Of Willem Verreycken is op 3 januari 1943 in Antwerpen geboren. Hij houdt van actie en is er dan ook bij als de Vlaamse Militanten Orde(VMO) in 1963 in Oostende tientallen gevels en uithangborden met teer besmeuren. Wim Verreycken, Xavier Buisseret en nog 15 andere VMO'ers worden hiervoor gerechtelijk vervolgd en veroordeeld tot forse boetes en schadevergoedingen. Ook bij het in 1961 opgerichte Vlaams Nationaal Jeugdverbond(VNJ) laat Verreycken zich opmerken. Hij wordt er 'dienstleider cultuur', koordirigent en propagandaverantwoordelijke. Die laatste twee 'kwaliteiten' maakt hij later nog ten gelde bij het Vlaams Blok, als obligate leider van de samenzang bij het einde van elke Vlaams-Blokbijeenkomst en als media-verantwoordelijke van de partij. Vóór het Vlaams Blok opgericht wordt vinden we Verreycken eerst nog terug als bestuurslid van het Taal Aktie Komitee (TAK), en in 1976, samen met het latere Vlaams-Blokparlementslid Frans Wymeersch, als stichter van de Republikeinse Beweging in 1977 opgevolgd door de Vlaamse Republikeinse Beweging. Verreycken kent ook Karel Dillen, in 1968 zijn ze samen toegetreden tot de VMO-raad. Dillen, Verreycken, Buisseret, Wymeersch en enkele anderen stichten op 1 oktober 1977 de VNP (Vlaams Nationale Partij).

Wim Verreycken was voorts bestuurder en eindverantwoordelijke van de Nationalistische Omroep Stichting (NOS), als dusdanig was hij dan ook verantwoordelijk voor het uitzenden van een expliciet racistisch programma op 16 maart 1984, waardoor er een gerechtelijk verbod kwam. Na klachten van een school wegens het ongevraagd en tegen hun zin figureren in de Vlaams-Blokuitzending van 21 september 1993, wordt Verreycken tot eind 1993 het gebruik van BRTN-archiefmateriaal ontzegd.

Verreycken: "Een onafhankelijk Vlaanderen zou allang de spons hebben geveegd over de oorlogsbladzijden.", negationisme?

Verreycken in het Vlaams-Blokmaandblad van juni 1991: "Er mag slechts één Vlaamse beweging zijn: de radicale Vlaamse Beweging, waaruit mollen, linkselaars en nivelleerders buitengehoond worden.", dictatuur?

Johan Hildesheim?

De laatste maanden is meer en meer bekend geworden dat Wim Verreycken zich ook met het heidendom inlaat, en dan natuurlijk met zijn Germaans-Noor(d)se variant. Onder de schuilnaam Johan Hildesheim. Vanaf 1994 heeft hij drie boeken geschreven over het heiden zijn: 'Niet iedereen kan heiden zijn', in 1995 volgt 'Heiden, zegen elke morgen' en 'De Krachtgordel' tenslotte in 1996. Volgens een insider zijn de drie boeken "een vertaling, en dan nog een slechte vertaling" van Duitse publicaties waar Verreycken/Hildesheim hier en daar een eigen noot aan toegevoegd heeft. Voor buitenstaanders is enkel het eerste boek enigszins interessant. Verreycken/Hildesheim pleit hierin "allerminst voor een opbloei van de sektevorming rond ruïnelopers in witte gewaden."