Indianenverhalen

1. 23 februari 2001.

Hallo doelgroep,..

Tjonge, en weg we zijn, zoals de filosoof Mart Smeets ooit eens zei. Beroerde vlucht gehad, maar nadat ik had voorgesteld om tegelijk allemaal maar het vliegtuig de baan op te duwen, zijn we vertrokken. Met een hoop vertraging, dus. Ik had exact 10 minuten overstaptijd en mijn bagage ook. Op de 'lange' vlucht was het wel beter, heel lang gepraat met mijn Amerikaanse Indische buurvrouw, die haar roots in Delhi heeft. Ze heeft nog wat kleine tips gegeven. Zo kan je het beste niet met je ogen dicht de straat oversteken schijnt het.
Toen ik aankwam had ik toch snel mijn bagage te pakken, waren snel onnodige formulieren ingevuld en kon ik snel geld wisselen. Bij de lopende band kwam ik mijn buurvrouw nog tegen die haar bagage niet had. Ze stelde mij voor aan haar broer die mij wel naar een hotel kon brengen mocht ik problemen hebben met het vinden van een hotel die morgen. Met dit steuntje in de rug ben ik naar de dorm vertrokken (slaapplaats naast vliegveld) en die was gesloten...
OK
Dan maar weer terug en dan op het vliegveld slapem om op mijn gemak te kunnen slapen, alleen.. iedereen wil met je praten daar, nee.. je iets verkopen. Ik besluit om dan toch maar een pre-paid taxi te nemen (=veilig) naar het YMCA, een jongerenhotel. Daar aangekomen zit alles vol, ik mag alleen nog een bod doen op de huwelijkskamer.. mwah.. liever niet aangezien ik niet al na een week thuis wil zijn. Ik wil weer in een taxi stappen, als
de medewerker me aanbied om hier dan toch te overnachten, op een soort bedden naast de lobby. Dank je wel! Terwijl ik slaperig maar niet moe ben, word me enkele keren gevraagd of ik koffie of thee wil, en om niet onaardig te zijn, en ze toch wat wil laten doen en laten verdienen, besluit ik na de derde keer dat ik wel trek in thee heb. Gelijk word er een stoel bij de drie jongens gezet en zit ik in gesprek met de jongens.

Even had ik bij het teruglopen van de Dorm spijt van mijn beslissing om niet naar Zanzibar te gaan, nu weet ik weer waarom ik het land ook weer leuk vind. We vinden elkaar wel interessant... Ook van hen krijg ik weer een hoop tips over Delhi, enz. De nacht vliegt zonder nog een oog dicht te hebben gehad. Een van de jongens (Georgian) gaat enkele andere hotels voor me bellen, helaas allemaal vol. Bij zonsopkomst valt mijn oog op iets in de lonely planet dat me wel bevalt. Hotel, best schoon, vriendelijk personeel. Na het bellen kon ik meteen komen. Ik vraag naar de kosten van slaapplaats, veel chai en veel gepraat.. noppes.Je voelt je al schuldig dat je na enkele uren alleen nog maar wolven ziet. Ze lopen er wel, maar waarschijnlijk lopen er meer in A'dam.

Ik heb een van de kamers met ramen!! Helaas wel op de binnenplaats, maar dan toch. Het is beter om zomin mogelijk buitenlucht teruiken, want vanochtend leek het wel of het smuilende autobanden heeft geregend. Ik blijf hier tot max. maandag of dinsdag om even bij Anchal te kijken, maar dan smeer ik hem. Vanochtend heerlijke geslapen van 8 uur 's ochtends tot nu, zodat ik morgen wel weer een beetje in het ritme kom. Dan eerst langs de kapper, en dan langs Gandhi (wat Rita Corita voor de homobeweging in Nederland doet, dat deed Gandhi ongeveer voor verbetering voor de rest van de wereld...) en wat kleding laten maken.

En mijn poep plakt nog...

Namaste, Frank