เกิดในครอบครัวคนจน

รักการอ่านมาแต่เด็ก จนเพื่อนบ้านที่เป็นหนอนหนังสือยกหนังสือให้ ๑ ลัง ตอนย้ายบ้าน รวมกับของที่บ้านเป็น ๒ ลัง

เป็นคนหัวดี และเรียนเก่ง เรียนระดับมัธยมที่โรงเรียนสวนกุหลาบ ได้มีโอกาสนั่งคุยแลกเปลี่ยนกับนักวิทยาศาสตร์รุ่นพี่ศิษย์เก่า อย่างศ.ดร. ระวี ภาวิไล ศ.ดร. สิปปนนท์ เกตุทัต เพราะมีความสนใจด้านวิทยาศาสตร์ ตอนม. ๔ - ๕ ก็เขียนนิยายวิทยาศาสตร์ส่งนิตยสารอย่าง วิทยาสาร ชัยพฤกษ์ แต่ก็มาสนิทสนมคลุกคลีกับนักเขียนแถวสยามรัฐ อย่างสุจิิตต์ วงษ์เทศ เสถียร จันทิมาธร

เมื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็สมัึครเข้าเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ เพราะจน จึงไม่ได้มุ่งไปทางสายวิทยาศาตร์ หวังประกอบอาชีพเป็นวิศวกร และสอบได้เป็นที่หนึ่งของประเทศ

ตามธรรมเนียม ผู้สอบได้ที่หนึ่งจะได้สอบทุนคิงส์ไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ผู้รับสมัครไม่ยอมให้สมัครสอบ ด้วยเหตุผลว่าอายุเกิน ทั้งที่เข้าเรียนตามเกณฑ์

เมื่อเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ เกิดความเบื่อวิชาที่เรียน เพราะถึงแม้จะมี ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ แต่มีการประยุกต์เยอะ จึงหันมาสนใจการทำกิจกรรม โดยเริ่มจากกิจกรรมเชิงวิชาการ และเริ่มมาเชิงสังคม

เคยเป็นเลขาธิการศูนย์นิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทย ปีพ.ศ. ๒๕๑๕ เป็นผู้นำนักศึกษาคนสำคัญในการเรียกร้องประชาธิปไตย ช่วงเกิดเหตุการณ์ ๑๔ ตุลา ๒๕๑๖ ถูกจับคุมขัง

เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๙ ได้เดินทางไปใช้ชีวิตในป่าแถบจังหวัดน่าน และเดินทางไปตามสถานที่ต่าง ๆ ในฐานะเลขานุการประสานงานผู้รักชาติ รักประชาธิปไตย เป็นเวลาถึงสี่ปีครึ่ง ก่อนจะออกเดินทางไปศึกษาต่อต่างประเทศ

จบปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยไนเมเกน ประเทศเนเธอร์แลนด์ สาขาสังคมมานุษยวิทยา

หลังจากเรียนจบ ก็สมัครทำงานเป็นวิศวกรของบริษัทเอกชนอยู่ระยะหนึ่ง

เคยทำงานเป็นนักวิจัยสถาบันสังคมของกรุงเฮก ประเทศเนเธอร์แลนด์ และทำงานวิจัยให้กับมหาวิทยาลัยบีเลเฟลท์ สหพันธสาธารณรัฐเยอรมัน

เมื่อกลับเมืองไทยในปี พ.ศ. ๒๕๒๘ จึงเริ่มบทบาททางการเมือง ในฐานะนักคิด นักวิชาการ นักปรัชญา โดยทำการวิจารณ์การเมือง และสำรวจประชามติ

เคยเป็นรองผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการสถาบันไทยคดีศึกษา

ปัจจุบันเป็นอาจารย์ประจำคณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ยอมรับตัวเองว่าเป็นนักคิดมากกว่านักเขียน จึงเน้นการทำงานด้านวิชาการ โดยพยายามเขียนหนังสือ ตำรา และบทความทางวิชาการ พร้อมกับการวิพากษ์วิจารณ์การทำงานของรัฐบาลทุกสมัย