอก.......... เถียงกันไม่เคยจบโอ้ต ไม่รู้ใครเริ่ม แต่มันก็ไม่เคยจบ.................. ฟ้าว่าวันนี้ฟ้าได้รู้แล้วล่ะ.................... อืม โอ้ตถ้าฟ้าเจอโอ้ตเร็วกว่านี้ก็ดีสิ.................................. ฟ้าพูดหันมายิ้มก่อนจะกระโดดลงจากสะพาน............. เห้ยฟ้า.........................โอ้ตตะโกนวิ่งไปคว้ามือ..................... ....................................................... โอ้ตจับมือฟ้าได้ทันอย่างไม่น่าเชื่อ... แรงกระชากจากน้ำหนักของตัวฟ้า ทำเอาตัวโอ้ตกระแทกกับราวสะพานจนต้องเอาอีกมือยันตัวไว้ ฟ้า......................โอ้ตพูดกัดฟันแน่น น้ำหนักของฟ้ากับแขนข้างเดียวของโอ้ตมันแตกต่างกันมาก ราวกับเนื้อตรงแขนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อดทนไว้น่ะค่อยๆปีนขึ้นมา...................โอ้ตพยายามบอกกล้ามเนื้อแขนตึงไปหมด แต่ฟ้ายิ้ม..................... โอ้ตไม่เป็นไรหรอกปล่อยฟ้าเถอะ.... ไม่ฟ้า โอ้ตไม่ยอมให้ฟ้าเป็นอะไรหรอก....โอ้ตบอกพยายามส่งแรงไปที่แขน แขนที่ดูเหมือนจะไม่มีแรงแล้ว........ โอ้ตอย่าฝืนเลย ทรมานใช่ไหม ฟ้าไม่โทษโอ้ตหรอกน่ะ.... แต่โอ้ตโทษนี่ฟ้า โอ้ตตะโกนใส่..... ถ้าฟ้าเป็นอะไรไปโอ้ตคงเสียใจไปตลอดชิวิต..... แล้วอยู่ๆมือโอ้ตดูเหมือนจะไม่มีแรง ความรู้สึกปวดจี้ดมันกระตุกจนโอ้ตเกือบต้องปล่อยมือ.......... โอ้ตถูกดึงไปติดกับราวสะพาน แขนขูดกับตัวสะพานที่เป็นหิน เจ็บ เจ็บจนโอ้ตต้องร้องออกมา.................. โอ้ย........................................โอ้ตสถบ ฟ้ามองมาที่โอ้ตสายตาเหมือนจะบอกว่า ปล่อยเถอะอย่าฝืนอีกเลยน่ะ...... โอ้ตปล่อยเถอะ อย่าฝืนเลยฟ้าก็เพิ่งรู้น่ะว่าที่จริงโอ้ตก็เป็นคนดี เชื่อสิว่าโอ้ตต้องเจอคนดีๆแน่ คนที่ดีกว่าฟ้า................................... ฟ้าแต่.................โอ้ตพยายามพูด ไม่เป็นไรโอ้ต ถ้าชาติหน้ามีจริงฟ้าก็อยากเป็นแฟนโอ้ตน่ะ ฟ้าพูดแค่นั้น.... ก่อนที่จะปล่อยนิ้วที่กุมมือ................ น้ำหนักตัวเป็นไปตามธรรมชาติ... เหงื่อที่ออกเพราะความเจ็บปวดยิ่งทำให้มือฟ้าค่อยๆหลุดจากมือโอ้ตช้าๆ เหมือนโอ้ตจะรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น โอ้ตร้องไห้ น้ำตาไหลมือยังพยายามสุดแรงเกิดที่จะกุมมือฟ้าเอาไว้ ไม่น่ะฟ้าไม่ได้โปรดเถอะอย่าจากโอ้ตไปเลย............... แต่ฟ้าไม่ตอบเธอปิดตา รอช่วงจังหวะสุดท้ายของชิวิต........... ขอบใจนะโอ้ตที่เป็นห่วงเราขนาดนี้.... ถ้าฟ้าตายไปฟ้าจะคอยปกป้องดูแลโอ้ตนะ ..............................................ฟ้าพูดก่อนนิ้วนิ้วสุดท้ายจะหลุดออกจากมือโอ้ต ..................................................... ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ตร้องลั่น......................... อ่าวแล้วไหงเป็นงี้ละโอ้ต มรึงจะบอกว่าฟ้าตายแล้วเหรอ ผมถาม ใช่................ฟ้าตายแล้ว โอ้ตบอก ภาพที่กรูเห้นภาพสุดท้าย น้องฟ้าร่วงลงไปเร็วมาก เหมือนก้อนหินก้อนนึง สายตาน้องเขายังจ้องมาที่กรู สายตาอ่อนโยน ยิ้มให้จนวินาทีสุดท้าย ตูม...............................เสียงน้ำกระเด็น คอน้องฟ้าลงน้ำพอดี น้ำกระเซ็นเป็นฟองก้อนใหญ่ ฟ้า..............................เธอจมลงไปแล้ว เหมือนทุกอย่างมันสับสน กรูทำอะไรไม่ถูก ไม่ ไม่ ไม่ น่ะ กรูพยายามจะกระโดดลงไปช่วย แต่มีคนฉุดกรูไว้เสียก่อน.............................. มีคนหลายคนลงมาจากรถ สงสัยก็ตอนฟ้ากระโดดนั่นหละที่มีคนหยุดรถลงมาช่วย............ กรูถูกลากออกจากที่เกิดเหตุโดยกลุ่มคนที่ลงมาจากรถนั่นแหละ... เขาบอกให้กรูใจเย็น ปล่อยเป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่เขาจัดการ................. 4โมงเย็นแล้ว กรูยังนั่งดูทีมชุดประดาน้ำที่ลงไปงม หาฟ้า กรูนั่งที่ท่าเรือสายตาพยายามมองหาฟ้าให้พบ กรูรู้ถ้าน้องฟ้าเขายังมีชิวิตคงโผล่มาให้เห็นแล้ว กว่า8ชั่วโมงที่เธอจมหายไป คงไม่มีอะไรเหลือ ในหัวสับสน ตะกี้น้องฟ้ายังมีชิวิต ยังคุยยังยิ้มยังร้องไห้ได้อยู่เลย สมองวิงเวียนเหมือนจะไม่ยอมรับความจริง อยู่ๆน้ำตามันก็ไหล ไหลลงอาบสองแก้ม....................................... เสียงไซเรนกับเสียงวอตำรวจระงมไปหมด เสียงชัตเตอร์ของนักข่าวกดกันให้ดังไปทั่ว มันน่าสนใจนักเหรอ คนคนนึงตาย มันดีนักเหรอไง? โอ้ตนึกด่าพวกนักข่าวในใจ โดยไม่แคร์ว่ามันเป็นงานของเขา สภาพจิตใจตอนนี้ไม่ต้องการอะไรที่จะมาซ้ำเติมอีกแล้ว มันเกินจะทนจริงๆ...................... น้องคงไม่เจอแล้วล่ะ เจ้าหน้าที่คนนึงมาแตะไหล่โอ้ต... น้ำมันเชี่ยว...............ถ้าไม่จมลงไปปักดินก็คงลอยไปไหนต่อไหนแล้ว คลองมันก็ไม่ใช่เล็กๆเสียด้วย..............พี่เจ้าหน้าที่บอก ยังไงน้องก็ไปให้ปากคำที่ ส.น ไว้ก่อนล่ะกันยังไงเดี้ยวพี่ได้ข่าว จะได้ดำเนินการ.............. เห้ย!! พี่เขาหยุดพูดแทบไม่ทัน โอ้ตวิ่งไปที่ท่าน้ำ วิ่งไปเร็วมากจนยากที่จะมีใครหยุดทัน ตูม............................ โอ้ตกระโดดน้ำลงไปแล้ว.............................. บ้าเหรอ ขนาดนักดำน้ำเขามีอุปกรณ์เขายังไม่เจอเลยน่ะ นี่มรึงมีแค่ตัว ตัวเปล่าๆกางเกงว่ายน้ำยังไม่มีเลยนะเว้ยแล้วจะรอดเหรอ ผมถาม รอดไม่รอดไม่รู้ว่ะ ตอนนั้นไม่ทันคิด กรูแค่อยากทำอะไรเพื่อน้องฟ้า กรูขอทำในสิ่งที่กรูยังทำได้ดีกว่ายืนมองน้องเขาตายไปต่อหน้าต่อตา กรูรู้ความหวังเหลือน้อย แต่จะแคร์ทำไม กรูนี่แหละความหวังถึงใครจะเลิกหาแต่กรูไม่เลิกแน่ๆ กรูรักน้องฟ้านะเว้ย นายโอ้ตบอกน้ำตาไหลอาบแก้ม เออๆ รู้แล้วๆ เล่าต่อดิมรึงโดดลงไปแล้วยังไงต่อ........................ กรูพยายามงมหาน้องเขา แต่คลองไม่ตื้นอย่างที่คิด กรูดำลงไปเรื่อยๆที่แล้วที่เล่า ปวดหูไปหมด น้ำเข้าไปในจมูกจนปวดหัว น้ำขุ่นจนลืมตาไม่ขึ้น รสชาติน้ำที่เข้าปากก็ฟาดจนแทบจะอาเจียน ฟ้า ฟ้า.................ได้ยินโอ้ตไหม ฟ้าอยู่แถวนั้นหรอเปล่า เรียกโอ้ตสิ กรูตะโกนหาน้องเขาไปทั่ว คนแถวนั้นมองกันตรึม แต่กรูไม่อายหรอก ถ้าเพื่อน้องฟ้า ให้กรูแก้ผ้าวิ่งรอบเมืองกรูก็ยอม........................ ตอนนั้นเจ็บใจปนเสียใจมาก ทุกครั้งที่ดำน้ำก็จะย้อนคิด.... ทำไมถึงช่วยฟ้าไม่ทัน ทำไมถึงปล่อยให้น้องฟ้ามาคนเดียว ทำไมเผลอเรอขนาดนี้ บางทีอาจจะเพราะฟ้าดูเข้มแข็ง แต่โอ้ตคงจะลืมไปใช่ไหมว่าจริงๆแล้ว “ฟ้าก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนนึงเท่านั้น” กรูว่ายหาฟ้าจนเริ่มจะหมดแรง แต่ก็ไม่อยากจะขึ้น... หมดหวังแล้ว สมองมันบอกกรูอย่างนี้ แต่ใจมันไม่ยอมเข้าใจ ทำไมว่ะ ทำไมว่ะ กะเรื่องแค่นี้เอง กรูเอนหลังลอยตามน้ำ ตามองขึ้นฟ้า มืดแล้วเจม คงจะทุ่มนึงได้................ คนเขากลับกันไปหมดแล้วเขาคงเลิกสนใจกรูแล้วมั้ง จะสนอะไรกับคนไม่รู้จักล่ะ เจ้าหน้าที่เขาก็คงมีลูกเมียต้องไปดูเขาคงคิดแหละว่า อย่างมาก พรุ่งนี้ก็มีศพต้องงมเพิ่มอีกศพนึงก็เท่านั้น...... ...................................................... ฟ้า ฟ้าอยู่ไหนโอ้ตรักฟ้าน่ะ นั่นคือประโยคสุดท้ายที่กรูพูดที่ท่าน้ำ กรูล้มเลิกที่จะหาฟ้าแล้ว แต่ในใจกรูน่ะยังไม่เลิกที่จะหวัง ยังไม่เลิกที่จะรักฟ้าหรอกนะเว้ย นายโอ้ตบอกผม แล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ต้องยอมรับความจริง.... วันที่เจ้าหน้าที่แจ้งมาว่าพบศพฟ้า ร่างที่ไร้ชิวิต.................................. ฟังเหมือนเรื่องตลก......ฟ้าลอยไปไกลจากจุดที่เธอจมหลาย10กิโล... เหมือนเธอจะกระโดดลงมาแล้วไม่ตาย แต่เธอปล่อย ปล่อยให้ตัวเองไหลไปตามน้ำอย่างนั้น จนค่อยๆ จมลง จมลง......... ................................. ปรกติการตายแบบนี้เป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะร่างกายจะขาดอ็อกซิเจน.... จนทนไม่ไหวซ่ะก่อน....... ร่างกายทรมานชักกระตุก สมองดิ้นรนที่จะหาอ็อกซิเจน..... คนที่จะตายด้วยวิธินี้ได้ต้องตั้งใจที่จะตายจริงๆ ความตั้งใจที่มีแรงจูงใจมากกว่าความทรมานนั้น ....................................... วันที่กรูทราบข่าวกรูยังเรียนอยู่เลย นายบอยบอก กรูให้เบอร์เจ้าหน้าที่เขาเอาไว้เผื่อว่าพบฟ้าที่ไหนจะได้ติดต่อกรูได้...... ทันทีที่ได้ทราบข่าวกรูแทบช็อค น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มจนอาจารย์สอนคณิตศาสตร์สงสัย นี่อาจารย์คงเก็บไปคิดหลายวันเลยล่ะว่าสอนยากขนาดนักเรียนร้องไห้เลยเหรอ.... กรูเดินออกจากห้องก้มหัวให้อาจารย์ วิ่งตรงไปที่รถ ขับให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาอยากจะเห็นศพฟ้า เพื่อจะบอกตัวเองว่า ไม่ใช่ มันไม่จริง..................เขาเจอศพผิดคน...... สภาพจิตใจกรูตอนนั้นปั่นป่วนมาก..... ใจนึงก็อยากจะร้องไห้ แต่ถ้าร้องไห้มันก็หมายความว่ากรูยอมรับสิว่าฟ้า .....ตายแล้ว..... ภาพน้องฟ้าฉากแล้วฉากเล่าลอยไปมา ตอนฟ้ายิ้ม ฟ้าโกรธ ฟ้าดีใจ โอ้ตจำไว้เสมอ.... เสียดายจริงๆที่โอ้ตยังไม่มีโอกาศจะบอกรักฟ้าดีๆสักครั้ง ฟ้าเห็นแก่ตัว.....โอ้ตพูด ถ้าจะตาย ทำไม ทำไม ต้องทำให้โอ้ตรักด้วย.... นายโอ้ตบอกน้ำตาอาบแก้ม....................... ถ้ารู้ว่าจะเป็นหยั่งงี้เราก็ไม่น่ามาเจอกันเลย...... ราวกับเรื่องตลก................ กว่าจะถึงห้องเก็บศพที่หน่วยงานผม้ภัยก็ปาไปกว่าสองชั่วโมง.... แต่สำหรับโอ้ตแล้วมันนานเหลือเกิน แต่ล่ะไฟแดงแทบจะทำโอ้ตบ้าเสียให้ได้ โอ้ตเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่ ............................................ เซ็นชื่อรับ..... ขอดูศพ....................... ขั้นตอนที่ยากที่สุดสำหรับโอ้ต..... ขอร้องพระเจ้า ผมจะไม่ขออะไรอีกแล้ว ได้โปรดเถอะ ได้โปรดเถอะ ได้โปรดเถอะ.... ผมจะไม่ขออะไรท่านอีกแล้ว ขอให้ศพที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ฟ้าก็พอแล้ว....... ............................................... ตรงหน้าโอ้ตตอนนี้มีเตียงวางเรียงราย.....เจ้าหน้าที่เดินเอาเอกสารไปให้เจ้าหน้าที่อีกคนที่หน้าประตู..... เจ้าหน้าที่พยักหน้าก่อนจะกวักมือเรียกโอ้ตให้เดินตาม.... ห้องลึกเงียบ บรรยากาศเย็นพิลึก..... ที่นี่ก็เต็มไปด้วยเตียงเหมือนกันแต่ต่างกันตรงที่ ที่นี่ไม่มีเตียงไหนว่างเลย แต่ละเตียงล้วนเต็มไปด้วยร่างที่ไร้วิญญานทั้งนั้น เจ้าหน้าที่ดูหมายเลขแล้วพาโอ้ตไปที่เตียงมุมในที่มีหมายเลขเดียวกัน เชิญ................... เจ้าหน้าที่พูดสั้นๆ โอ้ตหัวใจเต้นรัว...... เอื้อมมือไปดึงผ้า................ผ้าธรรมดาที่ไม่ว่าจะรวบรวมแรงยังไงก็ไม่กล้าเปิด.... โอ้ตปิดตาแน่น เหงื่อไหลพลั่ก...... ................................................. โอ้ตยืนอยู่นาน...... ทำไม่ได้.....................ทำไม่ได้จริงๆ .................................................. มาครับผมเปิดให้เอง เจ้าหน้าที่บอก เสียงบ่งบอกถึงความสงสาร เขาคงเคยชินไม่น้อยที่จะเจอสภาพญาติผู้ตายทำใจไม่ได้แบบนี้ เขาเลิกผ้าขึ้นโอ้ตหลับตาปี๋....... ค่อยๆรวบรวมความกล้า..... ค่อยๆเปิดตาดูร่างตรงหน้า ............................. ..................... ............ พอโอ้ตเห็นร่างก็เข่าอ่อน ทรุดลงกับพื้นทันที............................. สองตายังมองลอยไปที่ศพที่อยู่ตรงหน้า............. ฟ้า..........ไม่น่ะ............ฟ้า........โอ้ตพึมพัม....... น้ำตาโอ้ตไหลพราก........... พนักงานรีบนำผ้าปิดศพไว้เหมือนเดิมก่อนจะมาช่วยดึงโอ้ตขึ้น เป็นอะไรไหมคุณใช่หรือเปล่า........ โอ้ตไม่ตอบก้มหน้า................................. ค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะเดินออกนอกห้องนั้นไปคนเดียว ราวกับโดนผีสิง..................... พนักงานถึงกับส่ายหน้า ความจริงก็มักเลวร้ายแบบนี้แหละน้องเอ้ย พี่เขาพยายามปลอบ.......................... อย่าเสียใจไปเลยน้อง พี่เขาพูดพลางลงล็อคกุญแจที่ประตูด้านนอก โอ้ตนั่งลงเอนหลังพิงกับข้างฝา ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่..................... เฮ้อ................. เอ้าน้อง ถ้าดีขึ้นก็ช่วยเซ็นนี่ให้พี่หน่อยล่ะกัน พนักงานยื่นเอกสารให้.... เซ็นทำไมพี่ โอ้ตหันไปถามทำหน้า งงๆ อ่าว....................ก็เซ็นรับไงว่าเป็นญาติศพจะได้เอาไปจัดการ ไม่ใช่พี่ โอ้ตตอบ............................ อ่าวอะไรไม่ใช่น้อง..... ก็ศพนะแหละที่ไม่ใช่...........ศพใครก็ไม่รู้... อ่าว? น้องตะกี้ยังทรุดลงไปกับพื้นอยู่เลย................ โถ่พี่ ใครเห็นศพที่บวม แถมอืดแล้วไม่ทรุดมั่งล่ะพี่.......ผมไม่ใช่มืออาชีพอย่างพี่นิ.... เลยเกิดอาการหน้ามืดหน่อยๆ...... อ่าว? น้องแล้วร้องไห้ทำไมเล่างั้น...................... ก็ผมโล่งใจ ที่ไม่ใช่ไงพี่......... ดีใจที่อย่างน้อยฟ้าก็มีชิวิตอยู่......................โอ้ตบอก อ่าวแล้วน้องจะรีบออกมาทำไมเล่า.............. กลัวสิพี่ อยู่กับศพตั้งเยอะ พอรู้ว่าไม่ใช่ก็ไม่อยากอยู่แล้วอ่ะดิ.............. เวงเอ้ย......................พี่เขาว้ากลั่น นายโอ้ตพูดยังไม่ทันจบก็ต้องวิ่งเปิดแน่บ....... เกือบโดนฆ่าหมกห้องเย็นเสียแล้ว^_^ ..................................... โอ้ตขับรถออกจากศูนย์ด้วยความโล่งใจ........ แต่ในใจก็ยังกังวลลึกๆ ศพนี้ไม่ใช่ ไม่แน่ศพหน้าอาจจะใช่ก็ได้.................... โอ้ตสะบัดหัวเอาความคิดออกจากสมอง..... ไม่เอาน่า คิดมากไปได้...........มันไม่ใช่อย่างนั้นออก โอ้ตบอกตัวเอง............. กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ทำเอาโอ้ตสะดุ้ง......... เอื้อมมือไปรับเสียงพูดมาตามสาย เอ่อ สวัสดีครับ นี่ผมร้อยเวร นพพลนะครับ....... ครับ ผมนาย วรพจน์ครับ เอ่อไม่ทราบคุณตำรวจมีธุระอะไร.... อ่อ คือผมเป็นคนรับผิดชอบคดีการตายของนางสาว..... เมื่อสักครู่ผมได้ไปที่มูลนิธิเพื่อติดต่อขอข้อมูลเพิ่มแล้วทราบข่าวว่าคุณกำลังหา ศพของเด็กสาวดังกล่าวอยู่ใช่ไหมครับ....ตำรวจถาม ใช่ครับ โอ้ตตอบไปทั้งๆที่ไม่พอใจเลย “คดีการตาย” “ศพ” ตำรวจคนนี้พูดยังกับฟ้าได้ตายไปเรียบร้อยแล้ว..... คือ เมื่อคืนวานเราได้เจอศพของผู้ต้องหาใหม่ ตอนนี้ได้อยู่ที่ห้องชันสูตรของโรงพยาบาลตำรวจอยู่ ไม่ทราบว่าคุณ วรพจน์พอจะมีเวลาไหมครับ มีครับ.....มีแน่นอน ตอนนี้คุณตำรวจอยู่ไหนล่ะครับ.....โอ้ตถาม อ้อ ผมพึ่งออกจากศูนย์มาได้สักครู่ ไม่ทราบคุณโอ้ตสะดวกมาที่ ส.น พระราม4ไหมครับ แล้วผมจะนำทางไป....................... เอ่อ..........ทราบทางไหมครับ ครับทราบครับ เจอกันที่นั่นเลยล่ะกันครับ โอ้ตพูดกดปิดมือถือถอนหายใจยาว..... ครั้งนี้ก็คงผิดโอ้ตคิด พระเจ้าผิดเถอะ..... ก่อนที่จะเลี้ยวขึ้นทางด่วน............... เมื่อไปถึงโรงพักนายโอ้ตก็ถามหานายตำรวจที่โทรหาเขา โอ้ตรอตรงบริเวณด้านหน้าม้านั่งของโรงพัก สายตาก็มองผู้คนที่นั่งอยู่........ ชายแก่คนนึง นั่งพิงบนเก้าอี้ หลังแกงุ้มงอผิดรูปร่าง กำลังนับแบงค์ 20 เก่าๆปึกหนึ่งที่ดูแลสกปรกไม่ต่างกับแก... ส่ายหัวพึมพัมคนเดียว......................... แกคงมาประกันตัวใครสักคน แต่เท่าที่ดูจากสีหน้าและเงินในมือแกแล้วคงไม่สมหวัง........ เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนึงกำลังโทรศัพท์หน้าตาจริงจัง ในมือถือใบสั่ง เขาคงโดนล็อคล้อ....คงไม่พอใจเลยหาผู้ใหญ่ให้ช่วย..... ถัดไปอีกจากที่โอ้ตนั่งสองตัว................... หญิงสาวคนนึงกำลังให้นมลูกหน้าตาปอนๆ ดูโรยแรง โอ้ตไม่รู้เธอผ่านอะไรมาแต่นัยต์ตาเธอแดงก่ำ เหมือนผ่านการร้องไห้..................... แต่จะสนอะไร โอ้ตคิด ปัญหาตัวเองก็ยังแก้ไม่ตกซักหน่อย................... เห้ย!!!! โอ้ตเผลออุทานออกมาเพราะสะดุ้งจากการที่นายตำรวจจับไหล่ คุณตำรวจนพพลพึ่งกลับมาจากการลาดตระเวน เขายิ้มให้บอกกับโอ้ตอย่างใจดี เดี้ยวคอยผมสักครู่นะครับ จะไปหยิบแฟ้มคดีก่อน..... โอ้ตพยักหน้ารับ ไม่นานเขาก็ออกมาพร้อมกับเอกสารปึกหนึ่ง.... ไปครับ เขาเรียกโอ้ตให้ตามไป โอ็ตลุกเดินตามไปอย่างว่าง่ายมือหนึ่งก็ควานหากุญแจรถ.... ไปรถผมก็ได้ครับ นายตำรวจบอก เดี้ยวขากลับผมต้องกลับมาเซ็นออกงานที่โรงพักอยู่ดี แล้วอยู่บนรถจะได้คุยรายละเอียดด้วย “ครับ”โอ้ตรับคำ........................... ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็ไม่ต้องนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคนเดียว...... คุยกับตำรวจอาจจะรู้อะไรมากกว่านี้ก็ได้ ปิดประตูขึ้นรถ............... รถตำรวจยังไงก็คือรถตำรวจวันยังค่ำ.... รู้สึกไม่คุ้นเลยโอ้ตคิด บรรยากาศในรถดูเรียบๆ เหมือนรถกะบะทั่วไป คุณตำรวจเก้าขึ้นรถบิดกุญแจสตราท์เครื่อง แท็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงเครื่องครางอย่างกับคนแก่ รถไม่ติด คุณตำรวจส่ายหัว รถหลวงก็งี้แหละคุณ ผ่านมาไม่รู้กี่มือต่อกี่มือมันก็โทรมหยั่งงี้แหละ คุณตำรวจพูดพลางบิดกุญแจซ้ำอีกรอบ............ คราวนี้เสียงรถดั่งกระหึ่ม...................คุณตำรวจหันมายิ้ม เอ้าคุณจะไปหรือยังคุณตำรวจถาม................... ไปสิครับ.............โอ้ตตอบ ปิดประตูรถ..................... ก่อนจะพากันออกไปจากโรงพัก............... เอ่อ พี่ครับ ศพที่เจอมีทางเป็นไปได้ไหมครับที่จะเป็นแฟนผม โอ้ตถาม.... คุณตำรวจไม่ตอบ แต่หยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบแทน สูบง่ายไม่มีปัญหา เพราะรถนี้แอร์มันไม่เย็นอยู่แล้ว เลยต้องเปิดหน้าต่างไปตลอดทาง คุณตำรวจบอกนี่ยังดีที่ฝนไม่ได้ตกไม่งั้นได้กลายเป็นหมูอบแน่ๆ.... คุณตำรวจดูดบุหรีไปได้สอง สามฟอดก่อนจะตอบคำถาม.............. ผมก็ไม่รู้น่ะว่าใช่แฟนคุณหรือเปล่า แต่ทางหัวหน้าเขาให้ไปตามคุณ คดีมีเยอะแยะ ถ้าเขาไม่แน่ใจก็คงไม่ลำบากตามคุณมาให้เหนื่อยหรอก เอ้า........................นั่นรถชนกันอีก แป็นนึงนะ คุณตำรวจพูดก่อนจะจอดรถลงข้างทาง ทิ้งให้โอ้ตนั่งคิดคนเดียว....................... แย่..................... โอ้ตบอกตัวเอง ความหวังที่ว่าอาจไม่ใช่ฟ้าน้อยลง ทุกที ทุกทีแล้ว................ ไม่นานคุณตำรวจก็กลับขึ้นรถมา ยิ้ม....................................สงสัยคู่กรณีตะกี้คงยัดมาให้ไม่น้อย... นายพวกนี้ก็ไม่ฉลาดเลย รถชนกันที่ถนนใหญ่แทนที่จะจอดข้างทาง แล้วเรียกประกันเครียลยังจะดีกว่า แบบนี้พอตำรวจมาอาจโดนใบสั่งซ้ำอีกก็ได้ เรียกง่ายๆว่าซวยสองต่อ.................. ในที่สุดก็ถึง คุณตำรวจฮัมเพลงเบา...ก่อนจะบอกให้โอ้ตเดินตาม ในมือถือแฟ้มที่พกมาตะกี้เอาไปยื่นให้กับตำรวจอีกนายนึงที่ยืนอยู่ ก่อนจะพากันเดินไปที่ห้องเก็บศพ............. เข้าไปกลิ่นเหม็นตลบอบอวน กลิ่นเน่าคลุ้ง ที่เก็บศพของตำรวจ ไม่ดีเท่าที่ศุนย์วิจัย เป็นแค่ห้องธรรมดาไม่ใช่ห้องเย็นมีแค่รูระบายอากาศเล็กๆเท่านั้น ศพแต่ละศพมีแค่ช่องกั้นแคบๆ โอ้ตถึงกับหน้าซีด........................ คุณตำรวจหยั่งงี้ไม่ไหวมั้งครับ โอ้ตบอก ไม่ไหวก็ต้องไหวล่ะคุณ กลิ่นแค่นี้ ลองมาเป็นตำรวจดูสิแล้วจะรู้ว่าแค่นี้ยังน้อย........... ................................. โอ้ตเงียบไม่ต่อปากต่อคำรู้ว่าถึงพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ คุณตำรวจพาไปถึงศพ เลิกผ้าให้ดูเลย จะได้ไม่ชักช้า....................... พอโอ้ตเห็นศพ โอ้ตก็ล้มลงไปกอง.................. ได้ยินเพียงประโยนสุดท้ายก่อนจะหมดสติว่า “อะไรว่ะ เป็นผู้ชายแท้ๆเห็นศพแค่นี้เป็นลม” ................................... โอ้ย โอ้ตสะดุ้งตื่น.................. เห็นอาจารย์ทำท่าหยิกหู.............. ถ้าจะนอนก็ออกไปเลยน่ะค่ะ เดี้ยวเช็คชื่อ ให้พร้อมแล้วค่อยมาเรียน...อาจารย์บอก ก่อนจะเดินไปหน้าห้อง โอ้ตทำหน้า งง สุดขีด ตอนนี้โอ้ตอยู่ในห้องเรียน.................. แดดยังส่องสว่าง น่าจะเพิ่งเที่ยงได้ไม่นาน............ โอ้ตหันไปดูรอบๆ เพื่อนๆนักเรียนนั่งกันพร้อมหน้า บางคนก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือการ์ตูนต่อหลังจากอาจารย์ไป นายบอยยักคิ้วให้ทำท่ากวนตรีนตามภาษามัน... โอ้ตไม่รอช้ารีบหันไปมองอีกด้านนึงของห้อง.............. แล้วก็เจอน้องฟ้าจริงๆ.............. น้องฟ้ายังไม่ตาย โอ้ตพูดเพลอลุกขึ้น.............. ทำเอาอาจารย์หันมามองอีกรอบ..................... รวมทั้งเพื่อนๆทุกคน แน่นอนน้องฟ้าเองก็ด้วย .................................................... ออกไปเลยไป้ เป็นบ้าอะไรของเธอหา โอ้ตเจออาจารย์ด่า.............. มันเก็บหนังสือ เดินออกไปนอกห้องแต่โดยดี สีหน้ามีความสุขที่สุดในชิวิต ...................................................... เล่นเอาอาจารย์งง ว่านายนี่ถ้าจะบ้าโดนไล่ออกนอกห้องยังยิ้มได้... โอ้ตเดินไปที่ประตูหันไปมองน้องฟ้าก่อนจะยิ้มให้เล็กน้อย..... น้องฟ้าสะดุ้ง................. แหวะ.............น้องเขาทำท่าให้นายโอ้ตดู แต่นายโอ้ตไม่สน ไม่สนเลย ต่อให้ฟ้าเกลียดมัน ต่อให้มันโดนดรอปไปเป็นเทอมๆ ไม่แคร์เลย ไม่เลย ขอแค่ฟ้ายังอยู่ ยังหายใจก็พอแล้ว .............................................. โอ้ตนั่งลงที่ตรงขั้นกระได ตื่นเต้นที่สุดในชิวิต มันชกหน้าตัวเอง ชกๆๆๆ จนหน้าชาก่อนจะยิ้ม มันไม่ได้ฝัน ความเจ็บยังอยู่ที่บนใบหน้า ถึงเจ็บก็ยังสุข ใบหน้าโอ้ตดูมีความสุขสุดขีด สุขจนนักศึกษาคนอื่นที่เห็นเหตุการณ์นายโอ้ตชกหน้าตัวเองแล้วยิ้ม ถึงกับถอยห่าง.......................... ถ้าใครไม่รู้ความเป็นมาคงคิดว่านายนี่ไม่บ้ามันก็รั่วไปแล้ว....... สรุปเรื่องที่ผ่านๆมาเป็นแค่ฝัน?โอ้ตถามตัวเอง มันก็จริง ทุกเรื่องที่ผ่านมามันเวอร์เกินไป..... ไหนฟ้าจะเป็นผู้หญิงพูดหวาน ไหนฟ้าจะตาย................ ทุกเรื่องมันดูไม่สมจริง แค่ฝัน ฮ่าๆ นายโอ้ตหัวเราะกับตัวเอง หัวเราะทั้งน้ำตาที่ไหลเพราะความดีใจ.................. คนแถวนั้นยิ่งถอยห่างหนัก คนเริ่มนินทา สาวๆมองนายโอ้ตแบบโถ่ยังหนุ่มๆแท้ๆไม่น่าเลยไปเสียแล้ว มีนักศึกษาคนนึงวิ่งไปเรียกยามเรียบร้อยแล้ว............. โอ้ตหันไปมองนาฟิกา อีก15นาทีฟ้าจะเลิกเรียน............... 15นาทีอันยาวนานที่แทบจะทนรอไม่ไหว ....................................... แล้วโอ้ตก็เห็นจนได้ น้องฟ้าลงมาจากบันไดด้วยท่าทางปรกติ แต่สำหรับโอ้ตแล้ว มันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด น้องฟ้ายังมีชิวิต ยังหายใจ ดีใจมากดีใจเหลือเกินที่เรื่องเมื่อตะกี้เป็นความฝัน โอ้ตยืนมองฟ้า ยิ้มให้ หวานที่สุดแบบไม่เคยมีมาก่อน.... ฟ้ามองมาที่โอ้ต ประสาท มองอะไรหน้าฉันเหมือนแม่แกเหรอ น้องฟ้าด่านายโอ้ต แต่โอ้ตกลับยิ้มหนัก เล่นเอาฟ้าทำหน้าแหยแบบว่านายนี่บ้านี่หว่า ด่าแม่แล้วยังยิ้มให้อีก........... น้องฟ้าเดินหลบโอ้ตเดินตาม กะระยะที่ฟ้าหันมากระโดดถีบไม่ถึง อยากมองฟ้าทุกนาที ให้นาน นานที่สุดเท่าที่จะทำได้.... โอ้ตเดินตามฟ้าไปเรื่อยๆ ฟ้าหยุดโอ้ตก็หยุด....... ฟ้าเดินโอ้ตก็เดินตามต่อ............... เดินจนจะพ้นมหาลัยอยู่แล้วฟ้าหันมาวีนแตก.......................... แก้ แก แก แก แก จะตามฉันไปถึงไหน(ว่ะ) น้องฟ้าโวยลั่น....... โอ้ตยิ้ม นี่แหละต้นตำหรับฟ้าแท้ๆ ไม่ได้ตาม โอ้ตบอก หา ไม่ได้ตามอะไรก็ตามมาตั้งแต่ตะกี้แล้วเนี่ย............. โอ้ตหันไปมองทางที่ผ่านมา ถนนนี้เป็นของคุณเหรอ โอ้ตถาม ...................................... ฟ้าอึ้ง... ไม่ใช่ของคุณใช่ไหมล่ะ งั้นมันก็เป็นสิทธิของผม ผมจะเดินไปทางไหนก็ได้..... ถ้าฟ้าไม่พอใจก็ไปเดินที่อื่นดิ.................โอ้ตบอก ฟ้าเงียบไม่ตอบ โอ้ตแอบยิ้มที่มุมปาก ตูชนะแล้วมันคิด................... ฟ้าไม่โวยวายเหมือนเก่าแต่นิ่งเงียบ............... แล้วทุกอย่างก็ดูเหมือนจะหยุดไป น้องฟ้าทรุดลงกับพื้นเหมือนเป็นลม... ฟ้า..............!!!! โอ้ตตะโกนก่อนจะวิ่งเข้าไปพยุง ฟ้ายังอยู่ในอ้อมแขนโอ้ต..................... เกิดอะไรขึ้นว่ะ โอ้ตถามตัวเอง สับสน................. ตะกี้ยังดีๆอยู่เลย โอ้ต................โอ้ต....ใช่ไหม ฟ้าเรียกเสียงแผ่วเบา ฟ้าเป็นอะไร โอ้ตขอโทษ โอ้ตจะไม่ตามแล้วแหละ ฟ้าอย่าเป็นไรไปน่ะ โอ้ตขอร้อง........................................... ฟ้าเอามือแตะหน้าโอ้ตเบาๆก่อนจะหยิก หยิกๆ แล้วก็หยิก โอ้ย โอ้ตร้อง น้องฟ้าแกล้งหลอกเหรอเนี่ยโอ้ตกลับหัวเราะ.................... แต่ก็ต้องชะงัก................ ............................. ....................... เมื่อลืมตาขึ้นมาในห้องที่ศูนย์วิจัย คุณตำรวจ ยืนอยู่ข้างๆส่งกาแฟให้.......................... ควันสีขาวๆ ลอยมาจากกาแฟ................ “รีบๆ ทำใจน่ะคุณ เดี้ยวมาเซ็นเอกสารด้วย” คุณตำรวจบอกก่อนจะเดินออกไป....................... เสียงพระสวดศพระงมไปทั่ววัด โอ้ตยืนอยู่หน้างานของน้องฟ้า........ ตาแดงเหมือนคนร้องไห้ตลอดเวลา ยกมือรับไหว้คนที่มาไม่ขาดสาย ถ้าใครไม่รู้จักโอ้ตละก็คงคิดว่าโอ้ตเป็นญาติน้องฟ้า.... ญาติคนหนึ่งที่เสียใจเหลือเกินที่ฟ้าจากไป........... โอ้ตเข้ากับบ้านน้องฟ้าได้อย่างประหลาด คงเพราะความรู้สึกของโอ้ตที่มีให้ฟ้าแสดงให้ทุกคนเห็น โอ้ตร้องไห้ให้ฟ้า พูดถึงแต่เรื่องฟ้า............. โอ้ตบอก โอ้ตรักฟ้าและจะไม่มีวันให้ฟ้าออกไปจากจิตใจโอ้ตได้...... โอ้ตจะจำฟ้าตั่งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ให้นาน จนกว่าโอ้ตกับฟ้าจะเจอกันอีกครั้ง................. ........................................... อย่างน้อยตอนนี้โอ้ตก็เป็นส่วนหนึ่งของบ้านนี้ไปแล้ว ถึงฟ้าจะไม่อยู่แล้วก็ตาม... โอ้ตยังจำภาพที่เห็นได้ติดตา............. ฟ้าหลับตาพริ้มบนเตียงสีขาว สีหน้านิ่งเฉยไม่ขยับ ริมฝีปากที่เริ่มขาวซีด กับใบหน้าที่ดูซีดเซียว บ่งบอกถึงสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้ตายลงไปแล้ว.................. แต่โอ้ตก็ยังคงรู้สึกว่า น้องฟ้าก็ยังสวย..................สวยเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไปเลย... โอ้ตร้องไห้จนตาบวม ร้องจนไม่มีอะไรจะออกมาจากตาได้อีกแล้ว “เหนื่อยไหมลูก แม่ของฟ้าถาม” ในมือถือแก้วน้ำยื่นให้กับโอ้ต........... โอ้ตยกมือไหว้ขอบคุณ.....ก่อนจะหยิบน้ำมาดื่ม แม่ของฟ้ายิ้มให้อย่างอ่อนโยน งั้นแม่ขอตัวน่ะเหนื่อยก็ไปพักนะ ปล่อยพี่ๆน้าๆเขาดูทางนี้ไปก่อนก็ได้ แม่บอกเดินก่อนจะเดินไป โอ้ตรู้ว่าท่านเสียงสั่นพร่า โอ้ตรู้ว่าท่านก็คงอยากจะร้องไห้มากกว่าโอ้ตอีกหลายเท่า.......... คนเป็นแม่กว่าจะเลี้ยงลูกสักคนให้โตมาขนาดนี้ ยิ่งจะรักยิ่งจะผูกพันขนาดไหนน่ะ...... โอ้ตเดินกลับเข้าไปในงาน คนมาไม่เยอะนัก แน่ล่ะงานศพกับเด็กมหาลัย เป็นอะไรที่ไปกันไม่ค่อยได้ เพื่อนที่ไม่เจอกันทุกวัน เผลอยังไม่รู้เลยมั้งว่าเพื่อนของตัวเองน่ะตายแล้ว............. ................................... ....................... รูปน้องฟ้าตั้งอยู่หน้าโลงศพ มีพวกหรีดแขวนไว้รอบๆ จากมหาลัย จากเพื่อนๆเก่าๆ เพื่อนเก่าๆของน้องฟ้าแต่ล่ะคนพากันมาจุดธุปไหว้ไม่นานก็พากันกลับไป โอ้ตนั่งอยู่ตรงนั้น.............. นาน...............นานจนไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้ว...... เฝ้ามองดูคนที่มาไหว้ เฝ้าคิดถึงภาพน้องฟ้า.......................... คนเริ่มน้อยลงจนแทบจะไม่มีแล้ว อากาศเริ่มเย็น....................... พ่อแม่ ญาติของน้องฟ้าพากันกลับบ้าน............. เหลือแค่โอ้ตกับศพน้องฟ้าทิ้งไว้ โอ้ตยังไม่กลับบ้าน มันนั่งไว้อาลัย......................... เห้อโอ้ตถอนหายใจยาว.........ตอนนี้โอ้ตชักอยากจะโดนผีหลอก ............................. ............................................. ออกมาเถอะฟ้า จะเป็นผีก็ได้โอ้ตพูด น้ำตาไหล................ เสียใจร้องไห้ เป็นทุกข์.............. น้องฟ้าก็ยังคงไม่ออกมาปล่อยให้โอ้ตนั่งเหงา ทำไมกันฟ้า ถ้ารู้ว่าจะตายทำไมต้องบอกรักโอ้ตด้วย.............. ............เพราะรักนะสิ............. เสียงแผ่วเบากระซิบดังมาจากโลง โอ้ตหันควับ ขนลุกซู่ แต่แปลกที่โอ้ตกลับไม่กลัวเลย........... โอ้ตเดินไปที่โลงช้าๆ............... สมองยังงุนงง........... น้องฟ้าฟื้นหรือผีหลอกกันแน่? ฟ้าฟื้นแล้วเหรอโอ้ตรีบวิ่งไปที่โลง เร็วเท่าที่จะทำได้ ที่ฝามีเพียงผ้าขาวบางปิดอยู่.................. โอ้ตมือสั่นระรัวรีบดึงผ้านั้น โอ้ตเหงื่อไหลกับภาพที่เห็นตรงหน้า น้องฟ้ายังหลับตาเหมือนเดิม ยังคงนิ่งสงบ........... ............................... หูฝาดไปล่ะมั้ง โอ้ตบอกตัวเองก่อนจะปิดผ้าเดินออกมา ........................................ “โอ้ตต้องเข้มแข็งน่ะ อยู่แทนฟ้า” “ฟ้าเชื่อว่าโอ้ตต้องพบคนที่ดีกว่าฟ้าแน่” ............................................. เสียงแผ่วๆลอยตามลมมาอีกครั้ง โอ้ตถึงกับงง ผีฟ้ามาจริงๆเหรอโอ้ตถามตัวเอง แน่นอนต้องสับสน น้องฟ้าที่อยู่ตรงหน้าตายแล้วแน่นอน ไม่มีทางที่จะยังหายใจอยู่ งั้นใครล่ะที่พูด? โอ้ตถามตัวเอง แน่ซ่ะยิ่งกว่าแน่ย่อมหาคำตอบไม่ได้ ฟ้า...............ฟ้าจริงๆเหรอ โอ้ตพยายามพูด ตาจ้องมองไปที่โลงที่ตั้งอยู่ ............................ .................... ........... ........ .... สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ ฟ้าถ้าฟ้ามาจริงๆก็ออกมาเถอะ จะสภาพไหนก็ได้โอ้ตไม่กลัวหรอก โอ้ตพูดเหงื่อไหลทั้งๆที่อากาศไม่ร้อนเลย .............................. ..................... ฟ้า....................โอ้ตเรียก แต่........... ไม่มีเสียงตอบ ไม่มีแม้แต่เสียงสุนัขเห่า โอ้ตน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง ..................................... ทำไมล่ะฟ้า ทำไมถึงไม่คุยกับโอ้ตล่ะ โอ้ตโวยวาย ทำไมเล่า ทำไมทำหยั่งงี้ทุกที.......... ทำให้มีหวังทำไม โอ้ตพูดพลางเตะเก้าอี้ล้มลง ......................................... โอ้ตคลั่งโวยวาย เสียใจจนระบายเป็นคำพูดไม่ได้ “โอ้ต” เสียงแผ่วเบาดังขึ้นอีกครั้ง โอ้ตนิ่งทันที .............ฟ้าขอโทษ............ .......................................... สมองโอ้ตเริ่มประมวลผล อาการคลั่งเมื่อกี้สงบลงอย่างประหลาด โอ้ตนิ่งอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้น ฟ้าไม่ต้องขอโทษโอ้ตหรอก.............. ฟ้าไม่ผิด ............... .......................................... .......................... ..........ผิดสิโอ้ต...............ฟ้าพูดตอบมาอีกครั้ง ถ้าผิดก็ไม่เป็นไรหรอก โอ้ตเข้มแข็งพอ..... โอ้ตไม่รู้หรอกน่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าโอ้ตได้ยินฟ้าได้ยังไง....... แต่โอ้ตดีใจน่ะ โอ้ตอยากอยู่กับฟ้าไม่ว่าจะยังไง............. ถ้าฟ้ายังอยู่พาโอ้ตไปด้วยได้ไหม โอ้ตถาม ......................................... ............................. “ฟ้ารักโอ้ตน่ะ” ฟ้าตอบมาอีกครั้ง อยากอยู่ด้วยตลอด โอ้ตมีค่าสำหรับฟ้าน่ะ แต่โอ้ตอย่าทำอย่างนัน้เลย ฟ้าอยากให้โอ้ตอยู่ ฟ้าอยากให้โอ้ตเข้มแข็ง ............................................ .................................... เหรอ? ฟ้าบอกงั้นเหรอ ถ้าฟ้าอยากอยู่ด้วยแล้วชิงตายทำไมล่ะ อย่าดีแต่พูด ฟ้าไม่อยู่แล้วทิ้งโอ้ตไว้ที่นี้ เห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า โอ้ตโวย ............................... ........................... ฟ้าโง่ไงโอ้ต.....ฟ้าก็เสียใจถ้าเลือกได้คงไม่ทำแบบนี้..... แต่มันสายไปแล้ว ฟ้าคงได้แต่ปล่อยให้มันเป้นไปตามโชคชะตา แต่โอ้ตเลือกได้นิ................. ................................. “โอ้ตก็เลือกแล้วไงเลือกที่จะตาย เลือกที่จะอยู่กับฟ้า”โอ้ตบอก โอ้ตรักฟ้าน่ะมากกว่าชิวิตโอ้ตอีก ..................................... แล้วโอ้ตจะไม่คิดถึงคนที่เขารักโอ้ตเหรอ......ฟ้าถาม ...................................... ใคร? ใครที่มันรักโอ้ต โอ้ตตะโกนถาม พ่อ แม่ เพื่อนๆไงโอ้ต คิดไหมว่าพวกเขาจะเสียใจแค่ไหนถ้าโอ้ตเป็นอะไรไป “โอ้ต” “อย่าฆ่าความรักด้วยความรักได้ไหม” ....................................... โอ้ตนิ่งอีกครั้ง ทรุดลงขุกเข่ากับพื้น แล้วจะให้โอ้ตทำไงเล่า?โอ้ตรักฟ้านิ มากด้วย มันทรมานนะฟ้า ถ้าฟ้าอยู่ต่างประเทศ หรือย้ายไปที่ไหน โอ้ตจะไม่เสียใจเลย โอ้ตยังไปหาได้ โอ้ตยังโทรหาฟ้าได้ แต่นี่....................... ฟ้าอยู่ไหนล่ะ ที่ที่โอ้ตตามไปไม่ถึงใช่ไหม? ฟ้าจะบอกให้โอ้ตลืม มันทำง่ายเหรอ...................รู้ไหมว่ามันยาก มันเจ็บปวดขนาดไหน ................................................. ...................... ................... ฟ้าไม่ได้ไปไหนนิโอ้ตฟ้าบอก................ แล้วฟ้าอยู่ไหนล่ะ โอ้ตเงยหน้าขึ้นถาม ฟ้ายังอยู่ข้างๆโอ้ตไง ฟ้าจะคอยดูแล คอยปกป้องโอ้ตน่ะ ..............จริงเหรอฟ้า.................โอ้ตถาม อืม.....จริงสิ แต่ถ้าสักวันโอ้ตเจอใครสักคนที่รักกว่าฟ้า ก็ไม่ต้องห่วงฟ้าน่ะ ฟ้าก็แค่ขอให้โอ้ตรักเขาให้มากกว่าฟ้า รักเผื่อในส่วนของฟ้าด้วย .......................................... ............................... ฟ้า................โอ้ตกำลังจะพูดต่อ... .............................. ........................................ โอ้ตฟ้าจะสว่างแล้วน่ะ ฟ้าคงต้องไปแล้ว ฟ้าบอก ............................... ...................................... โอ้ตนิ่งลง มองที่โลงอีกครั้ง ฟ้า แล้วยังจะได้เจอกันอีกไหมโอ้ตถาม ....................................... ฟ้าอยู่ข้างๆโอ้ตตลอดเวลาแหละ ไม่ว่าโอ้ตจะเห็นหรือไม่เห็นก็ตาม .................................. ...................... .......... ลาก่อนน่ะโอ้ต...... เดีย้วสิฟ้า โอ้ตพูด แต่นั่นคือประโยคสุดท้ายที่โอ้ตได้ยิน ไม่ว่าโอ้ตจะถามอะไรฟ้าก็ไม่ตอบอีกเลย......... โอ้ตอยากร้องไห้อีกครั้ง...... แต่เมื่อนึกถึงน้องฟ้า นึกถึงคำว่าเธอจะอยู่เคียงข้างตลอด โอ้ตก็ตัดสินใจจะไม่ร้องไห้อีก.... ............................................. เอ้กอ ิ เอ้ก เอ้ก................... ไก้ขันแล้วโอ้ตเดินกลับมาถึงรถ เปิดประตูรถขึ้นไป ก่อนมองไปที่ตั้งศพฟ้าอีกครั้ง............. “ลาก่อนฟ้า”โอ้ตบอกตัวเองแผ่วเบา ไม่สิ....................ไปเถอะฟ้า เดี้ยวไปเรียนไม่ทัน แล้วโอ้ตก็ปิดประตูก่อนจะขับออกไป...... โดยไม่รู้เลยว่ามีสองสายตาจ้องอยู่ ................................ ....................... “มันจะดีเหรอวาวา”ผมถาม ดีสิเจม วาวาตอบ ถ้าโอ้ตรู้ความจริงจะทำไงล่ะ ผมถามอีกครั้ง พลางช่วยยกไมค์ กับลำโพงขนาดเล็กออกจากใต้โลงศพ..... ไม่รู้หรอก.......ไม่นานโอ้ตคงเข้มแข็ง พร้อมที่จะเผชิญกับชิวิตใหม่..... .................................... เจมก็ว่างั้นแหละ.........ก็ลงทุนกันจนาดนี้แล้วนิ มุดไปได้ใต้โลงทั้งคืน........ผมแอบบ่น วาวาก็เก่งน่ะคิดแผนนี้ขึ้นมาได้ อืม กลับกันเถอะเจม เหนียวตัวไปหมดแล้ว วาวาบอก อืม.......................แต่ครั้งนี้ก็แปลกน่ะวาวายอมทำงานฟรี ผมแซว ใครว่า......................... เดี้ยวค่อยไปเก็บจ่กโอ้ตทีหลังได้อีกเยอะ โอ้ตตายไปขาดทุนแย่ คิก คิก วาวาหัวเราะแอบชั่วร้าย อ่าวงี้เลยเหรอวาวา ผมหัวเราะ ผมรู้ความจริงวาวาก็เป้นห่วงโอ้ตแหละ แล้วผมกับวาวาก็เดินออกมาพร้อมกัน ............................................ ............................... “ขอบใจน่ะ” เสียงเล็กๆแผ่วเบาดังขึ้น ผมหันไปมองทางวาวาทันที ตลก.....ตลกน่ะวาวา พอได้แล้วผมบอก แต่วาวาก็ตาโต หันมามองผมเหมือนกัน...... เปล่าน่ะเจม วาวาไม่ได้พูดอะไรเลย พลางชูมือให้เห็นว่าไม่มีไมค์ อ่าว!?ผมอุทาน................ แล้วผมกับวาวาก็รีบกลับบ้านเลยครับ สาเหตุเหรอครับ.......? ขอไม่บอก แต่คืนนี้คงต้องหาพระมาแขวนเสียแล้ว T_T............................... .... ... http://www.pramool.com:443/webboard/view.php3?katoo=r375318&page=779 . .. ... .... ไปทองหล่อซอย4กันทั้งครอบครัว เปล่าครับไม่ได้หมายถึงครอบครัวจริงๆ แจ่หมายถึงกลุ่มเพื่อนๆทั้งหลายของผมตั่งหาก นายบอยบอกไม่ได้เที่ยวนานแล้วเลยจัดมิตติ้ง แต่ผมรู้ครับจุดประสงค์หลักๆของมัน แมร่งก็ไม่พ้นแดกเหล้ากับคั่วสาวๆ ยิ่งช่วงนี้มันทั้งโสดทั้งซิง(กร้าก~~~) มันยิ่งอยากไปเลยครับ ก็ในผับทั้งมือทั้งเมาแสงสีก็แวบๆ ก็อาจมีหลงๆมาบ้างถ้าสาวๆเมาหนักจริงๆคงคิดว่านายบอยหล่อล่ะครับ อ่อ ถ้าจะถามว่าน้องเจนไปไหน ก็ขอบอกเลยครับว่าไปไม่รอด แค่ความดีอย่างเดียวมันกินได้ซะที่ไหน ยิ่งนายบอยบ้าหม้อ บ้าหม้อแบบนี้แล้ว ก็เลยได้เป็นแค่พี่ชาย ได้เป็นแค่เพื่อนที่แสนดี น้องเขาบอกรอไปก่อนรอเขาปรับความเข้าใจ น้องเขาขอเวลา แต่ผมว่าน้องเขาขอลามากกว่าล่ะครับ เอาล่ะเข้าเรื่องต่อ ไปกันเยอะครับขี้เกียจร่ายว่ามีใครบ้าง ผมเองก็เกือบไม่ได้ไปกับเขาด้วย ก็ครั้งที่แล้วที่มาก็มีน้องจูนพ่วงกลับไปนี่ครับ ยายมินเลยไม่ยอมให้มายัน “น้าอย่าไปลเยน้ากลับบ้านโทรคุยกับมินน่ะค่ะ”มินอ้อนตอนเช้า ไม่รู้เอาข่าวมาจากไหน ผมว่ามาจากนายบอย แมร่งจะไปเที่ยวแค่นี้ประกาศซ่ะทั่วมหาลัย เพื่อนๆรวมกลุ่มแล้วจะให้ผมนั่งเหงาอยู่บ้านคนเดียวเหรอครับ ไม่มีวันซะหรอกผมเลยดื้อจะไปให้ได้ “เออมรึงจะไปไหนก็ไป ตามใจเหอะ”คำสุดท้ายของมินหลังจากเถียงกันร่วมช่วโมงก่อนจะเดินไป ผมถือนะครับว่ามินอนุญาติแล้ว ผมไม่ผิดใช่ไหมครับผมไม่ผิด ^^ ........................................ รถติดชิบหาย.............. มาตั่งแต่3ทุ่มถึงร้านเกือบ4ทุ่ม งี้ผมว่าเดินเอายังจะเร็วซะกว่า กว่าจะถึงร้านกว่าจะจอดรถเล่นเอาอยากกลับบ้านเลย วันหลังไม่มาแล้วครับทองหล่อวันศุกร์ต้นเดือนT_T ถึงร้านเปิดประตูเข้าไปเจอผลักอก เปล่าครับไม่ได้โดนหาเรื่อง...... นายพวกชุดน้ำเงินหน้าร้านนายขาตรวจบัตรตั่งหากที่ผลัก เวง.......หน้าผมเด็กขนาดนั้นเชียว แมร่งขอตรวจบัตรดีๆ..... พ่อมันจะ.......หรือไงก็ไม่รู้ ผมควักบัตรจากกระเป๋ายื่นให้... หงุดหงิดๆ มันดูแล้วดูอีก มืดก็มืดมันเอาไฟฉายมาส่องหน้า.... ก่อนยื่นคืนมันยังถามให้เคืองอีกน่ะครับ “บัตรปลอมเปล่าน้อง” เวง......................บัตรปลอมบ้านมรึงดิ กรูไปเอามาจากอำเภอเลยนะเว้ย ถ้าปลอมแมร่งก็ปลอมทั้งประเทศแล้ว (อันนี้แอบด่าในใจ) ผมเข้าใจความรู้สึกแล้วล่ะครับว่าเวลาคนต่างด้าวมาไทย แล้วโดนตรวจโน้นตรวจนี้แล้วรู้สึกยังไง ผมไม่พูดไม่ตอบได้แต่ยิ้ม นี่ถ้าเพื่อนๆผมไม่อยู่ในร้านล่ะก็ย้ายร้านไปนานแล้วล่ะครับ เออ.......เชิญๆ มันไล่ผมเข้าไปในผับ ผมเดินเข้าไปพร้อมกับความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมูเป็นหมา นี่ผมมาเที่ยวผมจ่ายตังน่ะครับ ไม่ได้มาขอทาน.................. ช่าง........ผมบอกตัวเองพยายามทิ้งความโกรธ มาเที่ยวครับเดี้ยวจะไม่สนุก มองหาเพื่อนๆในร้านแสงไฟมีแค่ตรงที่เวที แอร์เย็นจนหนาว สาวๆเดินไปมาบ้าง ดิ้นบ้าง บางคนก็นั่งเหล่อไปทางโต้ะอื่นบ้าง เอาเป็นว่าเริ่มสนุกสนาน ถึงวันนี้ไม่เจอเพื่อนก็ช่างมันแล้วล่ะครับ ผมมีอะไรทำแล้ว^_^ เห้ยนายเจมทางนี้เว้ย นายบอยเดินมาตะโกนข้างหูเล่นเอาสะดุ้ง ผมหันไปตบหัวมัน1ที เวร เรียกดีๆไม่ได้เหรอว่ะต้องตะโกน หูเหอเสียหมด ผมด่า กรูเรียกมรึงตั่งแต่เริ่มเข้าร้านแล้วน่ะ มัวแต่มองสรัด แมร่งก็ได้แค่มองแหละ นายบอยย้อนผมก่อนจะเดินนำไปโต้ะ ผมเดินตามพร้อมกับความรู้สึกปวด อกจิ้ดๆ เวงนี่ผมโดนนายบอยแก้ลำเหรอนี่ พูดอะไรไม่ออกเลยครับ ถึงโต้ะเพื่อนยื่นแก้วให้ แหมมันรู้ใจจริงๆครับ ผมรับพร้อมกัดกระดกทีเดียวหมด แค่กๆ......เล่นเอาผมสำลัก เห้ย นี่มันเหล้าเพียวๆเลยนี่ว่ะ ผมด่า พร้อมกับดูแก้วที่ว่างเปล่า เกือบเต็มแก้ว นี่ผมกระดกเข้าไปได้ไง-_-“ เออน่านี่เพิ่งเริ่ม นายโอ้ตบอก เออกี้มรึงโดนตรวจบัตรหรือเปล่าว่ะนายโอ้ตถาม เหมือนมีตาทิพย์ โดนวะโดนแมร่งเคี้ยวชิบเลย มันตรวจยังกะตรวจคนเข้าเมืองผมบ่น ตอนแรกมันก็ไม่ขนาดนี้หรอกนายโอ้ตบอกผม แต่เพราะ.................นายโอ้ตพูดพลางชำเลืองตาไปที่นายบอย... เพราะ...........? ผมย้ำคำถามรอคำตอบ.... เพราะนายบอยมันเอาบัตรนักเรียนไปให้เขาตรวจน่ะสิว่ะ -“- เวงบัตรนักเรียนนี่นะ ผมถามย้ำ เห้ยมันจะบ้าเหรอว่ะ มันมาเที่ยวแต่ไม่พกบัตรประชาชนนี่นะ เวง พกเว้ยนายบอยรีบพูดมาแต่ไกล ร้อนเหมือนหมูโดนน้ำร้อนลวก อ่าวแล้วทำไมไม่เอาให้เขาดูว่ะ ผมถาม.... พก...........แต่ลืมไว้ที่บ้าน...... อ่ะน่ะ...................นายบอยนี้มันไปได้เรื่อยๆจริงๆ กรูก็นึกว่ามันใช้ด้วยกันได้ มรึงคิดดูเด่ะเจม เด็กมหาลัยที่ไหนว่ะอายุไม่ถึง20 ยิ่งหล่อๆอย่างกรูดูยังไงก็อายุเกินนะเว้ย....... แต่อายุสมองถ้าจะไม่ถึงว่ะ เสียงนรกลอยขึ้นมากลางวง นายบอยหันควับไปหาต้นเสียง แต่อนิจจา แต่ละคนทำหน้าตาเหรอหรา แบบว่าหนูไม่ได้พูด เมื่อมันดูจะจับแพะไม่ได้มันเลยหันมาทางผม(เวงตูอีก) กรูผิดเหรอว่ะ แค่นี้เองแค่เอาบัตรนักเรียนแทนบัตรประชาชน มันก็คล้ายๆกันนั่นแหละว่ะ -_-“ เอองั้นวันหลังเมิงไปเที่ยว มรึงก็เอาโมเดสแบบมีปีกรุ่นกระซับซึมซับพิเศษ ให้เขาแทนพาสสปรอท์ละกันนะ เวง...................นายบอยพูดอยู่แค่นั้นล่ะครับ เออช่างเหอะยังไงกรูก็เข้ามาได้ล่ะกัน เหมือนยืนยันเลยนะเว้ยว่าหน้ากรูเครดิตพอ...... เครดิตบ้านมันดิ แมร่งเกาะพวกกรูเข้า เหมือนปลิงควายเลยล่ะเว้ย เสียงสวรรค์ดังขึ้นอีกรอบ แน่นอนว่านายบอยหันไปแต่ละคนก็ทำหน้าไร้เดียงสา นายบอยฉุนกึกนั่งลงบาโซฟา ............................. .................... มันคงหวังล่ะครับว่าพวกผมคงง้อแต่เมินซะเถอะครับ หมูมันจะนิ่งก็ปล่อยๆมันนิ่งไปเหอะครับดีที่สุดแล้ว ...................... .......................... เห้ย ดูน้องคนนั้นดิ นายบยชี้ไปทางผู้หญิงคนนึง ถ้ามันไม่เปลี่ยนเรื่องแล้วล่ะก็ มันก็คงกะหม้ออีกแล้วล่ะครับ เห้อ...................น้องคนนั้นก็นั้นก็หน้าตาดี้ดี ผมว่า ผมไปสั่งน้ำแห้วรอนายบอยสั่งถุงดีไหมครับ นายบอยมองน้องเขาปานแมวอยากกินปลาย่าง น้องเขาสะดุดตั้งกะหน้าประตู ทำหน้าเหมือนจะถามว่า “ที่นี้เลี้ยงหมูไว้ด้วยเหรอค่ะ” นี่ถ้าไม่ติดว่าน้องเขามากับเพื่อนแล้วล่ะก็ คงเดินออกย้านร้านไปแล้วล่ะครับ เห้ยเอาไงดีว่ะ นายบอยหันมาถามผม จะเอาไงก็เอาตามใจเหอะ ผมตอบไป แต่ในใจจริงๆแล้วผมอยากบอกมันเหลือเกินว่าปล่อยๆเขาไปเถอะ มรึงมาเที่ยวนะไม่ได้มาหาเมีย......นายโอ้ตบอก แต่นายบอยทำหูทวนลมไม่สนใจ มรึงเจ็บมาก็อย่ามาให้กรูปลอบแล้วกัน นายโอ้ตถอนหายใจเดินไป เจมน้องเขาน่ารักว่ะ นายบอยบอกผม หลังจากนายโอ้ตปล่อยเกาะมันแล้ว เขาจะรู้ไหมว่ากรูมองเนี่ย นายบอยถามต่อโดยไม่รอคำตอบเลย ผมหันไปทางน้องเขา น้องเขาพยายามจะนั่งให้ชิดมุมในที่สุด มือพยายามปิดขาที่โผล่จากกระโปรงสั้นๆของเธออย่างมิดชิด เธอไม่ปิดเพราะอายแน่นอนเลยครับผมแน่ใจถ้าอายจะใส่มาทำไม ผมว่าเธอปิดเพราะเอาขามาโชว์ให้หนุ่มดู ไม่ใช่ให้นายบอยแทะโลมด้วยสายตาแบบนี้ นี่ถ้าเป็นเมื่อหกพันห้าร้อยล้านปีก่อนล่ะก็ นายบอยคงไล่กอดไล่จูบไล่ปล้ำ พาเข้าถ้ำไปแล้วมั้งเนี่ย สถาณะการณ์เริ่มตึงเครียด เมื่อน้องเขากระแซะเพื่อนชี้มาทางผม เวงแล้ว ผมคิด ผมนั่งข้างนายบอย(กรูไม่น่ามานั่งเล้ย) โดนหางเล่เต็มๆแน่ๆ นายบอยยังไม่รู้ตัวครับ มันกลับลูบผม อย่า มรึงอย่านึกแม้ซักนิดน่ะบอยว่าน้องเขาสนมรึง On the rock ใส่แก้วอย่างดีพร้อมกระดาษแผ่นบางๆ ได้ถูกขนย้ายโดยพนักงานไปส่งแก่หญิงสาว ภาพนี้อาจดูเป็นเรื่องปรกติถ้าย้อนไปสัก10-20ปีที่แล้ว แต่วันนี้ได้มีโอกาสได้เห็นอีกครั้งโดยนายบอย ผมแทบจะบ้า มันไปหยิบกระดาษบนเคาท์เตอร์ มาเขียนๆอะไรก็ไม่รู้ลงไป เรียกพนักงานเสริฟมา ยัดเยียดกระดาษในมือพร้อมติ้ป20 เด็กเสริฟถึงกับมองหน้า................... เขาคงไม่มองหรอกครับถ้ารู้จักนายบอยดี 20 นี่ถือว่าเยอะแล้วน่ะครับ ขนาดมั้นไปซื้อกล้วยแขกมันยังจะต่อเลย มันบอก คำพูดเป็นการลงทุนที่ได้กำไรที่สุด พนักงานเสริฟทำหน้าแบบบุญไม่รับ หมือนจะบอกความนัยๆว่า “มรึงให้แค่20งี้มรึงไม่ต้องให้ดีกว่า” แต่นายบอยไม่รู้ร้อนรู้หนาวครับ ยังไปตบไหล่เขาแบบซี้ปึ้ก “นะเพื่อนช่วยกันหน่อยได้ไหม”ถ้าเอานายบอยไปถ่ายโฆษณาคู่กับกระเบื้องล่ะก็ นายบอยชนะขาดครับ ทั้งหนา ทั้งด้าน ทนทาน นานนับ 10 ปี ก่อนที่เหล้าจะจืดพนักงานคนนั้นก็ตัดสินใจ เดินเอาไปส่งให้ สงสัยสปริตรของอาชีพ เดินไปถึงก็วางไว้บนโต้ะอย่างนั้น พร้อมกับน้องเขาที่ทำหน้างง “ผู้ชายตรงนั้นฝากมาให้ครับ”พนักงานบอกชี้มาทางนายบอย ว้า..............................น้องเขาอุทานออกมาเบาๆ(แต่พวกผมได้ยินอ่ะ) ถ้าเป็นของนายเราก็จะรับหลอกน่ะ แต่ถ้าเป็นคนนู้นเราคงไม่ น้องเขาพูด หันมาทางนายบอย(อีกแหละ) ไม่ร็ นายบอยหูตึงหรือสมองตัน ยังยิ้มตามไปให้ นี่มันไม่รู้ตัวเหรอครับว่า น้องเขาเห็นพนักงานในบาร์สูงกว่ามันซะอีก อนิจจังครับ อนิจจัง ผมตัดสินใจหลบไปหลังโต้ะ ส่วนคนอื่นไม่ต้องพูดถึงครับ หนีกันไปหมดโต้ะแล้ว ขอเข้าห้องน้ำบ้าง ออกไปสูบบุหรี่บ้าง นี่ถ้าพื้นแทรกได้ ผมคงมุดลงไปแล้วครับ เจม นายอบยเรียกผม ผมไม่ตอบครับ กรูไม่รู้จักเงิง กรูไม่รู้จักเมิง ผมท่องในใจ นี่ถ้ามันเมาจะไม่ว่าเลยครับ นี่สติมันยังเต็มร้อย หน้ามันยังด้านขนาดนี้ ผมกลัวว่าถ้ามันเมา .................................... ..................... มันอาจจะจับน้องเขากดกลางร้านก็ได้น่ะครับ ................. .................................... แล้วผมจะทำไงดี T_T นายเจม!!!!! นายบอยเรียกผมอีกครั้ง ไงเล่าก็พูดๆมาดิ ผมบอก ทำไงต่อว่ะ นายบอยถามเอาหน้าอ้วนๆของมันหันมาทางผม จีบน้องเขาเหรอ? มรึงทำไรก็ทำสิว่ะเอางี้มรึงไปร้องเพลง ให้เขาฟังสักเพลงสองเพลงเผื่อน้องเขาจะประทับใจ ผมพูดประชดประชันมัน รู้อยู่เต็มอกว่าร้านนี้เขาไม่เปิดให้ขึ้นไปร้อง...... แต่มันคือความผิดพลาดครั้งใหญ่จริงๆ ผมลืมไปครับว่าคนที่ผมพูดด้วยอยู่คือ นายบอย....................... เออ แจ๋วนายบอยพูดกับผมพลางตบหลัง 0_oมันเดินไปที่เวที คว้าไมค์จากนักร้อง พร้อมด้วยสายตาคนมองทั้งร้าน เพื่อนผมที่เปิดประตูเข้ามาพอดีถึงกับชะงัก มันค่อยๆปิดประตู ทำท่าเหมือนมันจะบอกเป็นนัยๆว่า กรูคงไม่มาอีกแล้ว ผมสิครับนั่งอยู่ปากอยากจะห้ามแต่ห้ามไม่ทัน นายบอยไม่รอแม้ดนตรีขึ้น มันมั่นใจในพลังเสียง เพียงมันอ้าปาก บทเพลงก็กังวานไปทั่วร้าน ไจแอนท์คืนชีพครับ ผมว่าถ้าคนสร้างการ์ตูนเรื่องโดราเอม่อนมาเห็น คงเชิญนายบอยไปร่วม พาทย์การตูน เสียงนายบอยเหมือนคลื่นสังหาร ลำโพงถึงกับสั่น..................................... ได้เกิดมาเจอกันทั้งที โว้ โว ไม่ว่ายังไงขอลองดีสร้ากกกกกกกกกกกกกวัน..... นายบอยมั่นมากเลยครับ นี่ถ้าใครเห็นถ้าทางประกอบของมัน คงทุเรศนัยตาไป2-3คืนครับ พอเพลงจบคนแทบหมดร้าน บ๋อยทำงานไม่ทันเลยครับวิ่งเช็คบิล ผมเองไม่นั่งที่โต้ะแล้วครับหนีมาเรียบร้อย ถ้านั่งอยู่อาจโดนกระป๋องเบียรได้ครับ โทษฐานที่เป็นเพื่อนมัน น้องเขาหายไปแล้วครับ ก็อย่างว่าถ้าใครตกเป็นเป้าของปีศาจร้ายอย่างนายบอย ถ้ายังนั่งอยู่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวก็ยอดมนุษย์แล้วล่ะครับ นายบอยร้องเพลงเสร็จลืมตา ผายมือออกพลางส่งสายตาหวานชื่นไปทางโต้ะน้องเขา แต่น้องเขาไม่อยู่แล้วล่ะครับ เช็คบิลเดินออกนอกร้านไปแล้ว ดีแล้วล่ะครับที่น้องเขาไม่อยู่ ไม่งั้นผมคงไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน สรุปวันนั้นร้านแทบเจ้งครับ ผับปิดตั้งแต่4ทุ่ม เป็นประวัติการณ์ตั้งแต่เจอมา พนักงานรีบเดินมาถ่ายรูปนายบอยเลยครับ เขาบอกจะไปทำป้ายติดหน้าร้าน ทำเป็นเขตปลอดหมู รีบเช็คบิลกลับบ้านกันเลยครับ (ความจริงแล้วโดนไล่ออกมา>_<”) ต่างคนต่างแยกย้าย หน้าแตกครั้งใหญ่เป็นประวัติการณ์ อืม..................ผมจะบอกความลับให้อย่างครับ ที่ปากบอกว่ากลับบ้านอะความจริงแล้ว หลอกนายบอยครับ ถึงจะดูโหดร้ายแต่ถ้าเทียบกับสิ่งที่นายบอยกระทำแล้ว มันดูเล็กน้อยไปเลย พอแยกกันขึ้นรถปุ้บพวกผมเลยไปต่อที่อื่นแทน ปล่อยนายบอยกลับบ้าน ให้มันนอนกอดหมอนข้างและร้องเพลงให้แม่มันฟัง^^ ............................................ วันต่อมาที่มหาลัย เปิดเทอมใหม่ เรียนห้องใหม่ แต่ทำไมผมยังต้องเจอหน้าอ้วนๆของนายบอยอีกก็ไม่รู้ครับ -_-“ สงสัยผมทำบาปทำกรรมเป็นคนฆ่าหมูเมื่อชาติที่แล้ว เฮ้อ.....................พูดไปก็เซ็ง ห้องเรียนดูปรกติ คนในห้องส่วนใหญ่(ยกเว้นนายบอย)ก็ดูคบได้ เล่นเอาผมโล่งอก คงไม่เจอปัญหาอะไรแล้วมั้งผมบอกตัวเอง ว้าย......................ตุบ เสียงผู้หญิงร้องพร้อมกับเสียงหนังสือตกพื้น เพื่อนคนนึงมาสาย แถมสะดุดกับสายไฟเครื่องโปรเจ็คเตอร์ แต่มันก็ไม่ทำให้ผมแปลกใจเท่าภาพที่เห็น เห้ย นายเจมน้องคนเมื่อคืนเว้ย นายบอยพูด .................................... ......................... ...................... ทันทีที่น้องเขาเงยหน้าขึ้นน้องเขาร้องลั่น เสียงหลงกระโดดถอยหลังพิงข้างฝา ไม่ ไม่นะ ไม่.....................น้องเขาเลิกลั่ก ร้องเหมือนใจจะขาดให้ได้ แต่................................... นั่นก็แค่ส่วนหนึ่งในจินตนาการของผม ซึ่งน้องเขาทำตรงกันข้ามเลยละ น้องเขานิ่งสงบเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น น้องเขาหยิบหนังสือ ลุกไปนั่งที่ สายตามองอาจารย์ ทำหน้าไม่สนใจนายบอยที่อยู่ตรงหน้าเลย ไม่ว่ามันจะพยายามชี้หรือโบกมือมากมายขนาดไหน(มันโบกจนอาจารย์มอง-_-“) น้องเขานิ่งมากจริงๆคับ นิ่งจนผมรู้เลยล่ะว่าพอหมดคาบน้องเขาต้องขอย้ายห้องแหงๆ แต่นายบอยนี่สิครับ ดีใจเหมือนหมูได้กินรำ มันยิ้มหวานช่ำ พระเจ้าเป็นใจกะกรูแล้ว นี่แหละคู่ฟ้าประธานมันบอกผม ผมได้แต่ยิ้มที่มุมปาก.................. ประทานหาเตี่ยเอ็งดิ ผมบอก.....เสียงนิ่งๆแต่ชัดเจน ไม่ได้จงใจกัดอะไรนะครับ แต่ทำเอานายอึ้งไปเกือบ5นาทีเลยแหละ เจม นายเจม นายบอยสะกิดผม รู้เลยครับว่ามันต้องคุยเกี่ยวกับน้องคนนั้น 99.99เปอรเซนเลย ผมเลยเมินครับ.................. อย่าสนคนบ้า อย่าถือสานายบอยครับ...^_^ ป้าบ.......................เจมเว้ยนายบอยเรียกพร้อมกับทุบหลังผมปั้กใหญ่ๆ ไรวะ เห้นี่กรูจะเรียน ผมหันไปด่ามัน โถ่เจม.....................มรึงเห็นเพื่อนทุกข์มรึงทนได้เหรอว่ะ นายบอยถามผม ทนได้....................ผมตอบตั้งหน้าตั้งตาเรียนต่อ เวง.................กรูกลุ้มใจจริงๆนะ นายบอยโอดโอย ผมหันไปทางมัน เท้ากระดิกดิ้กๆ-_- ถ้าอย่างมันกลุ้มใจเป็นละก็ คงไม่มีเรื่องอะไรในโลกน่ากลุ้มอีกแล้วล่ะครับ เออ.................ว่ามาๆ มีไร ผมหมดความอดทนกับมันเลยตัดสินใจที่จะแก้ปัญหา กรูรักนะ........................ เห้ย!!!!!นายบอย นอกจากเป็นหมูมรึงยังจะเป็นเกยด้วยเหรอ ไม่ช่าย ดูทำหน้าเวงนี้ กรูหมายถึงกรูรักน้องเขา เหรอ ผมบอกพลางก้มหน้าก้มตาจดโน้ต เห้ย.....................นายเจม เวงนี่ มรึงจะไม่ตอบหรือให้ความคิดเห็นกรูสักนิดเหรอว่ะ..... ..................................... ........................... ไม่รู้วะบอย เท่าที่กรูดูๆมาเนี่ย มรึงยังรู้จักกับเขาไม่ถึง 20ชั่วโมงโดยรวมเลยนะเว้ย ที่สำคัญ มรึงยังไม่เคยพูดกับเขาด้วยซ้ำ มรึงยังรักเขาได้อีก...................... มรึงนี่สุดยอดเลยว่ะ ขนาดเด็กป.2จะมีแฟนยังใช้เวลาดูใจนานกว่ามรึงเลยน่ะเว้ย หรือมรึงเป็น อมิบาวะ ถึงใช้เวลา4ชั่วโมงในการขยายพันธุ์ ผมพูดเหน็บ นายบอยทำหน้าแบบช็อคจัดประมาณว่าพูดอะไรไม่ออก เอ่อ...............นายบอยพยายามจะอธิบายสิ่งที่มันคิด เห้ย เขาเรียกว่ารักแรกพบไงว่า นายบอยบอก หื่นแรกพบสิไม่ว่า................ผมพูด เออ เอาน่ามันจะเป็นยังไงกรูไม่สนนะเว้ยเอาเป็นว่ากรูชอบ กรูต้องเอาน้องเขามาเป็นแฟนให้ได้แล้วกัน ................................ อืม จะทำอะก็ทำอย่าเดือดร้อนกรูก็พอแล้ว ผมบอก เออ กรูไม่พึ่งมรึงหรอก กรูจีบเองก็ได้ว่ะ คนอย่างกรูไม่เคยง้อใคร..............นายบอยประกาศลั่น..... เออ ก็ดีสาธุ-/\- ผมบอกนึกในใจว่าเมื่อไหร่กรูจะได้เรียนเนี่ย-_-“ ................................. เอ่อ.......เจมเว้ย........นายบอยเรียกผมหลังจากนิ่งเงียบไปไม่ถึง2นาที-“- ไรว่ะ ผมตอบ คิดในใจว่าคราวหน้ากรูจะไม่นั่งกับแมร่งแหละ เอ่อ น่ะ คือ.............นายบอย อ้ำอึ้ง มรึงเป็นไรก็บอกๆมาสิว่ะ มาอืม เอ่อ เดี้ยวหลังแหวนผมโวย คือ......................ยืมตัวหน่อยดิ เดี้ยวกรูจะเอาไปซื้อดอกไม้ว่ะ ................................... ......................... ............... เล่นเอาผมทึ่งกับมัน นี่ถ้าผมจำไม่ผิดตะกี้ผมเพิ่งจะได้ยินนายบ้าที่ไหนไม่รู้มันพูดว่า “กรูพึ่งตัวเองก็ได้ว่ะ” วันต่อมานายบอยหล่อเป็นพิเศษ เพราะมันรู้ดีเลยล่ะครับว่าวันนี้มีวิชา marco ไม่ใช่เพราะมันขยันหรือวิชาโปรดของมันหรอกครับ แต่ที่มันเป็นงี้ก็เพราะน้องคนนั้นร้อยทั้งร้อยอยู่แล้ว ก็น้องเขาเรียนห้องเดียวกับนายบอย นั่นก็แปลว่าต้องเจอนายบอยอาทิตย์ละสามวัน อย่างน้อยวันละหนึ่งชั่วโมงครึ่ง นี่ยังไม่รวมโอกาสที่อาจต้องทำงานกลุ่มร่วมกับนายบอยเข้าไปอีก ไม่รู้เพราะนายบอยทำบุญมาดี หรือน้องเขาทำบาปเมื่อชาติที่แล้วก็ไม่รู้ ตัวนายบอยหอมฟุ้งเชียวครับ เสื้อกรีบโง้ง แถมใส่เนคไทของมหาลัยด้วย-_-“ จะว่าดูดีมันก็ดูดีอ่ะครับแต่ติดตรงที่ว่ามันไม่มีใครใส่นี่สิ คงไม่ต้องอธิบายถึงความเด่นใช่ไหมครับ เอาง่ายๆตอนที่มันทักผมตอนเช้า กำลังนั่งหนุงหนิงกับมินสองคนพอดี ผมแกล้งไม่รู้จักมันเลยล่ะครับ อ่าวบอยหล่อเชียว จะไปป็นดัชชี่บอยเหรอ มินแซว แต่นายบอยไม่ปฎิเสธเลยครับ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่รับคำชม บ้า มินก็พูดตรงงี้บอยเขินนะ บอยบอก มินยิ้มแห้งๆให้ ส่วนผมนี่สิคิดในใจเลย “มรึงรู้จักคำว่าแกล้งชมไหมบอย”-“- นี่มิน คิดว่าน้องเขาจะชอบไหม บอยโชว์ดอกไม้ช่อเบ่อเริ่มให้ดู กุหลาบสีแดงสดทั้งดอกเล็กดอกใหญ่ ถูกพรมน้ำมาเป็นอย่างดี แม่เจ้ามัน ลงทุนแอบซ่อนไว้ข้างหลังไม่ให้ใครเห็น แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ ยิ่งแอบก็ยิ่งกระตุ้นคนให้มองมากขึ้นไปอีก ก็คิดเอาเองล่ะครับว่าไม่ใช่วันเทศการ แต่กลับใส่เนคไท เดินถือกุหลาบช่อโตมามหาลัย มันเด่นมากขนาดไหน ก็สวยดีบอย ฮั่นแน่สงสัยมีความรักใช่ไหม มินถาม ใช่ บอยตอบแทบจะในทันที เอานะบอยสู้ๆ คนดีๆอย่างบอยคงจะมีโอกาสอย่าแล้ว มินบอก เล่นเอาผมแอบหมั่นใส้ แต่ก็อย่างว่าครับ ลิงมันยังปีนต้นไม้ได้เลย ไม่แน่นายบอยอาจจะปีนไปถึงก็ได้ (แต่ผมว่าตกลงมาตายก่อนชัวร์^_^) งั้บบอยไปนะมิน เดี้ยวดอกไม้จะเฉาซ่ะก่อน ................................ ............................ อืมบอยสู้ๆนะ มินเอาใจช่วย อกหักขึ้นมายังมีเจมแล้วก็เราที่ยืนข้างบอยนะ แล้วอย่าเศร้าล่ะ เตรียมๆใจไว้มั่ง แล้วก็................. เดี้ยว มิน อืม................. บอยรู้สึกว่ามันไม่เหมือนอวยพรไงก็ไม่รู้อ่ะ-_-+ อะน่ะ แหะ แหะ เปล่า มินก็พูดเล่นๆนะจ้าสู้ๆน่ะบอย อืม อาดิ โอส นายบอยพูดพลางสะบัดตัวเดินขึ้นอาคารตึกไป มินมองจนลับตาก่อนจะหันมามองผม เจม บอยจะไหวเปล่านั่นน่ะ มินถามผม อ่าวมิน มินคิดว่าบอยเป็นไงล่ะ ตะกี้? ก็แบบว่า อืม พูดไงดี ก็ไม่แย่มากหรอก มินตอบอึกอั่ก เหรอ ถ้ามีคนแต่งแบบนั้นมาจีบจะเอาไหม ผมถาม บ้า ไม่เอา มินตอบทันที อ่าวแล้วบอกไม่แย่มาก ผมบอก มินไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มๆ เอาล่ะเจมไปเรียนแล้วน่ะ ผมบอกมินพลางหยิบกระเป๋าถือมาสะพาย เดีย้วเจม มินเรียก หือ? ตั้งใจเรียนนะแล้วก็ เอานี่ไปด้วย มินยื่นมือถือให้ผม มือถือ? เอามาทำไมอ่ะเจมก็มีนี่ เปล่า เปล่า อันนี้ของมินไง เดีย้วเจมช่วยมินถ่ายวีดีโอตอนบอยเขาจีบน้องเขาให้ดูหน่อยนะ มินอยากดูน่ะ มินบอก.................. อะกรรม เพื่ออะไรเนี่ย ผมถามแต่มือก็ยื่นไปรับมือถือมาแล้ว สู้ๆน่ะเจมถ่ายมาให้ได้ มินย้ำนักย้ำหนา โถ่ ถึงมินไม่บอกก็ถ่ายครับ เรื่องฮาๆอย่างนี้พลาดยาก........................^^ ยังไม่ทันจะก้าวถึงประตูห้องเลยครับ ก็ได้ยินเสียงฮานำร่องกันมาก่อนแล้ว คงไม่ต้องถามถึงที่มาที่ไปหรอกครับ ยังไงก็นายบอยร้อยทั้งร้อยอยู่แล้ว ทันทีที่ผมก้าวเขาไปในห้องนายบอยก็หันมา น้ำตานองหน้า นายเจมเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นายบอยเรียกผมลั่นห้อง-_-“ ภาพที่เห็นคือนายบอยกองอยู่ที่พื้น ดอกไม้กระจัดกระจายเต็มไปหมด นายบอยหันมาพรอ้มกับน้ำตา คำถามเกิดในใจผมทันที เกิดอะไรขึ้น........................... น้องเขายืนมองนายบอย สายตาดูไม่ออก ไม่รู้ว่าน้องเขา ตกใจ เสียใจ หรือดีใจกับภาพที่เห็น นายบอย......................... ผมอุทาน พลางเดินเข้าไปพยุงมัน นายบอยยังคงร้องไห้น้ำตาอาบน้ำ ประหนึ่งความเจ็บท้องที่ออกลูกเสร็จมาหมาดๆ เธอ ทำอะไรเพื่อนเราอ่ะ ผมถาม ถึงมันจะตื้อจะจีบ จะทำให้เธอรำคาน แต่เธอก็ไม่น่ารุนแรงขนาดนี้รู้ไหม อย่างนายบอยเป็นสิ่งมีชิวิตที่หายากรู้ป่ะ ถึงมันจะหน้าโง่ เรียนไม่เก่ง ลามกก็เท่านั้นแต่มันก็มีคนเดียว อย่ารังแกเพื่อนเราอีกรู้ไหม ผมว่าน้องลั่นห้อง น้องเขายืนนิ่งสงบ ทำหน้าเหมือนมันเกิดอะไรขึ้น................... ดูสิครับคนสวยหน้าด้าน ผมด่ายังทำหน้าไม่ยอมรับ เจม กรูเจ็บ นายบอยบอกผม อืมกรูรู้แล้ว พอเลยบอยพอ ผู้หญิงอย่างงี้อย่าไปสนเลย ผมหันไปบอก เอ่อ................ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรผิดน่ะค่ะ เธอบอก เข้าใจผิดเหรอ? อย่างนี้ยังต้องเข้าใจอะไรอีกล่ะก็เห็นๆอยู่นิว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก็นั่นแหละค่ะ คือ...................น้องเขาพูดเลิกลั่ก พอเลย...............ผมไม่อยากฟังคำแก้ตัว เดี้ยวดิ เราจะบอกว่าเพื่อนนายอะ เป็นคนเดินสะดุดประตูล้มหัวทิ่มเอง เราก็ไม่อยากจะพูดนะ เพื่อนนายอะล้มไม่ล้มเปล่า ยังมีหน้ามาร้องไห้อีก เธอว่าดังลั่น เล่นเอาผมหน้าแตก ผมหันไปดูนายบอยมันยิ้มแหะ แหะ ให้ พอๆมรึงไม่ต้องมายิ้มเลย กรูถามจริงเหอะแค่หกล้มมรึงจะร้องทำไมว่ะ ผมด่า กรูไม่ได้ร้องเพราะเจ็บหรอกนะ นายบอยบอกผม แต่กรูร้องเพราะดอกไม้ที่กรูกะเอามาให้เขา ตกพื้นเละเทะหมดตั้งหาก เวงแค่นี้ร้อง มรึงทำได้ไงว่ะต่อหน้าคนที่มรึงชอบด้วย โคตรกล้าหาญเลย อะไรน่ะ น้องเขาอุทาน เธอบอกว่าต่อหน้าอะไรน่ะ เธอถาม อ่าว!!!!!! แค่นี้ดูไม่ออกเหรอถามจริง ก็นายบอยมัน.....อุ้บ มือขนาดเคื่องมาอุดปากผมเอาไว้ นายบอยตีสีหน้าจริงจัง เหมือนจะบอกผมว่า ถ้ามรึงบอก มรึงไม่ตายดีแน่-_-“ ผมเลยได้แต่นิ่งเฉย ก่อนจะหันไปบอกน้องเขาว่า ไม่มีอะไร........................ แต่เรื่องเกิดแล้วยังไงก็ต้องเกิดวันยังค่ำ น้องเขาไม่เชื่อ น้องเขาทำตาดุก่อนจะทำเสียงแข็งๆถามว่า อะไร.....................ไม่มีอะไรได้เหรอแบบนี้ จะพูดอะไรก็พูดออกมาสิ น้องเขาบอก เท้าน้องเหยียบไปบนกลีบกุหลาบสีแดงที่หล่นเกลื่อนพื้น....... ผมหลบตาทำอะไรไม่ถูก ทำไมกรูต้องมาเจอสถานการณ์ณ์แบบนี้ด้วยว้าT_Tผมคิดในใจ พอ.................... เสียงนายบอยดังขึ้น............... ผมกับน้องเขาหันหน้าไปมองมัน ไม่ใช่แค่พวกผม แต่เป็นทุกคนในห้องมากกว่า พอ? พออะไรว่ะบอย ผมถาม กะว่านายบอยคงจะปล่อยมุขเพื่อให้เหตุการณ์ณ์มันลดความเครียดลงไปได้ แต่ไม่เลยครับ นายบอยกลับทำหน้าจริงจัง ไม่มีวี่แววของนายมุขที่ผมคาดหวังไว้เลย นี่ถ้านายบอยสารภาพรักตอนนี้ล่ะก็ จบแน่ครับไม่ต้องต่อเลย.................................. แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ นายบอยคงไม่โง่ขนาดสารภาพในสถาณะการณ์แย่ๆแบบนี้ .................................................... .................................................. “เราชอบเธอ” .................................................. ........................................................ เสียงหนึ่งดังขึ้นในห้อง เป็นเสียงเพียงเสียงเดียวเลยล่ะครับ แล้วผมก็จำได้แม่นซะยิ่งกว่าแม่นเลยครับว่าเป็นเสียงนายบอย คำง่ายๆแต่ทุกคนเข้าใจ แต่ละคนยืนนิ่งยังกับเป็นคนโดนสารภาพซะเอง น้องเขายิ่งกว่าครับเหมือนจะหยุดหายใจไปเลย ไม่แน่น่ะครับน้องเขาอาจจะถึงกับสลบทั้งยืนก็ได้ เพื่อหนีหายจากโลกแห่งความจริง ........................................................... ผมหันไปมองนายบอย มันยังยืนยืดอกแข่งกับพุง มันคงกำลังรอคำตอบ “แล้วเธอล่ะชอบเราหรือเปล่า”มันถามย้ำ-“- แล้วนายคิดว่าที่ผ่านๆมา สิ่งที่นายกระทำน่ะ มันมีค่าพอที่เราจะพูดคำว่าชอบให้ได้เหรอ นายคิดว่านายทำให้เราหลงเสนห์นายได้หรือเปล่าล่ะ น้องเขาถาม สีหน้าน้องเขานิ่ง มองนายบอยด้วยสายตาชิงชัง ฟังจากน้ำเสียง น้องเขาคงเกลียดนายบอยมาก ผมกับนายบอยหลบตา ไม่รู้ว่าทำไมผมต้องหลบไปด้วยก็ไม่รู้...................... ก็ไม่คิดหรอกน่ะว่าเธอจะชอบ ก็เราทั่งเฉิ่ม โง่ หุ่นก็ไม่เท่ หน้าตาก็ไม่ดีเลยสักนิด นายบอยตอบ มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่เธอจะชอบเรา แต่มันสำคัญเหรอ............เราชอบก็แค่เราชอบ ถึงเธอจะโกรธจะเกลียดเราก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะถึงเธอจะเกลียดเราแต่เราไม่ได้เกลียดเธอนิ ที่ถามก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง อยากรู้จากปากเท่านั้นเพื่อจะได้ตัดใจได้ซะที ก็ไม่อยากจะเดือดร้อนเธอหรอก นายบอยพูดเสียงดังกลางห้อง แต่เปล่าประโยชน์ น้องเขาไปนั่งที่ ทำท่าไม่สนใจนายบอยเสียแล้ว นายบอยก็นิ่ง ผมรู้มันยิ่งเจ็บหนัก อุตสาหพูดอุตสาหตะโกน แต่ไม่มีใครที่คิดจะสนใจมันสักคน...... นายบอยเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างน้องเขา น้องเขารีบลุกหนี นายบอยลุกตามเหมือนเด็ก ทุกๆคนในห้องเริ่มรู้สึกถึงสถาณะการณ์เลวร้าย เพราะสีหน้าของน้องเขาเริ่มเปลี่ยน ยิ่งพยายามทำให้ชอบอีกฝ่ายก็ยิ่งเกลียด เป็นคนอื่นคงตัดใจไปเรียบร้อยแล้ว “นี่ทำไมไม่พูดกับเราดีๆล่ะ” “ทำไมต้องเดินหนีด้วย” “เดี้ยวดิคุยกันก่อนสิครับ” นายบอยพูดประโยคเหล่านี้พลางเดินหยิบของตามน้องที่เขาหนีเป็นร้อยรอบ นี่ รอเดี้ยวสินายบอย พูดพลางยกกองหนังสือตามน้องเขาไปครั้งที่10ได้ แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มีผู้ชายสองคนเข้ามาในห้อง พร้อมตะโกนดังลั่น “ไหน ใครคนไหนมันมายุ่งกะแฟนกรู” นายบอยหน้าถอดสีเหมือนหมูที่พึ่งโดนลวกเสร็จ ตายหร่า ผมคิดในใจ ผู้ชายหนึ่งในสองคนนั้นพุ่งเข้าหานายบอยอย่างรวดเร็ว โดยยังไม่ต้องบอกเลยว่าใช่นายบอยจริงหรือเปล่า ตีนกระแทกเต็มหน้า ตามด้วยหมัดรุ่นๆกระทบนายบอยเต็มๆ นายบอยล้มกลิ้ง นี่ถ้าพวกมันกระทืบผิดคนล่ะก็ ขอโทษก็ไม่จบแล้วล่ะครับ.................... นายบอยล้มที่พื้น เลือดเต็มปากไหลออกมา แต่ตานายบอยกับไม่มองที่คนกระทืบ แต่.................................... กลับมองไปที่น้องคนนั้น.................คนที่บอกแฟนให้มากระทืบนายบอยนั่นแหละ แต่แปลก..............ที่แววตานายบอยไม่ใช่แววตาของคนที่แค้นเลย แต่มันกลับเป็นแววตาของคนที่ผิดหวัง เหมือนโดนหักหลังมากกว่า ผั้วะ!!!!!!!!!!!! หมั่นลุ่นๆโดนเต็มๆหน้านายบอยอีกครั้ง พวกนี้ก็ขยันมากเลยครับ ไม่พูดไม่จามาก็กระทืบเอากระทืบเอา ยังกะทำงานกระทืบเป็นอาชีพหลัก มรึงอย่ามายุ่งกับแฟนกรูอีกน่ะ สาด แค่หน้ามรึงก็ห้ามมองเข้าใจป่ะ นายบ้านั้นตะโกน ผมเพิ่งหายตกใจจากเหตุการณ์ตะกี้ เลยจะรีบเข้าไปห้าม เห้ย ยุ่งเว้ย.......................นายบอยตะโกนซ่ะก่อน0_o หมัดนายบอยสวนกลับไปเป็นครั้งแรก โถมไปทั้งตัว ด้วยน้ำหนัก+แรงโกรธ เล่นเอาอีกฝ่ายกระเด็น นายบอยยืนนิ่งกำหมัด มองไปที่แฟนของน้องคนนั้นที่กองอยู่กับพื้น....... แฟนมรึงเหรอ แล้วไงว่ะ ก็กรูจะเอา................... อ่าวพูดงี้ก็สวยดิ อีกฝ่ายคำรามลั่น ผมอึ้ง ทึ่ง กับนายบอยเลยครับ จะจีบแฟนเขามันยังมีหน้ามาบอกอีกนะครับว่า “แล้วไง”นี่ถ้ามันไม่กล้ามาก มันก็บ้ามากแล้วล่ะครับ เล่นเอาผมไม่กล้าเข้าไปห้ามเลย เพราะเป็นผม นายบอยก็นายบอยเหอะครับ กรูเอามรึงตายแน่ ^_^ อีกฝ่ายพุ่งเข้าใส่เตรียมสวน เดี้ยวเลือดคงได้นองพื้นห้องเรียนแล้วแหละครับ หยุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเดี้ยวนี้ เสียงหนึ่งดังขึ้นหยุดเหตุการณ์ไว้ซ่ะก่อน อาจารย์ประจำวิชามาครับ มาหยุดตอนช่วงสำคัญพอดี เล่นเอาผมสงสัยว่าอาจารย์แอบฟังหรือเปล่า เอาล่ะครับไม่มีใครกล้ามีเรื่องต่อ ก็มหาลัยผมถ้ามีเรื่องชกต่อย ออกอย่างเดียวครับไม่มีตัวเลือกอื่นเลย เออ ฝากไว้ก่อนเถอะว่ะ ฝ่ายแฟนน้องเขาขู่ก่อนจะเดินออกจากห้อง ก่อนไปยังไหว้อาจารย์เรียกคะแนนสงสารอีกตั้งหาก เออ ไม่ต้องรีบ ยังไงมรึงก็ตายอยู่แล้ว นายบอยตะโกนตามหลัง เล่นเอาอาจราย์มองหน้าเลย แต่นายบอยไม่กลัวครับ มันยกมือไหว้แล้วขอโทษอาจารย์แค่นั้นเอง นายบอยนั่งลงเตรียมเรียน เลือดยังแดงติดปาก ....................................... อาจารย์ไม่ถามอะไรเลย หยิบไสลด์ไปวางแล้วเริ่มสอนต่อ ...................................... ผมหันไปมองนายบอยตามันนิ่งมาก เหมือนไม่ใช่ตัวมันเลย........................ เอ้านี้ เช็ดเลือดซ่ะก่อนสิ เสียงนึงดังขึ้นที่ข้างๆนายบอย พร้อมกับเจ้าของร่างที่นั่งลง นายบอยหันไปหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวจากมือขาวๆนั้น นายบอยคงตะลึงพอๆกับผม ก็น้องเขาน่ะสิครับมานั่งข้างๆนายบอยเองเลย ให้ตายสิครับผมล่ะไม่เข้าใจความคิดผู้หญิง แต่เธอก็นั่งเฉยๆไม่พูดอะไร ตามองไปที่อาจารย์สอน เหมือนกับนายบอยที่เอาผ้าเช็ดหน้ากดแผลที่ปาก พร้อมกับความงงจัดในใจ .............................................. เป็นหยั่งงี้จนหมดชั่วโมง อาจารย์เดินออกไปแล้ว พร้อมกับคนในห้องทีล่ะคนทีล่ะคน....... เหลือแค่นายบอยกับน้องเขาเท่านั้น ............................................ ทั่งคู่นั่งเงียบ น้องเขาเก็บหนังสือลุกขึ้นช้าๆ เดินไปที่ประตูหน้าห้อง......... .......................... ...................... นี่............................นายบอยเรียกน้องเขาไว้ก่อน.... น้องเขาหันมายิ้ม ไม่พูดอะไรสักนิด ขอโทษน่ะ นายบอยบอก...... อืม ไม่เป้นไรหรอก เธอพูด พร้อมกับเดินออกน้องห้องไป...................... ทิ้งนายบอยนั่งที่เก้าอี้คนเดียว จบแล้วสิน่ะ นายบอยคิด ไปชกแฟนเขา ทำบ้าๆต่อหน้าเขา มันกับน้องเขาคงไม่มีวันเป็นอะไรไปได้ นี่.............................. น้องเขาโผล่หน้ามาที่ประตู เราลืมบอกไปน่ะ วันนี้นายแมนมากเลยน่ะรู้ป่าว.... แล้วน้องเขาก็เดินไป ......................... .............. ผมนี่แหละค้างแทนนายบอยเลย เห้ย อย่าบอกน่ะว่าเธอมีใจให้นายบอยอ่ะ ผมคิดในใจ หันไปมองนายบอยมันนิ่งครับ แอบยิ้มที่มุมปาก มันหามามองผมสายตาแบบเก็กหล่อสุดขีด เสร็จกรูแน่มรึง นายบอยพูด เล่นเอาผมเสียบริเวณช่องบั้นท้าย เวง อะไรเสร็จเสร็จอะไรมรึงเพ้อแล้วเหรอว่ะ มรึงอย่ามาเกย์แถวนี้น่ะ ผมด่ามัน เวง ไม่ใช่มรึงกรูหมายถึงน้องเขาอ่ะไม่นานเสร็จกรูแน่ เหอะ เหอะ แพ้แล้วแค่เขาชมแค่นี้ ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นแฟนมรึงนะเว้ย ผมเตือนสติ ไม่รู้ว่ะ แต่ขนาดเขื่อนถ้ามีร้อยร้าวเล็กมันยังพังเลยน่ะเว้ย ยิ่งหล่อๆอย่างกรู ไม่เคยแห้วเว้ย นายบอยบอก แต่ตั้งแต่ผมคบมันมาผมยังไม่เคยเห็นมันสมหวังกะใครสักคนเลยครับ ส่วนใหญ่มันก็เป็นพี่ชาย เป็นที่ปรึกษา เป็นคนดี เป็นเพื่อน ยันคนส่งนมส่งน้ำส่งขนม เอาเหอะครับ ไม่นานมันก็ต้องร้องไห้มาซบอกผมอีกชัวร์ เชื่อขนมกินได้เลยครับ (นี่ผมด่าแรงไปป่าวอ่ะ-_-“) ผมกับบอยแยกกันไปเรียนต่อ เรียนกับมันไม่ทุกตัวครับ ก็ดีแล้วครับถ้าผมเรียนเหมือนมันหมดผมคงดรอปไปทำใจแน่ๆ เย็นนั้นผมเดินไปซื้อขนมก่อนกลับบ้าน แซนวิทของ แอสแอนดพีที่ ปิ้งกรอปๆมีชีสตรงกลางอ่ะครับ อร่อยโคตรๆ ผมกินบ่อย ถึงจะรู้ตัวว่ามันทำให้อ้วนก็เถอะครับ กำลังเดินไปกินไปอย่างสำราญใจแต่ผมก็ต้องสะดุด เมื่อผมเห็นนายบอยนั่งกับน้องคนนั้น $# $^%&$*&(^&( เล่นเอาผมพูดไม่เป็นภาษา มือผมถือขนมปังค้าง................. แทบไม่เชื่อสายตากับภาพที่เห็นตรงหน้า บิ้วตี้แอนทเดอะบีส(โฉมงามกับเจ้าชายอสูร)มีจริงครับ 0_o!!!!!!!!!!!!!! อืมแล้วจะโทรไปน่ะ นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยิน นายบอยโบกมือลากับน้องคนนั้น น้องเขายิ้มหวานแบบไม่ใช่การเสแสร้ง อืมจะรอน่ะ น้องเขาตะโกนตอบ......เสียงร่าเริงน่ารัก ก่อนจะเดินไปพร้อมเพื่อนเขา เล่นเอาผมอยากจะถามจริงๆว่า “แล้วผัวมรึงล่ะ เอ้ย แล้วแฟนไปไหนล่ะ”แต่เอาเหอะครับ มันอาจจะมีอะไรผิดพลาดก็ได้ ตูไม่อยากจะเชื่อ นายบอยเห็นผมแล้วครับ มันยักคิ้วก่อนเดินมาหาผม ตอนนี้น่ามันกวนมากครับ มันยิ้มเยาะเหมือนผู้ชนะก่อนที่จะ กระซิบข้างๆหูผมว่า “กรูบอกแล้วว่าเดี้ยวก็เสร็จกรู” มันพูดแค่นั้นก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับคำถามในใจผม แม่เจ้าโลกนี้มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ? เย็นนั้น............................ ผมเอาเรื่องนี้ไปปรึกษามินที่บ้าน ไม่ใช่ปากสว่างไรหรอกครับ แต่ผมอ่านเกมไม่ออก น้องเขาคิดอะไรจะหลอกนายบอยหรือเปล่า นี่แหละครับที่ผมเป็นห่วง...................... ถ้านายบอยเสียใจ ผมคงเสียใจด้วย(เอาจริง) มินว่าไม่น่าคบเลย อย่างงี้ไม่ดีเลยเจมมินว่า ใช่ม่ะ ผมตบเข่า หน้าอย่างนายบอย มิน ไม่เหมาะกับสาวสวยขนาดนั้นเลย เจมว่าฮิปโปที่ ซาฟารีเวริด ยังเหมาะกว่า ผมพูดไปตามอารณ์ อ่า...................มินไม่ได้หมายความอย่างงั้น มินหมายถึงเรื่องที่บอยจะคบกับน้องคนนั้นตั่งหาก มินบอกผมสายตาดูกลุ้มกับอาการของผมเล็กๆ กลุ้มทำไมล่ะมิน ถ้ามันคบได้ก็น่าจะให้คบไป ถึงเจมจะแอบอิจฉานิดๆก็เหอะ เจม............................... มินเสียงแข็ง แหะ เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น เจมหมายถึง เจมกลัวมันโดนหลอก ไม่ได้แอบมองอะไรใครหร้อก ผมพูด ที่มินไม่สนับสนุนนะเจม ไม่ใช่ว่าไม่เหมาะสมหรือเพราะบอยไม่ดี แต่เท่าที่มินฟังมา มินรู้สึกว่าน้องเขามีแฟนอยู่แล้วนิเจม แถมดูเหมือนผู้ชายจะรักมากด้วยนะ เจมคิดดูสิ แค่บอยมาจีบคุยดีๆก็ได้ แต่นี่ตามมาทำร้ายถึงห้องเรียนเลยน่ะ............... อืมเหรอ แล้วไงๆ ต่อเลยมิน ผมบอก แปลว่าผู้ชายรักแล้วก็หวงมากเลยน่ะเจม.......... แต่แค่ความประทับใจนิดเดียวที่บอยฮึดสู้ น้องเขากลับให้โอกาศ....................... น้องเขาอาจจะชอบบอยจริงๆก็ได้อันนี้มินไม่รู้น่ะ แต่เจมคิดดูสิว่าถ้าน้องเขาคบจริงจังกับบอยขึ้นมา แล้วสักวันน้องเขาเจอใครที่ดีกว่า กล้ากว่า เขาจะไม่ไปอีกเหรอ เจม บอยยิ่งไม่ค่อยมีอะไรน่าประทับใจอยู่น่ะ......มินบอก เล่นเอาผมเครียดนิดๆกับทัศนคติของเธอ แล้วมินว่าเจมควรทำไงล่ะ ก็เห็นอยู่ว่าบอยมันหลงซ่ะขนาดนั้น............ผมถาม มินว่าเจมก็พยายามเตือนบอยดูล่ะกันน่ะว่าให้ห่างนิด ก็คงดี แล้วนี้น้องเขาเลิกกะแฟนเขาหรือยัง เจมพอรู้ไหม .......................................... ไม่รู้สิมินเจมไม่ได้สนใจ เอางี้เดี้ยวเจมจะไปสืบๆมาให้น่ะ................. อย่าเลยเจม...................มินห้ามผม อย่าไปยุ่งกับเรื่องชาวบ้านเลยมินบอก เอาเป็นว่าเย็นนี้เราไปกินข้าวเดินห้าง ดูหนังซื้อของ เล่นเกม ร้องเกะ กันน่ะค่ะ มินถือโอกาสพูดเป็นชุดไม่ให้ผมเปิดช่องว่าง..... อ่าน่ะ เอางั้นก็ได้มิน.................... ตามใจมินอยู่แล้วล่ะ ผมบอก .............................................. เจม มินคิดดูอีกทีแล้วน่ะ เจมไปสืบๆมามั่งก็ดีน่ะ มินเป็นห่วงบอย .................................... ....................... -_-“ นับวันนายบอยกับน้องเขายิ่งลาม เมื่อวานมันก็เพิ่งแอบไปดูหนังกับน้องเขามา รู้ทั้งรู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ ตามคำพูดมันเป้ะๆเลย ก็แล้วไง ก็กรูจะเอา มันเก่งๆจริงๆครับ แล้วตามนิสัยปากพูดปเรื่อยของมัน ผมเลยได้ฟังเรื่องหลายๆเรื่อง ที่ผมอยากจะบ้าเสียให้ได้......................... เชื่อไหมครับ ว่านายบอยกับน้องเขาจูบกันแล้ว ใช่ครับใช่ จูบ มันอาจไม่แปลกเท่าไหร่ แต่ที่แปลกก็ อืมเอาเป็นว่าผมเล่าให้ฟังล่ะกันนะครับ ............................. ........................ .................... กรูไปดูหนังกับน้องเขามาเมื่อวาน สนุ้ก สนุก สุดๆเลยว่ะ นายบอยบอก เอาหน้ากลมๆของมันมาเย้ยใกล้ๆผม ยิ่งบวกกับเสียงที่ดัดเสียสูงของมันแล้ว เห้อ........................... เออ ก็ดีนี่ ผมทำเป็นไม่สนใจ หยิบหนังสือการตูนเล่มโปรดมาอ่านต่อ อิจฉาอะดิ อิจฉาอะดิ นายบอยกวน เออ อิจฉา (อิจฉาชิบหายเลย แอบเป็นแฟนกะแฟนชาวบ้าน) เออๆเห็นมรึงอยากรู้หรอกน่ะ กรูจะบอกอะไรเด็ดๆให้ เอาหูมานี่ดิ มันพูดพลางกระดิกนิ้วเรียกผม เวง เล่าดีๆก็ได้ ขอร้องอย่าลีลาได้ป่ะเดี้ยวกรูก็ประจานคนอื่นๆในกลุ่มซ่ะเลย ว่ามรึงทำตัวแบบไหน เอ พูดแบบนี้แปลว่ามรึงอยากรู้ดิกรูไม่เล่า อยากประจานก็เชิญ กรูไม่สนกรูไม่แคร์.............มันบอก กวนเท้าอีกแหนะ-_-+ เออ ไม่เล่าก็ตามใจ งั้นช่วยเงียบๆด้วย กรูจะอ่านการ์ตูนผมหันไอตะคอกใส่มัน ทำไมไม่สนใจน่ะเหรอครับ ก็ผมคิดน่ะสิว่ามันไร้สาระแน่นอนเลย นายบอยมันชอบสนใจในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่สนกันนี้ครับ เออๆ ตื้ออยู่นั่นแหละกรูเล่าก็ได้ แต่มรึงอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครน่ะ เล่นเอาผมอึ้งกิ่มกี่ ผมไปตื้อให้มันเล่าตอนไหนเนี่ย-“- คือเมื่อวานน้องเขา น้องสุดที่รักของกรูเธอไปเที่ยวกับแฟนเขามา แต่คือกรูก็แบบเป็นคนดีไงเจมคนดี เขาเลยแอบโทรมาบอกกรูว่า เดี่ยวแฟนเขาจะมีเตะบอลช่วงบ่ายสอง หลังจากนั้นเขาต้องอยู่คนเดียว........ กรูเลยแบบคนดีอ่ะน่ะ กลัวน้องเหงา เลยอาสาพาน้องเขาไปดูหนังต่อไง(ชู้) กรูเลี้ยงข้าวเขาด้วยน่ะเว้ย(ชั่ว) แถมกรูกลัวเขาหลงทางกรูเลยจับมือไว้ด้วย(ทราม) กรูเป็นคนดีมากเลยใช่ไหมเจม(ดีแม่มรึงจิ) นี่ถ้าเป็นคนอื่นน่ะเขาไม่ทำอย่างกรูร้อก(คนอื่นเขาไม่ชั่วอย่างมรึงไง) น้องเขาก็ดูมีความสุขดีน่ะ(แน่ใจ?) ยิ้มตลอด หัวเราะตลอด (เมายา?) กรูเลยยิ่งคิดมากว่ะ กรูกลัวจะเผลอใจให้เขา (แค่นี่มรึงยังไม่เผลออีกเหรอ) กรูรู้น่ะเว้ยว่าเขามีแฟนแล้ว (นี่ขนาดรู้แล้ว-_-“) กรูเลยบอกตัวเองให้ตัดใจ............................... แต่เจมเรื่องมันก็เกิดจนได้ว่ะ ตอนช่วงที่กรูพาน้องเขาไปดูหนัง ตอนแรกกรูไม่กะทำไรเลยนะเว้ยแค่กุมมือไว้เฉยๆกลัวน้องเขาหนาว เรามองตากันหลายครั้ง น้องเขายิ้มให้ทุกครั้ง เล่นเอากรูเขินจนแทบจะไปซุกอกเขาเลยวะ แต่ดูเหมือนแค่มือน้องเขาจะอุ่นไม่พอว่ะเจม เขาหันมาบอกกรูว่าหนาว............ แถวนั้นก็ไม่มีผ้านี่หว่า แถมคนในโรงก็น้อย กรูเลยเสียสละว่ะ เอาตัวกรูเองห่มให้แทนผ้าห่ม กรูกอดน้องเขาไว้แน่น ต้นแขนกรูก็มีพลาดโดนนู่นโดนนี่น้องเขาบ้าง แต่ดูเหมือนน้องเขาจะไม่ว่าอะไร เขาคงรู้ว่ากรูไม่มีเจตนาอย่างนั้น สักพักแก้มกรูส็สัมผัสลมหายใจอุ่นๆของน้องเขา กรูหันไปมอง สายตาน้องเขาหวานหยด หนังก็กำลังฉายตอนที่เอเลี่ยนแหวกท้องคน เสียงดัง โผละ อ้าก เลือดสาดกระเด็น บรรยากาศเป็นใจมากเจมจนเล่นเอากรูเผลอ เผลอ...................................... ...................................... ............................ ........................ เอาปากไปสัมผัสกับปากน้องเขา ปากเราปะกบอยู่นาน...................นานมากเลยว่ะเจม....... แต่ก็แค่นั้นแหละ กรูรู้สึกผิดเลยถอนปากออก วันนั้นหลังหนังจบเล่าก็แยกกัน เธอไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เราจูบกันเลย ก็ดีแล้ว กรูไม่อยากเป็นคนไม่ดีว่ะ -_-................ อืม...............เอ่อ........ผมลิ้นจุกปากเลยครับ ได้แต่ทำหน้าแหยๆ อืมนายบอยมรึงเป็นคนดีสุดยอดเลยว่ะ ผมตบไหล่มัน น้ำเสียงผมแบบประชดเต็มที่เลยครับ ใช่ม่ะ ใช่มะ กรูก็ว่ากรูดีเกินไปหรือเปล่าอยู่เลย น้ำเสียงมันร่าเริง ผมเลยหมดอารมณ์ที่จะพูดอะไรอีก นายบอยมรึงนี่สุดยอดจริงๆ ....................... ................... ต่อจากนั้นก็เริ่มมีข่าวของนายบอยสะพัดไปทั่วมหาลัย ก็แน่ละครับ โฉมงามควงกับเจ้าชายอสูร ย่อมตกเป็นเป้าสายตาและเป้านินทา เสียงวิพากวิจารณ์ของแต่ล่ะคนผมฟังแล้วอยากจะไปผูกคอตายแทนนายบอย อย่างเรื่องมันเล่นของเงี้ย มอมยาเขาเงี้ย แบลคเม กุมความลับอะไรสักอย่าง ร้ายที่สุดคือมันขู่กรรโชกว่าจะฆ่าพ่อของฝ่ายหญิงที่กำลังป่วยอยู่-_-“ โห.................................. ข่าวลือแต่ละอันยิ่งบวกกับหน้านายบอยแล้ว เครดิตยิ่งดับเบิ้ล...................... มันต้องจริงแน่ๆ-_-“ แต่นายบอยสักอย่างครับ............... มันยิ้มระรื่นบอกผมหน้าตาเฉย “คนหล่อย่อมมีคนอิจฉาเป็นธรรมดา” ผมเลยได้แต่ปลงและปล่อยให้มันเป็นไป......... นายบอยเลยควงน้องเขาไปทั่ว....... มีความสุขก็ดีแล้วล่ะครับ ......................................... ................................. นี่อยู่กะบอยมีความสุขป่าว นายบอยเอนหน้าถามน้องคนนั้น มีความสุขสิบอย บอยเป็นคนดีมากเลยน่ะ ดีกว่าหน้าตาเยอะเลย น้องคนนั้นตอบ ง่ะ -_-“..................... ล้อเล่นจ้า ล้อเล่น รักบอยที่สุดเลยน้า น้องเขาตอบยิ้มๆ บอยก็รัก.....ที่สุดเลยน้า...... จริงเปล่าคริๆ น้องเขายิ้มแก้มบาน รักพอๆกะไอติมบนโต้ะเลยแหละ นายบอยชี้....... เล่นเอาน้องเขาหุบยิ้ม อ่อ ลืมบอกไปว่านายบอยกับน้องเขานั่งกันอยู่ในร้านกาแฟที่มหาลัย ............................................. หง่า เอาจริงดิบอย ไม่หรอกบอยล้อเล่น........ รักที่สุดก็คนเดียวแหละไม่มีใครหรอก บอยตอบ แน่น้า ตายเพื่อเขาได้เปล่า.....น้องเขาถาม ได้ดิ โถ่แค่นี้ ยังไงบอยก็เป็นของเธอน้า............. เออ.......................................................เดี้ยวมรึงได้เสียชิวิตแน่วันนี้ เสียงนึงดังขึ้นลั่นร้าน0_o แต่เท้าดูเหมือนจะไวกว่าเสียง มันลอยกระทบหน้านายบอย เล่นเอานายบอยกระเด็นลงไปกลิ้งกับพื้น อีกฝ่ายคงแค้นมาก เล่นกระทืบไม่ถามเลย หรืออีกนัยนึง คราวนี้นายบอยถ้าจะเจอของจริง โอ้ย.............................นายบอยร้องลั่น อีกฝ่ายได้ใจวิ่งเข้ากระทืบต่อ เสียงเอะอ่ะโวยวายลั่นร้าน ทุกคนถอยห่างเหมือนไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง น้องเขาเอามือปิดปากไม่ให้ตัวเองหวีดร้อง โต้ะเก้าอี้กระจัดกระจาย กาแฟไหลนองเต็มพื้น........ มรึง ยุ่งอะไรเมียกรูว่ะ อีกฝ่ายคำรามลั่น ก่อนจะปล่อยหมัดไปที่หน้านายบอย นายบอยถีบอีกฝ่ายเพื่อยันตัวขึ้น เฉียดกับปลายหมัดแค่เพียงปลายจมูก มรึงเป็นไรเมิง แค่เพื่อนเว้ย นายบอยตะโกนใส่ แต่หมัดมันรอยตามไปแล้วครับ สวนเข้าหน้าอีกฝ่ายจังๆ............ นี่เรียกเล่นทีเผลอใช่ไหมครับ เล่นเอาอีกฝ่ายกลิ้งลงไปกองกับพื้น นายบอยยืนมอง..................... มันเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่....... ก็กรูบอกแล้ว ว่ากรูจะเอา.......มรึงมาโวยวายอะไรว่ะนายบอยคำรามใส่ มรึงไม่ดีพอที่ผู้หญิงเขาจะรักเว้ย ต้องอย่างกรูมรึงไม่เข้าใจเหรอ.... .................................................. เขาไม่รักมรึงแล้ว หรือมรึงมีปัญหา? จะไปไหนก็รีบไป ไป้สรัด นายบอยด่าไล่อีกฝ่ายราวกับหมูกับหมา แล้วมันก็หันไปจูงมือน้องคนนั้นหันหลังเดินไป ผู้หญิงท่าทีเลิกลั่กเห็นได้ชัด......... หันไปมองนายบอยที หันไปมองนายคนนั้นที จะเอาใครก็เลือกสักคนสิวะ ผมคิดในใจ...... เห่าไรวะ ..................เสียงนึงดังขึ้น ผั้วะ พร้อมกับเก้าอี้ในร้านที่ฟาดไปเต็มๆ ดีนายบอยมันยกมือขึ้นมากันทัน ตัวนายบอยกระเด็นเพราะแรงฟาดกลิ้งลงกับพื้น...................... โอ้ย........................นายบอยร้องออกมาเบาๆ เห้ยทำไรว่ะ นายบอยหันไปด่า แต่เก้าอี้ได้ถูกฟาดซ้ำลงมาเต็มๆ นายบอยทรุดลงกับพื้นทันที ปิดสวิทต์ จบเกมไปเลยครับ นายบอยนิ่งอยู่ตรงนั้น คู่กรณียืนหอบ หายใจถี่ ตายังจ้องไปที่นายบอย เหมือนเสือที่จ้องเหยื่อที่ตัวเองเพิ่งล่า “จะกลับได้ยัง”ผู้ชายคนนั้นถามหันไปมองน้องคนนั้น น้องเขาพูดอะไรไม่ออกสายตาเต็มไปด้วยความกลัว อืม.....................กลับก็กลับค่ะ น้องเขาตอบเลิกลั่ก เดินตามนายคนนั้นออกไป ทิ้งนายบอยนอนขึ้นอืดกลางร้าน ปรี้ดๆๆๆๆๆๆ เสียงนกหวีดพี่ยามดังขึ้น พร้อมกับยามประจำมหาลัยวิ่งเข้ามา นี่ล่ะครับ พระเอกมักมาตอนจบ เห้ย บอยเป็นไรปล่าวว่ะ ผมวิ่งเข้าไปดูอาการมัน แต่ไม่มีแม้แต่เสียงตอบ มีแต่ความเงียบเท่านั้น..................... เห้ย นายบอย เห้ย......................... ช้างก็ล้มเป็นครับ นายบอยมันยังไม่ฟื้นเลย ตอนแรกผมนึกว่าหัวนายบอยมันจะแข็งกว่าเก้าอี้ซ่ะอีก เห้ย บอย สนใจกรูหน่อยดิ ผมเรียกมัน ............................................ แต่ไม่มีเสียงตอบใดๆครับ นายบอยทำหน้านิ่งเหมือนไม่รับรู้อะไรอีก เห้อ.......................ผมได้แต่ถอนหายใจ.. เอนลงไปที่เบาะนั่ง.... มองเพดานสีขาว..............พัดลมหมุนพาผมคิดไปเรื่อยเปื่อย ผมรู้อยู่แล้วล่ะครับว่านายบอยมันตอบผมไม่ได้ ไม่ใช่เพราะมันไม่อยากตอบหรอกน่ะครับ แต่เพราะมันตอบไม่ได้ต่างหาก.............. นายบอยมันเป็นเป็นโรคไม่สนใจโลกภายนอกแล้วครับ มันอยู่แต่ในโลกส่วนตัวของมัน....... ผมมองไปที่เตียง นายบอยลืมตามองไปที่ทีวิ แต่ตามันก็เหม่อลอยไม่สนใจกับภาพที่เห็น เหมือนภาพมันผ่านตานายบอยไปเฉยๆ ความจริงนายโรคนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับนายบอยเลยด้วยซ้ำ โรคนี้มันพระเอกเกินไปครับ นี่ยังดีที่มันไม่ได้เป็นเจ้าชายนิทราไม่งั้นคงได้นอนยาวแน่.....(คงไม่มีเจ้าหญิงมาเรียกมัน) บ้าจริง ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีกับตัวเองแล้วล่ะครับ ที่ด่าเพื่อนมากเกิน............ นายบอย มันก็เป็นเพื่อนที่ดีคนนึงสำหรับผม มันเล่นมากับผม เรียนมากับผม เวลากินมันก็อยู่กับผม ผมรู้สึกดีด้วยซ้ำเวลาเห็นมันแย่งผมกิน มันทำให้ผมยิ่งกินข้าวอร่อย เวลามันกวนผมก็ทำให้กลุ่มผมมีสีสันดี ถ้าไม่มีมันผมจะพูดกวนกับใคร ผมชอบสั่งให้นายบอยเงียบ นายบอยนิ่งๆเหมือนคนทั่วไป ผมน่าจะสมใจที่มันเป็นอย่างที่ผมหวัง นายบอยนิ่งตามองไปที่ทีวีเหมือนเดิม ผมคิดแล้วก็พาลตาแดง ไม่รู้สิในใจลึกๆผมกลับอยากให้นายบอยมันกลับมาวุ่นวายอีก เห้ยเจม บอยเป็นไงมั่งวะ นายโจโอ้ต วาวา พร้อมพวกๆผมเดินเข้ามา เออ ไม่รู้ว่ะ..... ผมรีบหันไปอีกทาง เอามือปาดน้ำตาไม่ให้ใครเห็น ให้เห็นได้ไงล่ะครับ เผื่อนายบอยฝื้นขึ้นมามันแซวผมตายเลย “เห้ยเจม มรึงหลั่งน้ำตาให้กรูเลยเหรอวะ” พวกผมนั่งล้อมนายบอย มองไปที่มัน มันกลับเหม่อ............. ผมบรรยายความรู้สึกไม่ถูกหรอกครับว่าตอนนี้รู้สึกยังไง เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกัน กลบนั่งนิ่งเหมือนหุ้นขี้ผึ้งยังไงหยั่งงั้น “บอยเห้ย ตื่นสิว่ะ กรูมาไม่ทักทำหยิ่งเหรอ”นายโอ้ตบอก แต่ไม่มีแม้ประกายในแววตา ตอนนี้นายบอยเหมือนตายไปเกือบร้อยเปอรเซนแล้ว โอ้ตได้แต่ทำหน้าเศร้ามองขึ้นมาที่ทุกคน ไม่มีใครกล้าสบตาโอ้ต จะสบตาได้ไงล่ะครับก็นายโอ้ตตาแดงซ่ะขนาดนั้น .................................... ทุกคนยืนนิ่งสงบ ไม่มีความเห็นจากคนไหน ไม่มีแม้คนที่คิดจะถาม เงียบ....... จนเหมือนยืนไว้อาลัยให้นายบอย ................................. ดอกไม้ผลไม้กองเต็มโต้ะ หนังสือการตูนสองสามเล่มกองบนโซฟา ยังไม่ได้แกะด้วยซ้ำ นายโจบอกมันซื้อมาให้นายบอยได้อ่าน วาวากะมินเริ่มร้องไห้เบาๆ ชิวิตนี้นายบอยคงสมปรารถนาแล้วมั้งครับ ก็มันเคยบอกกับผมว่า “ถ้ามีคนสวยๆร้องไห้ให้กรูชาตินี้กรูก็นอนตายตาหลับแล้วว่ะเจม” แมร่งเอ้ย เจม โจ แนท ไปกันเว้ย นายโอ้ตพูดหยิบกุญแจรถที่วางไว้ ไปไหนว่ะ? นายโจถาม....... ก็ไปล่อนายคนที่ทำให้เพื่อนกรูเป็นหยั่งงี้น่ะสิว่ะ มรึงจะไปปล่าว นายโอ้ตบอก เออ ไปสิว่ะ เอาแมร่ง นายโจพยักหน้าหันมาทางพวกผม ได้ ไปกัน ผมบอก.................... เดินตามทุกคนไป หยุด!!!!!!!!!!!!!!! หยุด หยุด หยุด แค่นี้มันยังไม่พออีกเหรอ วาวาเดินมาขวาง... กางแขนออกปิดทางเดิน วาวาหลีกไป นายโอ้ตบอก..... ไม่ วาวาไม่หลีก วาวาถามไงว่า แค่นี้มันยังไม่พออีกเหรอ เห็นนั่นไหม เพื่อนวาวาคนหนึ่งไปแล้วน่ะ วาวาชี้ไปที่นายบอย แค่นี้ยังทำร้ายเราไม่พออีกเหรอ ที่บอยเป็นหยั่งงี้เพราะอะไรโอ้ตวาวาถามหน่อย ไม่ใช่เพราะการใช้กำลัง ไม่ใช้หัวคิดเหรอ โอ้ตไปทำร้ายเขาโอ้ตได้อะไร ตอบสิ ตอบวาวาได้หรือเปล่า วาวาตะโกนใส่โอ้ต มือกระชากเสื้อ ทุกคนสำคัญสำหรับวาวามากเลยน่ะ อย่าเลยโอ้ตวาวาขอ วาวาไม่อยากให้ใครเป็นแบบบอยอีก..... ได้โปรด ................................ ...................... **************************************************************************************** คุณเจมเขาจบไว้แค่นี้หละ..................ซักวันเขาจะมาต่อ............................หรือเก็บไว้แบบนี้ตลอดไป - -* ขอบคุณสำหรับ คำติชมครับ ^_^ เวลามันผ่านมาก็ปีแล้วครับ ที่ทุกคนอ่านบรอด์ของผมมา ครับผมยอมรับเลยว่าเนื้อหาของเรื่องเริ้มแย่แล้วครับ เพราะตอนแรกผมทำไว้กะจบแค่ภาค8เท่านั้นเอง ที่วางพล็อคเรื่องไว้ ตอนนี้ผมก็ยุ่งมากครับ แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาหลัก แต่ตนนี้ที่ผมเจอจริงๆน่าจะเป็นปัญหาที่เรียกว่า ตันมุขมากกว่า......... ไม่รู้จะเขียนอะไรแล้วครับ เพราะเนื้อหาความรักมันมีไม่กี่แบบเพราะคนพอมาถึงจุดนึงมันจะถึงจุดที่เรียกว่า เบื่อ ซ้ำซาก....................... ผมคงหาข้อมูลมาไม่พอด้วย ขอ ขอบคุณทุกคนที่เป้นกำลังใจน่ะครับ น้อมรับคำติชม เพื่อผมจะได้พัฒนาให้ดีมากยิ่งขึ้นไป ผมขอเวลาครับ รับรองว่า ไม่นาน รสชาติของเรื่องจะกลับมาอีก เอาเป็นว่าตอนนี้ผมพักเรื่องของมินไว้ก่อนน่ะครับ แล้วจะเอาเรื่อง "มันเป้นเรื่องจริง" มาลงแทนไปก่อน เพื่อรักษาคุณภาพไว้ครับ เรียกง่ายๆว่าขอไปหมักเคื่องเทศสักพัก เพื่อจะได้เสต็กที่อร่อยจนถึงเนื้อไงครับ ................................... ช่วงนี้ที่ผมมาลงนานๆทีไม่ได้อู้ หรือไม่ได้ขี้เกียจ แต่เพราะผมเขียนอะไรไม่ออกไงครับ ต้องขอโทษด้วย ^_^ ยังไงมีคอมมเมทตรงไหนช่วย ลงไว้ด้วยน่ะครับ อยากให้เรื่องเป้นแบบไหนด้วย เพื่อผมจะได้เอาไปปรับให้มันดียิ่งๆขึ้นไป และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านคงจะเข้าใจและให้โฑอกาศผม ผมเจอเธอแล้วอ่า^_^ เจม ขอบคุณฯครับ .... ... .. . Y_Y จบแล้วไม่น่าเลยกำลังหนุก ยังไงก็จะหาเรื่องหนุกๆๆดีๆๆมาให้อ่านกันอีกนะครับ