De Vlaamse Militanten Orde(VMO) begon in de jaren vijftig als ordedienst op VU-congressen. Maar naarmate het democratische nationalisme van de VU naar het centrum schoof, ontpopte de VMO zich - met grijs hemd, zwarte das en runentekens - tot een neonazistische, racistische stoottroep, die na zijn ontbinding leden aan het Vlaams Blok zou leveren, Xavier Buisseret bijvoorbeeld.
In de jaren zeventig was het VMO nadrukkelijk en gewelddadig in het straatbeeld aanwezig. Een aanslag op de Mechelse boekhandel De Rode Mol, betogingen tegen gastarbeiders, een brandbom op een Turks café, de bezetting van de Halletoren in Brugge, ...

Nog in de jaren zeventig organiseerde de VMO 'operatie Brevier'. Het commando bestond onder andere uit Roger Spinnewyn en Bert Eriksson. Ze hebben toen in het Oostenrijkse Solbad Hall het lijk van Cyriel Verschaeve opgegraven, een nazi-collaborateur die na de oorlog naar Oostenrijk moest vluchten, en hem begraven in Alveringem.

Op 19 januari 1981 begon in Antwerpen uiteindelijk de rechtszaak tegen 104 militanten wegens overtreding van de wet op de privé-militie.
De VMO-leden werden veroordeeld, de VMO stond voortaan als privé-militie geboekstaafd en werd door leider Bert Eriksson, die zelf een jaar cel kreeg, opgedoekt.

Op het Vlaams Blok congres vlak na de veroordeling van de VMO begon Karel Dillen z'n toespraak met een eerbetoon aan Eriksson: "Van hieruit groet ik Bert Eriksson, de grote Vlaamse leider, die voor z'n Vlaams-nationaal ideaal opgesloten zit in een Belgische gevangenis".

Maar na deze veroordeling is het VMO echter in het geheim blijven voortbestaan.
In 1987 kende het een moeilijke periode van interne tegenstellingen. De effectieve leiding werd overgenomen door Werner Van Steen en Jef Eggermont, maar ook tussen die twee boterde het niet. Resultaat was dat er twee VMO's bestonden in 1988: de versie van Van Steen en de versie van Eggermont dat de steun genoot van Eriksson. De verdeeldheid leidde echter tot een teloorgang. Toen de VMO min of meer verdwenen was van het actieve politieke toneel was Eriksson de sterke man achter een poging om een nieuwe radicale jongerengroep op te zetten. Midden jaren '90 werd een dergelijke groep opgezet. Odal was de naam van deze groep naar het voormalige café van Eriksson in Antwerpen. Te samen met Voorpost staat Odal heden ten dage ten dienste van het Vlaams Blok


De gewelddaden van het VMO:

Hieronder vind je een beperkt overzicht van de gewelddaden van het VMO.